γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Στην Ευρώπη, οι παρατεταμένες αποτυχίες του πολιτικού συστήματος έφεραν σημαντικές αλλαγές. Διαφορετικά κοινωνικά ρεύματα συγκεντρώνονται κάτω από την επιφάνεια. Ρεύματα που το πολιτικό κατεστημένο χαρακτηρίζει ενίοτε λαϊκίστικα, ακροδεξιά ή η κακοήθης επιρροή της Ρωσίας. Είναι βέβαιο όμως πως οι άνθρωποι κουράστηκαν από τα ψέματα, το μίσος, την εχθρότητα και τους πολέμους. Από το πνευματικό και πολιτιστικό πρόχειρο φαγητό που οι ελίτ σερβίρουν.
Από την προσπάθεια διάλυσης των μικρών κυρίως επιχειρήσεών τους, με φόρους, ευφάνταστες πράσινες δαπάνες και πανάκριβη ενέργεια. Οι αλλαγές πλέον επιταχύνονται από την εκλογή Τραμπ και την αποκάλυψη των μαύρων ταμείων παγκόσμιας επιρροής και οσονούπω θα χτυπήσουν και τη δική μας πόρτα.
Σήμερα, παρότι η ευρύτερη αντιπολίτευση αδυνατεί να εκφράσει ένα λελογισμένο αφήγημα εξουσίας, εντούτοις η κυβέρνηση συνεχώς φθίνει, σε ένα κρεσέντο αναξιοπιστίας και αμφισβήτησης. Η πρότερη κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών ως προς τη λειτουργία του Κράτους, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας γενικότερα, όπως έδειξε η τελευταία έρευνα της Metron Analysis, λαμβάνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με τη χαμηλή κοινωνική εμπιστοσύνη να εκτείνεται σε περισσότερους πυλώνες του κυβερνητικού αφηγήματος∙ στην καθημερινότητα, στις εξωτερικές σχέσεις, στη γενικότερη πορεία της χώρας.
Η εμπιστοσύνη αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής διακυβέρνησης, ενώ αντίθετα ένας χαμηλός δείκτης εμπιστοσύνης ξεθωριάζει κάθε κυβερνητικό αφήγημα, χωρίς να οδηγεί απαραίτητα στην αποχή. Τουναντίον, όπου αυτή κλονίζεται, ενίοτε το προβάδισμα παίρνουν ριζοσπαστικοί σχηματισμοί. Η κρίση εκπροσώπησης των ευρωεκλογών οδήγησε στον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος
. Και ενώ τους κυβερνώντες εξυπηρετεί ο κεντροαριστερός κατακερματισμός, η αποσόβηση του δεξιού κατακερματισμού είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ειδικά όταν ο απέναντι έχει προσθέσει στο λόγο μια συνεκτική πρόταση για ακρίβεια, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα και woke ατζέντα. Η επερχόμενη πτώση λοιπόν προέρχεται από έναν λάθος υπολογισμό.
Ως τεχνοκράτης και ελιτίστας ο Κυριάκος, αγνόησε επιδεικτικά το κοινωνικό γίγνεσθαι, που έδειχνε ότι οι πολίτες απεχθάνονται την αλαζονεία και τις παραξενιές του ελιτισμού για τα δικαιώματα των ΛΑΟΤΚΙ+, για τις ΑΠΕ και το ακατάληπτο σύμπαν της ΑΙ, παρά ανησυχούσαν για την ασφάλεια, την ακρίβεια, τις οικονομικές προοπτικές της μικροεπιχείρησής τους και τις παραδεδομένες αξίες που χάνανε.
Η απώλεια λοιπόν της μαζικής αυτής συμφωνίας του ΄19 με τους πολίτες, έκανε τη ΝΔ ένα αδιάφορο κόμμα, αιμοδοτούμενο μόνο από τη δημοσιοϋπαλληλία των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Παρότι η κομματική προπαγάνδα θα χρησιμοποιήσει λέξεις-κλειδιά ως συναισθηματικούς οδηγούς, τονίζοντας τη λογική της ασφαλούς και χρήσιμης ψήφου, εντούτοις ο συνεκτικός κρίκος χάθηκε. Αγγίζει μάλιστα τον Πρωθυπουργό.
