Μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης μέχρι και ο Κώστας Καραμανλής που εδώ και έξι χρόνια απέφευγε δημόσιες δηλώσεις έσπασε τη σιωπή του και απηύθυνε δραματική έκκληση για παραμονή της χώρας στο ευρώ και συνέστησε «να εγκαταλειφθούν άφρονες επιλογές που εξωθούν τη χώρα σε περιπέτειες με απρόβλεπτες και πιθανώς μη αναστρέψιμες συνέπειες».
Αυτήν την κρίσιμη ώρα λοιπόν που η κυβέρνηση μοιάζει να παραπαίει ο λαός αναζητεί ένα αποκούμπι, μια σταθερή βάση να στηριχτεί, και συνήθως, στις δημοκρατίες, στρέφει το βλέμμα του στην αντιπολίτευση, αναζητώντας εναλλακτική λύση.
Λίγο πριν ξεκινήσει λοιπόν η συνεδρίαση της Βουλής, τη στιγμή που όλα τα κόμματα συγκαλούν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες για να αποφασίσουν την στάση την οποία πρέπει να τηρήσουν, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αντώνης Σαμαράς, έκρινε ότι η σοβαρότητα της κατάστασης πρέπει να αντιμετωπισθεί με τη σύγκληση ενός άτυπου συμβουλευτικού οργάνου στο οποίο έχει μαζέψει κυρίως μερικούς κομματικούς φίλους του για να συζητούν.
Χωρίς να θέλω να μειώσω ορισμένα, δυστυχώς ελάχιστα, ικανά και σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, με εμπειρία που μετέχουν στο άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο της ΝΔ, ο κ. Σαμαράς δεν έκανε την καλύτερη τακτική επιλογή.
Αντί του Πολιτικού Συμβουλίου και πριν συγκαλέσει την κοινοβουλευτική ομάδα την οποία όφειλε, τουλάχιστον να έχει ενημερώσει πριν πάει να ψηφίσει στη Βουλή, έπρεπε να έχει συγκαλέσει σύσκεψη με όλους του πρώην πρόεδρους της ΝΔ, αλλά και κορυφαία στελέχη που στο παρελθόν είχαν χειριστεί αντίστοιχα ζητήματα οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής ή έχουν προσβάσεις στα ευρωπαϊκά fora.
Είναι στιγμή που η ΝΔ πρέπει να δείξει ότι είναι ενωμένη και δυνατή. Ότι υπάρχουν πρόσωπα που μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο και να βοηθήσουν να βγούμε από την κρίση.
Ο Ελληνικός λαός ξέρει ποια πρόσωπα είναι αυτά και στην ώρα της κρίσης μπορεί να τα εμπιστευθεί, τουλάχιστον περισσότερο από τα κάθε λογής… αστέρια που αναδείχθηκαν στη σκιά του κ. Σαμαρά.
Ό,τι προσωπικό υπάρχει πρέπει να μπει στην άκρη.
Οι ηγέτες στις κρίσιμες ώρες φαίνονται, ιδιαίτερα μάλιστα από το πόσο μπορούν να ξεπεράσουν προσωπικές αντιπαλότητες. Οι ηγέτες γράφουν ιστορία όταν μπορούν και ξεπερνούν τη δική τους προσωπική ιστορία ή τα δικά τους προσωπικά προβλήματα.
Οι στιγμές είναι τόσο δραματικά κρίσιμες που δεν χωρά καμία προκατάληψη ή εμπάθεια. Η Ελλάδα κινδυνεύει και μπροστά στον κίνδυνο δεν υπάρχουν εσωκομματικές φράξιες. Το μήνυμα αυτό όμως, έπρεπε να το στείλει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ καλώντας σε σύσκεψη Μητσοτάκη, Καραμανλή, Βαρβιτσιώτη, Μπακογιάννη, Δήμα, Αβραμόπουλο, Μολυβιάτη, Μεϊμαράκη και όλα εκείνα τα στελέχη που υπηρέτησαν τη χώρα από θεσμικές θέσεις, ή άσκησαν πολιτική που τους επιτρέπει να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν με ξένους ηγέτες.
Το μήνυμα της ενότητα θα ήταν διαφορετικό αλλά και το μήνυμα της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας ως εναλλακτική λύση θα ήταν πιο ισχυρό, από αυτό που εξέπεμψε το… άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο.
