Τον περασμένο Ιούλιο ταξιδεψα οδικώς στην Φλωριδα λόγω του ότι θα έπρεπε να κάμω κάποιες στάσεις σε διάφορες πόλεις. Από την στιγμή που περάσαμε τα σύνορα της Βόρεια Καρολίνας μέχρι που φτάσαμε στη Φλώριδα παράλληλα με τον δρόμο που προχωρούσαμε μας ακολουθούσαν τεράστιες διαφημίσεις από βιομηχανίες, εταιρείες και καταστήματα εμπορίας όπλων. Μιλάμε για εκατοντάδες διαφημίσεις και στις δύο πλευρές του δρόμου Highway 1-95. Πιστέψτε με είχα απομείνει αμίλητος να παρακολουθώ όλα αυτά και να σκέφτομαι.
-Μα είναι δυνατόν; Τέτοιο εμπόριο όπλων; Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορέσει να το σταματήσει;
Υπάρχει αυτός ο κάποιος. Είναι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα που έχει ξεκινήσει έναν αγώνα. Έναν αγώνα που όμως όχι μόνο δεν βρίσκει συμπαραστάτες αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι απέναντί του αρνούνται να συμπορευτούν μαζί του. Αλλά και το πανίσχυρο λόμπυ των κατόχων όπλων ( Εθνική Ένωση Όπλοκατόχων – NRA ) εμποδίζει μεταρυθμίσεις για περιορισμό της οπλοκατοχής και αυστηρώτερους νόμους.
Ο υποψήφιος του κόμματός τους Τζεφ Μπους όταν ρωτήθηκε γι΄αυτά είπε.
-Συμβαίνουν αυτά.
Αγαπητέ κύριε υποψήφιε για το προεδρικό αξίωμα της χώρας δεν φτάνουν μόνο οι προσευχές. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο έτερος των ρεπουμπλικανών υποψηφίων κύριος Ντόναλντ Τράμπ.
Από κει και πέρα καταλαβαίνετε πως βλέπουν την δολοφονία των παιδιών μας που βρίσκονται στα κολέγια για να σπουδάσουν και να γίνουν άνθρωποι. Και το κακό δεν είναι μόνο οι πολιτικοί. Μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι γονείς που δεν ελέγχουν την συμπεριφορά των παιδιών τους και δεν ζητούν τη βοήθεια κάποιας Υπηρεσίας όταν βλέπουν κάτι ύποπτο και δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Δεκαπέντε όπλα είχε στο σπίτι του ο δολοφόνος του Όρεγκον Κρις Χάμπερ Μέσερ, από τα οποία χρησιμοποίησε τα τέσσερα, αφήνοντας εννέα νεκρούς και είκοσι τραυματίες. Δεκαπέντε όπλα σημαίνει ένα μικρό οπλοστάσιο που θα μπορούσε να οπλιστεί ολόκληρη ομάδα. Και γεννάται το ερώτημα. Αυτή η μάνα δεν τα είδε; Κι΄αν τα είδε δεν είχε κάποιο διάλογο με το παιδί της; Δεν ζήτησε τη βοήθεια της Αστυνομίας; Δεν καταλαβαίνει ότι και η δική της ευθύνη είναι πολύ μεγάλη; Και δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν γονείς που δεν ελέγχουν την συμπεριφορά των παιδιών τους και τα όπλα που έχουν στο σπίτι τους αλλά είναι και αυτοί οι γονείς που ενθαρύνουν και βοηθούν τα παιδιά τους στην γνωριμία με τα όπλα. Σαν τον πατέρα της φωτογραφίας, στην αρχή του άρθρου μου, που φροντίζει να γνωρίσει τα όπλα στην δυόμιση χρόνων κορούλα του και όχι να της γνωρίσει τις κούκλες που θα έπρεπε να παίζει το παιδάκι του.
Η μεγάλη αλυσσίδα καταστημάτων Wal Mart σε μια συμβολική κίνηση σταμάτησε να πωλεί το ημιαυτόματο AR-15 με το οποίο έχουν γίνει οι πιο πολλές φονικές επιθέσεις. Όμως η μισή Αμερική το έχει ήδη προμηθευτεί.
Αν δεν καταφέρουμε να θέσουμε κάτω από έλεγχο τις δολοφονικές επιθέσεις στα κολέγια αλλά και σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο, αν δεν βοηθήσουμε αυτούς που θέλουν να καταργηθεί η οπλοκατοχή, αν δεν σταθούμε αρνητικά απέναντι σε δολοφονικές ενέργειες και επιθέσεις η ζωή μας θα κινδυνεύει ακόμη και μέσα στα σπίτια μας. Όταν τα όπλα πωλούνται όπως και τα υπόλοιπα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ τότε κάτι πολύ κακό συμβαίνει με την αμερικανική κοινωνία. Στο χέρι μας είναι να φωνάξουμε όχι στα όπλα.
