Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας μας αυτή την στιγμή είναι η οικονομία και το γεγονός ότι ακόμα παλεύουμε να βγούμε από την κρίση. Όπως τονίζει σε συνέντευξη του ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας, Βόλφγκανγκ Σούσελ, προτεραιότητα της χώρας οφείλει να είναι η δημιουργία μικρότερου και αποτελεσματικότερου Δημοσίου, η εγκαθίδρυση κράτους δικαίου, χωρίς διαφθορά και ταυτόχρονα η καλύτερη αξιοποίηση των διαρθρωτικών πόρων της Ε.Ε. Αυτή είναι η συνταγή για την έξοδο από την κρίση, αλλά δυστυχώς η Κυβέρνηση αντί να στρέψει την προσοχή της προς την κατεύθυνση αυτή, επιλέγει να δημιουργήσει συγκρουσιακά μέτωπα σε τομείς που δεν χρειάζεται στην παρούσα συγκυρία.
Από πού να αρχίσει να απαριθμεί κανείς; Με το που ανέλαβε καθήκοντα η Κυβέρνηση, δημιούργησε την πρώτη σύγκρουση, με την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακολούθησε αργότερα άλλο μέτωπο με τον χώρο της Παιδείας, που κατέληξε σε σύγκρουση με την Εκκλησία της Ελλάδος. Παράλληλα, ακολούθησαν συγκρούσεις με τον χώρο της Δικαιοσύνης, με τον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ο κατάλογος είναι μακρύς. Φυσικά για τις αστοχίες της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα στο προσφυγικό ζήτημα, ούτε λόγος…
Αναμφίβολα, η Ελλάδα είχε ανάγκη μεταρρυθμίσεων ή για να το θέσω καλύτερα, είχε ανάγκη να ανοίξει ο διάλογος για μία σειρά ζητήματα που χρήζουν αναθεώρησης, κατάργησης ή μετεξέλιξης. Η παρούσα χρονική συγκυρία όμως, κάθε άλλο παρά κατάλληλη δεν είναι και πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς κατά πόσο η Κυβέρνηση εφαρμόζει πλουραλιστική συγκρουσιακή πολιτική γιατί αποβλέπει στην υγιή μεταρρύθμιση του Κράτους ή απλά κρύβεται επικοινωνιακή τακτική πίσω από όλα αυτά, που αποβλέπει στο να συγκαλύπτονται άλλα θέματα, όπως λόγου χάριν τροπολογίες που περνάνε κυριολεκτικά νύχτα στην Βουλή.
Η κοινή γνώμη έχει αποπροσανατολιστεί σε τέτοιο βαθμό που περισσότερος κόσμος γνωρίζει ποιος έπαιζε πιάνο στο πάρτυ του Μαξίμου, παρά το για πόσο χρόνια θα υπάρχει το υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων… Τα μέτωπα που μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο μέσα σε λίγους μήνες έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, όπως το ζήτημα για τις τηλεοπτικές άδειες και το μάθημα των Θρησκευτικών που σχεδόν κάποιος, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι λύσαμε το μείζον θέμα του δημοσίου χρέους και ασχολούμαστε με τα επιμέρους.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι η Κυβέρνηση εντέχνως στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας κατά το δοκούν σε θέματα που δεν άπτονται της οικονομίας με απώτερο σκοπό να μην φανεί η ιδεολογική της ασυνέπεια στο οικονομικό μείγμα πολιτικής που εφαρμόζει. Ένα μείγμα που όχι μόνο το καταδίκαζε στο παρελθόν, αλλά που το εφαρμόζει λανθασμένα και που αναγκάζεται να το κρύβει από το προσκήνιο για να αποφύγει την φθορά, την οποία ήδη καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Ξεχνάει όμως, ότι πάνω από τα κομματικά συμφέροντα, βρίσκεται το εθνικό συμφέρον και η επιτακτική ανάγκη να ξεφύγουμε από την δίνη της κρίσης.
Όσο για τον περίφημο ανασχηματισμό που ακούμε εδώ και καιρό, είμαι πεπεισμένος, ότι το να βγάλουμε Υπουργούς για να τους αντικαταστήσουμε με νέους οι οποίοι θα προκαλούν σούσουρο στα Μέσα Ενημέρωσης με τις αντιαισθητικές δηλώσεις και εμφανίσεις τους, ώστε να παραπλανούν την κοινή γνώμη από τα ουσιώδη προβλήματα, είναι το ύστατο επικοινωνιακό χαρτί της Κυβέρνησης.
