Συμπέρασμα, ότι εθνικισμοί και εθνολαϊκισμοί βγαίνουν από τους τάφους, η πορεία της ΕΕ δεν φαίνεται να πηγαίνει προς την ολοκλήρωση και εμβάθυνση, αλλά στην συρρίκνωση. Κυριαρχούν τάσεις απόκλισης και όχι σύγκλισης. Η Ευρώπη γενικά ήταν ιστορικά μία ήπειρος που είχε πολέμους και εθνικισμούς.
Ας τα βάλουμε με τη σειρά να δούμε το κλίμα, αλλά και τις καταστάσεις που επικρατούν αυτή τη στιγμή στις χώρες των Ευρωπαϊκών χωρών.
Βερολίνο, η κ. Μέρκελ αντιμετωπίζει μεγάλη κριτική για το πώς χειρίζεται το προσφυγικό το «wir schaffen es» (θα τα καταφέρουμε) μάλλον δεν έπιασε. Μετά από δώδεκα χρόνια που η κ. Μέρκελ εγκαταστάθηκε στην Καγκελαρία αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, όπως η προσφυγική κρίση, εύχεται να μην καταρρεύσει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οικονομική κρίση με την κορύφωση της στην Ελλάδα το 2015, το Brexit, όλα αυτά έκαναν την Καγκελάριο από «mutti» των Γερμανών να γίνει το πιο αντιπαθητικό πρόσωπο αυτήν τη στιγμή στην Γερμανία. Το 2004 έμοιαζε με «ψάρι μες τον νερό», ενώ αυτούς τους μήνες μοιάζει σαν να είναι « ψάρι έξω από το νερό». Θα αναρωτηθούν πολλοί, έχει βγει νοκ άουτ; Όχι, έχει τον τρόπο να επιβιώσει, δίνει χρόνο και δεν βιάζεται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις. Όλοι περιμένουν εάν θα είναι υποψήφια για τέταρτη συνεχόμενη φορά στην Καγκελαρία κάτι που έχει κάνει μεταπολεμικά μόνο ο Χέλμουτ Κολ.
Γαλλία, η πιο πολύπαθη χώρα αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Με τον Ολάντ να βλέπει την δημοτικότητα του να πέφτει στο ναδίρ. Τον Σαρκοζί να έρχεται με σκληρή ατζέντα με στόχο να αλιεύσει ψήφους από τους Λεπενικούς ψηφοφόρους. Τον Λεπενισμό να θεωρείται ότι μάλλον θα πάει στον δεύτερο γύρο. Ο μόνος που βλέπει την δημοτικότητα του να είναι στα ύψη και να είναι αποδεκτός από τον κόσμο για να διαδεχθεί στα Ιλίσια Πεδία είναι ο Αλέν Ζιπέ, εφόσον όμως επικρατήσει στην μάχη που δίνει για να πάρει το χρίσμα από τον Σαρκοζί. Στην Γαλλία αυτήν τη στιγμή επικρατεί η φράση από τους «τρεις σωματοφύλακες» του Αλέξανδρου Δούμα, αλλά παραποιημένη. «Όλοι για έναν και ένας για όλους». Στην Γαλλία ισχύει «Ένας για όλους και όλοι εναντίον του Ολάντ».
Ιταλία, ο Ρένστι έχει ήδη προκηρύξει δημοψήφισμα για θέματα συνταγματικά και εάν το χάσει, έχει δηλώσει ότι θα παραιτηθεί και θα οδηγήσει τη χώρα του σε εκλογές. Το οξύμωρο είναι ότι όταν ανέλαβε φαινόταν ότι θα ήταν για πολλά χρόνια, αλλά η προσφυγική κρίση και κάτι προβλήματα με τις τράπεζες και η λιτότητα να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του, τον έκανε να χάσει ποσοστά από την δημοτικότητα του.
Τις τελευταίες ημέρες ξιφουλκεί εναντίον της κ. Μέρκελ, δήλωσε πρόσφατα ότι η Μπρατισλάβα δεν οδήγησε πουθενά και επισήμανε ότι εάν είναι να γράφουμε μόνο κείμενα, ας το κάνουν η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ. Είπε ότι, ο Γαλλογερμανικός άξονας παραμένει άρρηκτα συμπαγής και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα από την σύνοδο του Νότου.
Ο κ. Γιούνκερ δήλωσε για το νέο όραμα της Ευρώπης. Η Αγγλία η «θαλλασοκράτειρα» δεν θα συμμετέχει πια σε συνόδους και έτσι δεν θα μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις και να τις οδηγεί εκεί που τις θέλει. Στην Μπρατισλάβα οι ηγέτες δεν μπόρεσαν να δείξουν ότι συμφωνούν και έβγαλαν προς τα έξω το κλισέ που λέει «συμφώνησαν ότι διαφωνούν». Όπως δήλωσε και ο κ. Τσίπρας όταν έφευγε από το κάστρο της Μπρατισλάβας, δεν φεύγω απόλυτα αισιόδοξος, αλλά συγκρατημένα αισιόδοξος.
Στην Ρώμη τον Μάρτιο θα πραγματοποιηθεί και εκεί μία σύνοδος με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την συνθήκη της Ρώμης που οδήγησε στην ΕΕ. Η νέα Ευρώπη θα αντικαταστήσει την ειρήνη, την ευημερία, τις αξίες, με την ασφάλεια, την άμυνα, την παγκοσμιοποίηση και την εσωτερική μετανάστευση. Όλα αυτά που απασχολούν τους Ευρωπαίους πολίτες.
Τέλος, έγινε λόγος και για Ευρωστρατό που δεν θα αντικαταστήσει το NATO, αλλά θα είναι υποβοηθητικός.
Αναμφίβολα είναι η χρονιά της Ευρώπης αυτή που έχει αρχίσει.
