Εδώ κοντεύουμε να ξεχάσουμε πώς είναι οι συγκεντρώσεις κι αυτό που μας μένει στην αναφορά της λέξης, είναι ο τύπος με το λευκό κρασί στο κολονάτο ποτήρι και το φουλάρι να φωτογραφίζεται …διαδηλωτής για τη φτώχεια, με φόντο τον τσολιά στον Άγνωστο. Και μη μου πείτε ότι δεν αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνονται πορείες και διαμαρτυρίες, διότι αν είχε τόση δύναμη, γιατί περίμενε τόσα χρόνια να γίνει κυβέρνηση;
Αλλά για να μην νομίσετε ότι βγάζω την ουρά μου απ’ έξω, σας πληροφορώ ότι το ίδιο έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου. Να, σήμερα κι έχοντας κρατήσει κάποιες σημειώσεις για λεχθέντα ή γεγονότα της εβδομάδας που μας πέρασε, η σκέψη μου ήταν «μπαγάσα Αλέξη, θα σε ξεσκίσω σήμερα». Και μετά μου έρχεται μία ο Άδωνις, ύστερα το σπυράκι και μετά το μισιακό για ουρά και …πώς να ξεσκίσεις τον Αλέξη, όταν αυτοί δεν σε αφήνουν να αγιάσεις;
Διαβάζεις: «Την 1η Έκθεση Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων εγκαινίασε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας» και τρελαίνεσαι στο γέλιο. Πώς κατάφεραν και βάλανε σε μια πρόταση τις λέξεις κοινωνία, αλληλεγγύη και οικονομία, μόνο ο Αλέξης και οι συν αυτώ το καταλαβαίνουν. Άντε και ο συγχωρεμένος ο Αντρέας θα το καταλάβαινε. Ο πρώτος διδάξας. Σαν να τον ακούω τότε που έλεγε: «Θα προχωρήσουμε αποφασιστικά και θα θεμελιώσουμε έναν ανεξάρτητο, πολιτικοποιημένο, ακηδεμόνευτο, ακομμάτιστο συνδικαλισμό», ενώ την ίδια στιγμή διόριζε τον αρχιπρασινοφρουρό Γιώργο Ραφτόπουλο πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Όσο …αριστερός ήταν ο έξω-από-την-ΕΟΚ Αντρέας, τόσο αριστερός είναι ο έξω-από-το-ευρώ Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Ναι, αλλά από την άλλη έχεις τον Κυριάκο και τον Άδωνη. Και τον Βορίδη και το σπυράκι. Και τρομάζεις. Τρομάζεις, γιατί βλέπεις τον Αντωνάκη να σε κοιτάξει μέσα από τα γουρλωμένα μάτια του Κούλη. Και πίσω από τον Αντωνάκη βλέπεις ό,τι πιο μαύρο και απεχθές έχει να δώσει αυτή η χώρα, βλέπεις τη λουστραρισμένη Χρυσή Αυγή. Και όλα αυτά δεν σε κάνουν απλά να δυσφορείς, σε κάνουν να τρομάζεις, να φοβάσαι.
Πόσο πιο τραγική μπορεί να είναι η κατάσταση, όταν οι πιο πολιτικά ώριμες δηλώσεις που έχουν ακουστεί τον τελευταίο χρόνο από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήρθαν από το στόμα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη;
Είναι τέτοια η αδώνεια κατρακύλα της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, που τρομάζει όχι μόνο ψηφοφόρους αλλά ακόμα και στελέχη της. Και ξέρετε ποια είναι η ειρωνεία; Κάτι σαν παιχνίδι της μοίρας. Ο Κυριάκος ελπίζει και πιστεύει, ότι αυτός που θα κρατήσει τους κεντρώους και κεντροδεξιούς στο μαντρί και κοντά του για την ημέρα που θα …γίνει πρωθυπουργός, θα είναι η Φώφη. Ω ναι, το ΠΑΣΟΚ, με ολίγη από τον Σταύρο τον σφουγγαράκι. Σε αυτούς ελπίζει να κρατήσουν το κεντρώο λιμάνι, γιατί ο ίδιος έχει βάλει πλώρη για αδώνεια πελάγη. Το ΠΑΣΟΚ θα κρατήσει τους κεντρώους ψηφοφόρους για τη Νέα Δημοκρατία ώστε να βγει ο Κυριάκος πρωθυπουργός. Αυτό μόνο ο συνδυασμός Κούλη και Άδωνι θα το …σκεφτόταν.
