γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε με αγωνία όσα εξαιρετικά ανησυχητικά συμβαίνουν στην οικονομία της Τουρκίας τα οποία, όπως είναι φυσικό, έχουν διεθνείς επιπτώσεις, όχι μόνο στην οικονομική αλλά και στην πολιτική σκηνή.
Γνώρισμα των καθεστώτων που ρέπουν προς τον ολοκληρωτισμό είναι η δημιουργία συνωμοσιών και φανταστικών εξωτερικών εχθρών ή η προβολή σκοτεινών κινήτρων σε εχθρούς που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του Ερντογάν ο οποίος αφού έβαλε απέναντί του όλο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα κρατώντας παράνομα τον πάστορα Μπράνσον ως συνεργάτη του Γκιουλέν και υποκινητή του πραξικοπήματος που έγινε εις βάρος του πριν από δύο χρόνια, τώρα φταίνε οι Αμερικανοί για την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.
Μάλιστα ο κ. Ερντογάν περιμένει τη συνέχιση των επιθέσεων κατά της Τουρκίας, υποστήριξε ότι η χώρα του βρίσκεται υπό οικονομική «πολιορκία» και οι δυσκολίες δεν σχετίζονται με τους οικονομικούς δείκτες. Μάλιστα, υπογράμμισε πως οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας ήταν πισώπλατη μαχαιριά κατά της Άγκυρας.
Θα πει κάποιος ότι όλη αυτή η ρητορική συνάδει στη λογική του «σουλτάνου». Και πράγματι έτσι είναι, αλλά όπως όλοι οι ηγέτες που φλερτάρουν με τον ολοκληρωτισμό, αντί να ερευνήσει τα αίτια της κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα του και να αλλάξει ρότα, αυτός τόνισε πως η διασπορά ψευδών ειδήσεων για την οικονομία αποτελεί προδοσία, βάζοντας ήδη τους εισαγγελείς να περιφρουρήσουν την άποψή του.
Αν και ήδη ελέγχει το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ στην Τουρκία, είναι βέβαιο ότι κάποιες ελεύθερες φωνές θα τολμήσουν να διατυπώσουν ερωτήματα σχετικά με το ποιος φταίει για την οικονομική κατάρρευση που βιώνει η Τουρκία και θα βρεθούν στα μπουντρούμια των τουρκικών φυλακών, αν δεν βρεθούν σε κάποιο… χαντάκι.
Και φυσικά για να μην αμφισβητούνται οι αποφάσεις του, ο Ερντογάν τις δικαιολογεί επικαλούμενος τα θεία και τονίζοντας ότι οι μουσουλμάνοι, όπως αυτός και οι υπήκοοί του, στον μόνο που απολογούνται είναι ο Θεός και όχι ο Τραμπ. Άρα όποιος αμφισβητεί την πολιτική του όχι απλώς διαπράττει πολιτική αλλά και θρησκευτική προδοσία.
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν στην γειτονική Τουρκία όπου η λέξη δημοκρατία τείνει να γίνει άγνωστη και κυριαρχεί ο πολιτικός αναλφαβητισμός, τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε στις αστικές δυτικές δημοκρατίες.
Στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε την ιδέα της δημοκρατίας, είναι δυνατόν να υπάρχουν ανάλογα φαινόμενα;
Και μη με πείτε υπερβολικό, γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν στοιχεία που επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση.
