Στη Γερμανία, λένε οι ειδικοί, η πλειοψηφία του κόσμου ψηφίζει, δίνοντας μεγάλο βάρος στη προσωπικότητα των πολιτικών και δευτερευόντως στο κόμμα.
Ο υπουργός οικονομικών κ. Σόιμπλε, στο κόμμα των χριστιανοδημοκρατών, είναι πιο δημοφιλής αλλά δεν έχει δώσει δείγματα ότι θα αμφισβητήσει τη καγκελάριο τούτη τη χρονική στιγμή που η Ευρώπη διέρχεται μια μεγάλη και ανεξέλεγκτη κρίση.
Οι ειδικοί ισχυρίζονται επίσης ότι στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν αρέσουν τα ακραία κόμματα.
Τον Ιούλιο του 2015 το AFD, που έκλεινε μόλις 2 χρόνια από την ίδρυσή του, βρίσκεται στην πρώτη του εσωτερική κρίση. Τότε, η σημερινή πρόεδρός του, κα Frauke Petry κερδίζει τον αντίπαλό της που ήταν και ο ιδρυτής του κόμματος. κ. Bernd Lucke.
Από τότε, οι δημοσκοπήσεις του δίνουν μόλις 3%. Μέχρι να ξεκινήσει το προσφυγικό και να φθάσουμε στα διψήφια νούμερα των εκλογών της 13ης Μαρτίου.
Σε έρευνα του ινστιτούτου infratest dimap προέκυψαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Οι ψηφοφόροι προέρχονται κυρίως από πολίτες που δεν ψήφιζαν στο παρελθόν. Στη Σαξονία από τους 350.000 ψήφους οι 100.000 ήταν από εκείνους που απείχαν , 38.000 από το CDU, 28.000 από τους LINKE, 20.000 από το SPD, 6.000 από το FDP, 3000 από το κόμμα των Πρασίνων και 54.000 από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων.
Το 62% των πολιτών δικαιολογούν την απόφασή τους να ψηφίσουν το συγκεκριμένο κόμμα επειδή έχουν απογοητευτεί από τα υπόλοιπα. Μόνο το 29% δηλώνει ότι συμφωνεί με το πρόγραμμα του κόμματος.
Στην ίδια λογική, το 74% πιστεύει μεν ότι μπορεί να βοηθήσει το AFD στην επίλυση του προσφυγικού, όμως στο ερώτημα για τις θέσεις εργασίας μόνο το 24% συμφωνεί ότι έχει να καταθέσει σοβαρές προτάσεις – θέσεις. Οι ψηφοφόροι είναι ισοβαρώς μοιρασμένοι σε ποσοστά περίπου 15% ανά ηλικιακή ομάδα.
Το AFD κερδίζει την είσοδό του και στα τρία τοπικά κοινοβούλια, με τους συντηρητικούς (CDU) να χάνουν το ιστορικό τους προπύργιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης, όπου λαμβάνουν το 27,5% των ψήφων, έναντι 32,2% του κόμματος των Πρασίνων.
Η καγκελάριος κα Μέρκελ φαίνεται να υιοθετεί μια πιο ήπια στάση έναντι της Ελλάδας στην αξιολόγηση και να εγκρίνει την αποστολή μεγαλύτερης βοήθειας από την ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού.
Από την άλλη πλευρά, η ίδια φέρεται διατεθειμένη να ικανοποιήσει πολλές επιθυμίες της Τουρκίας, για να επιβραδύνει ριζικά τις ροές από τα τουρκικά παράλια.
Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που η κα Μέρκελ μοιάζει απομονωμένη στην Ευρώπη. Οι εγωισμοί και οι σκληρές στάσεις της καγκελαρίου την έχουν βάλει σε περιπέτειες , τόσο στο εσωτερικό της χώρας της, όσο και στις σχέσεις της με τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Είναι η ώρα της συνεννόησης και της συνεργασίας των ηγετών των κρατών-μελών της ΕΕ, για να σωθεί το κύρος , η φήμη και η υπόσταση της Ευρώπης.