Έτσι παρενθετικά, η γενικότερη στάση της Γεννηματά, κάνει ακόμα και τον Καμμένο να φαίνεται πολιτικά πιο φερέγγυος. Και τι κρίμα – και το έχω ξαναγράψει – με την σπυράκεια και την αδωνίτεια κατρακύλα του Κούλη, ο Πάνος φαντάζει περισσότερο νεοδημοκράτης από όλους τους παραπάνω. Πώς λοιπόν να τους εμπιστευτείς; Πολύ περισσότερο, πώς να μην σε τρομάζουν; Κρυφοκοιτάζεις προς το μέρος τους και βλέπεις λογής-λογής νταβατζήδες, χριστοφοράκηδες και βορίδηδες να είναι έτοιμοι να μπουκάρουν. Στην κυριολεξία να μπουκάρουν. Σαν τις ακρίδες. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, φοράνε και μαύρα μπλουζάκια.
Μπροστά σε αυτό το θέαμα το μόνο που μπορείς να πάθεις είναι …να βγάλεις σπυράκια. Κανονικά σπυράκια κι όχι σαν αυτό που έβγαλε ο Κούλης. Και φυσικά, ακόμα κι αυτός ο Αλέξης, ο Αλέξης της συνειδητής παραμύθας, ο Αλέξης που κάνει πεζοδρόμιο στο Βερολίνο για ένα κωλοευρώ, ο Αλέξης που καταστρέφει κάθε έννοια αλληλεγγύης και δίνει τη χαριστική βολή σε μια ήδη βαριά λαβωμένη κοινωνία, να φαίνεται όχι απλά καλύτερος, αλλά …προτιμότερος. Ο Αλέξης που ξέρεις ότι σου κάνει κακό, αλλά δεν σε …τρομάζει!
Και τέλος – όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται διαβασμένο σε δικό μου κείμενο – τα λόγια του Μεϊμαράκη προς τους πάντες όλους: «Κάποιοι νομίζουν ότι κάνουν πολιτική, επειδή ασχολούνται με τα μικρά, με τα κουτσομπολιά, ενώ ο πολιτικός πρέπει να ασχολείται με τα μεγάλα, με τα σοβαρά. Σήμερα με την τεχνολογία, το Facebook και τα λοιπά, νομίζουμε ότι μπορούμε να έχουμε ουσιαστικές πολιτικές παρεμβάσεις. Ε, δεν έχουμε. Έχουμε, πράγματι, πολιτικάντικες παρεμβάσεις, έχουμε παρεμβάσεις οι οποίες μπορεί να είναι προσωπικές, παραπολιτικές και εν τέλει κάποιοι επωφελούνται από την κρίση και ακούγονται οι λαϊκίστικες και οι ακραίες φωνές και οι συνετές φωνές δεν ακούγονται. Ο πολιτικός είναι αυτός ο οποίος θα προσπαθήσει να ενώσει, να συνθέσει και να μπορέσει η χώρα και ο ελληνικός λαός να ξεφύγει από τον όποιον διχασμό και όχι να περιχαρακώνει τους Έλληνες. Και αυτό δυστυχώς γίνεται σήμερα.»
***********************************
Τι κρίμα που ακόμα και τα ΜΜΕ ήταν στο Καραϊσκάκη για να πάρουν οδηγίες – όπως επιβάλλουν οι κοσκωταϊκοί/μαριδακικοί καιροί μας – και δεν δώσανε την πρέπουσα σημασία στο μήνυμα που υπάρχει σε αυτές τις λέξεις. Αλλά κι αυτό δεν είναι δείγμα του γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά. Όταν ο μόνος αρωγός του προς τη δημοκρατία είναι παραδομένος σε ύποπτους «εφοπλιστές/εμπόρους/χρηματιστές», τότε τι άλλο του μένει πέραν του καναπέ και του σερβάϊβορ;
***********************************
Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου ο Θάνος Ραφτόπουλος (καμία μα καμία σχέση με τον Γιώργο που αναφέρω παραπάνω)
***********************************
Στη φωτογραφία …η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας!!!
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
