Στη συνέχεια ο Β. Πούτιν ακυρώνει τις εντολές για κυρώσεις στο τουριστικό ρεύμα προς την Τουρκία και όλα είναι έτοιμα για συναντήσεις πρώτα ανάμεσα σε Τσαβούσογλου και Λαβρόφ και στη συνέχεια ανάμεσα σε Ερτογάν και Πούτιν. Η οικονομία της Τουρκίας δέχθηκε πολύ ισχυρά πλήγματα και σε συνδυασμό με τις επιθέσεις τζιχαντιστών, κατέστησε την επίλυση της κρίσης με την Μόσχα πέρα από επείγουσα. Για παράδειγμα η Αντάλεια, ένας παραδιασιακός προορισμός για τους ρώσους τουρίστες, έχασε ποσοστό της τάξης του 75%, από τους βόρειους επισκέπτες της.
Οι τρεις χώρες δικαιούνται να θεωρούν η καθεμία ξεχωριστά και όλες μαζί ότι νίκησαν παλαιές φοβίες, κόντρες και προκαταλήψεις. Ωστόσο, την ημέρα που όλα άλλαζαν και η Άγκυρα μπορούσε να θεωρήσει τον εαυτό της ικανοποιημένο γιατί σφράγισε με συμβιβασμούς αυτές τις αλλαγές, ήρθε η επίθεση στο αεροδρόμιο Αττατούρκ στην Κ/πολη, για να δώσει στις εξελίξεις, μια άλλη διάσταση. Έτσι η πραγματικότητα διαθέτει το πιο σκληρό της πρόσωπο-την ισλαμική τρομοκρατία, και τις τυφλές επιθέσεις στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Κ/πολη. Αυτό που δείχνει ως προοπτική είναι πως αυτή η μάχη θα κρατήσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Άσσαντ αντέχει, η συριακή αντιπολίτευση δεν έχει πρόσωπο και κατεύθυνση, οι ισλαμιστές δεν υποχωρούν και ο χρόνος δείχνει ότι πάμε σε μάχες αντοχής. Λείπει από την τουρκική εξίσωση το κρίσιμο στοιχείο που συνδέεται με το κουρδικό και την αποτυχία της ειρηνευτικής προσπάθειας και την επιστροφή εδώ και ένα χρόνο στη στρατιωτική σύγκρουση. Η επανάληψη των συγκρούσεων το καλοκαίρι του 2015 βασίστηκε πάνω σε δύο αυταπάτες. Από τη μια η τουρκική κυβέρνηση νομίζει ότι θα επιβάλει λύση με στρατιωτική νίκη, και από την άλλη το ΕΚΚ εκτιμά ότι θα επιβάλει με τη χρήση των όπλων ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στα ανατολικά της Τουρκίας ή και με τμήματα από το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία. Δύο αυταπάτες συνιστούν οδηγούν, κατά κανόνα, σε σοβαρό αδιέξοδο.
Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς εάν η Άγκυρα στραφεί σε μια ρεαλιστική κίνηση στο κουρδικό. Δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο καθώς οι ίδιοι παίκτες έλαβαν παλαιότερα διαφορετικές αποφάσεις και ηγήθηκαν της προσπάθειας για ειρηνικές λύσεις μέχρι το καλοκαίρι του 2014. Η πίεση που δέχεται η Τουρκία από την ισλαμική τρομοκρατία ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια επανεκτίμηση της κατάστασης στο κουρδικό από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης-δύο μάχες στην ίδια μασχάλη δύσκολα χωράνε. Αν αυτό προκύψει, τότε συμμαχος του Ερτογάν θα γίνει ξανά ο Α. Οτσαλάν σε μια ανανεωμένη προσπάθεια για ειρήνευση ανάμεσα στην Άγκυρα, το Καντίλ και τις φυλακές Ιμραλί…