Σε ποια δυτική δημοκρατία, θα είχαμε 95 νεκρούς από μια πυρκαγιά και η κυβέρνηση θα στεκόταν ακόμα στη θέση της;
Σε ποια δυτική δημοκρατία την ώρα του εθνικού θρήνου, το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργικού γραφείου, θα έστελνε SMS στα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος για το πώς θα ξεπεραστεί επικοινωνιακά η κρίση και πώς θα πληγεί η αντιπολίτευση που θέτει ερωτήματα για τα αίτια της τραγωδίας;
Σε ποια δυτική δημοκρατία αντί να αναζητούνται οι υπεύθυνοι και τα λάθη, ώστε να μην επαναληφθούν, καταστρώνονται σχέδια επικοινωνιακής αντεπίθεσης με σενάρια για παραπομπή στο «σκαμνί» ενοχλητικών πολιτικών αντιπάλων;
Όπως στην Τουρκία για την οικονομική κρίση φταίνε οι Αμερικανοί και ο Τραμπ, έτσι και στην Ελλάδα για να καλυφθούν τα λάθη της κυβέρνησης και των υπηρεσιών της όχι μόνο την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου αλλά και τις επόμενες που η διαχείριση της κρίσης πήγε από το κακό στο χειρότερο, έπρεπε να φταίει κάποιος άλλος, γι’ αυτό έπρεπε να εφευρεθεί ένας εχθρός. Κι επειδή στην Ελλάδα το… έργο της επικοινωνιακής προπαγάνδας το έχουμε τερματίσει, εφευρέθηκαν τα απρόσωπα αυθαίρετα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αποδοθούν πολιτικές ευθύνες σε αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ που άσκησαν εξουσία πριν από την… άμωμη πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Και επειδή οι Έλληνες «Ερντογάν» δεν μπορούν να καλύψουν την επικοινωνιακή τους θεωρία με επίκληση του… Θεού, όπως έκανε ο «Σουλτάνος», επικαλούνται την αυθεντία και την… αθωότητα της Αριστεράς, την οποία όποιος αμφισβητεί είναι εχθρός του λαού, είναι φασίστας, είναι… είναι… ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Και τι μπορεί να φανταστεί ο νους ενός Αριστερού Συριζαίου; Μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς αν μπει στον λογαριασμό του πρωθυπουργικού Συμβούλου Νίκου Καρανίκα. Του ανθρώπου δηλαδή που πληρώνει ο ελληνικός λαός (και συ αναγνώστη που διαβάζεις αυτές τις αράδες) για να καταθέτει το απόσταγμα της πολιτικής σοφίας του, στον πρωθυπουργό και να τον συμβουλεύει αναλόγως. Δείτε ένα δείγμα αυτής της «πολιτικής σοφίας». Γράφει ο κ. Καρανίκας:
«Όταν η αντιπολίτευση γίνεται απο υπόδικο για πρεζεμπορία και φοροφυγάδες τότε ξέρεις ότι η ΝΔ είναι η Δεξιά της εποχής που έδινε τα ρέστα της στους εχθρούς δημιουργώντας τμήματα ταγματασφαλιτών.
Πραγματικά η αντιπολίτευση πέρασε στην μαφία.
Μας χρεοκόπησαν, μας έκλεψαν, μας ζητάνε και τα ρέστα τρομοκρατώντας την δημοκρατία, την πολιτεία, την κυβέρνηση .
Η ελληνική αστική τάξη δεν αντιδράει προφανώς γιατί είναι υπό την αιγίδα της μαφίας και της πρέζας ρουφώντας κόκα …. δυστυχώς.
ΝΔ – αλητεία και στο τιμόνι η μαφία»
Τώρα, αν εσείς βγάζετε νόημα από αυτό το… απόσταγμα πολιτικής σοφίας του πρωθυπουργικού συμβούλου, δεν το γνωρίζω, πάντως εκείνο που διαπιστώνει κανείς εύκολα είναι ότι ο συγγραφέας της συγκεκριμένης ανάρτησης σίγουρα αν τον ευνοούσαν οι πολιτικές συνθήκες, θα έστελνε κι αυτός στο απόσπασμα τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Και μη μου πείτε ότι τα ακατάληπτα ελληνικά του κ. Καρανίκα πρέπει να αναλυθούν όπως ανέλυαν οι αρχαίοι Έλληνες τους χρησμούς της Πυθίας, γιατί θα θυμίσουμε ότι οι χρησμοί ήταν απόρροια συγκεκριμένων ουσιών που ελάμβανε η ιέρεια των Δελφών. Προφανώς για τους καρανίκες η Αριστερά του Τσίπρα επενεργεί αναλόγως… Όμως όλα αυτά είναι επικίνδυνα, όχι τόσο γι’ αυτούς που βρίσκονται υπό την επήρεια τους συγκεκριμένου τύπου Αριστεράς, αλλά για όλους εμάς, τους υπολοίπους, που το μόνο που επιζητούμε είναι μια φυσιολογική ζωή και την επικράτηση της λογικής και της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Υ.Γ.: Θέλω να αγιάσω αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν με αφήνει! Αργά το βράδυ της Δευτέρας έγινε γνωστό ότι ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού κ. Θ. Καρτερός με επιστολή του προς την ΕΣΗΕΑ ζήτησε την παρέμβαση των πειθαρχικών οργάνων της Ένωσης κατά της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, επειδή αποκάλυψε τα περίφημα SMS της ντροπής με τα οποία αποκαλύπτετο ότι την ώρα της τραγωδίας στο Μάτι η κυβέρνηση έδινε οδηγίες στα στελέχη της πώς θα αντιμετωπίσουν επικοινωνιακά το πρόβλημα. Και βέβαια εδώ είναι η μεγάλη διαφορά του Ερντογάν με τον Τσίπρα. Ο Ερντογάν έχει τουλάχιστον το θάρρος και ζητάει ο ίδιος από τους εισαγγελείς να φιμώσουν τα ΜΜΕ, δεν βάζει τον… Καρτερό του!!!
Φωτογραφία: Daily Sabah
