Δεύτερη: ο Υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης: «είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε, ως Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου υπό την αιγίδα των ΟΗΕ για να επιστρέψουν εκεί οι νόμιμοι κάτοικοι. Ο κ. Κασουλίδης «κατέστησε σαφές ότι τα Ηνωμένα Έθνη υποστηρίζουν άνοιγμα της περιφραγμένης πόλης της Αμμοχώστου υπό τη μορφή ΜΟΕ, μόνο με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών και όχι μονομερώς όπως γράφει το δημοσίευμα της «Milliyet» ότι σκοπεύουν να το κάνουν», (εφ/δα, ο Φιλελεύθερος, 30 Ιουλίου).
Η συνάντηση: «ο δήμαρχος Αμμοχώστου Αλέξης Γαλανός είχε χθες συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη και τον κυβερνητικό Εκπρόσωπο στο πλαίσιο των επαφών που πραγματοποιεί για ενημέρωση γύρω από το θέμα της Αμμοχώστου και τις προθέσεις της κυβέρνησης («Φιλελεύθερος», ρεπορτάζ Φ. Δαλίτης, στις 4/8). Στο ίδιο ρεπορτάζ σημειώνεται ότι «δυναμική και κυρίως οργανωμένη υπό τον δήμο θα πρέπει να είναι η αντίδραση των Αμμοχωστιανών στην περίπτωση που τελικά επαληθευτούν τα δημοσιεύματα για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης…Τα δημοσιεύματα από τα κατεχόμενα συντηρούν το θέμα, ωστόσο από ελληνοκυπριακής πλευράς θεωρείται απομακρυσμένο το ενδεχόμενο ανοίγματος της περίκλειστης πόλης. Την ίδια ώρα ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει εφησυχασμός καθώς υπάρχουν φόβοι για τουρκικούς σχεδιασμούς εποικισμού της πόλης. Αυτό το οποίο φαίνεται να υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι η συντήρηση του θέματος από επιχειρηματικούς κύκλους στην Τουρκία αλλά και στα κατεχόμενα, οι οποίοι βλέπουν το Βαρώσι ως μια επιχειρηματική ευκαιρία για επενδύσεις».
Οι ειδήσεις αυτές εδώ και καιρό έπαψαν να έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Κουράσαμε. Πρώτα τους εαυτούς μας και μετά όλους τους άλλους. Ένας Δήμος, στην περίπτωση αυτή ο Δήμος της Αμμοχώστου, περιπίπτει σε χειμέρια νάρκη όταν γίνεται τόση συζήτηση γύρω από τις προσπάθειες για συνολική επίλυση, ή γύρω από το ναυάγιο των συνομιλιών στο Κρανς Μοντάνα. Εντούτοις, μόλις η συζήτηση έρχεται στην Αμμόχωστο, υπόσχεται, σύμφωνα με το ρεπορτάζ «δυναμική και κυρίως οργανωμένη υπό τον δήμο…αντίδραση των Αμμοχωστιανών στην περίπτωση που τελικά επαληθευτούν τα δημοσιεύματα για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης…».
Πραγματικά κουράσαμε. Πρώτα τους εαυτούς μας. Σιωπή στο όλον (καμμιά συμβολή, καμμιά εκδήλωση με ορισμένους τρόπους της βούλησης για συμμετοχή γύρω από τη συνολική προσπάθεια), ενδιαφέρον μόνο για το επιμέρους, όσο σημαντικό και να είναι. Μη αντίδραση όταν καταρρέει το όλον, ισούται με ελλειμματική αντίληψη για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, σημαίνει αδυναμία να αντιληφθεί ένας κρίσιμης σημασίας Δήμος, την επιρροή που μπορεί να ασκεί πάνω στα μείζονος σημασίας ζητήματα.
Ο Δήμος Αμμοχώστου λόγω της ιδιαιτερότητάς του στη διαδρομή του κυπριακού, θα μπορούσε να ήταν ατμομηχανή συσπείρωσης κινήσεων και φορέων, ατμομηχανή άσκησης της διπλωματίας των μαζικών φορέων, πρωταγωνιστής για να αναδειχθεί το όλον, η συνολική προσπάθεια για τη συνολική λύση και μέσα σε αυτό να αναδειχθεί η ψηφισμένη από τον ΟΗΕ ιδιαιτερότητα της πόλης.
Η εμπειρία δείχνει ότι οι εκδηλώσεις μέσα στην κατεχόμενη πόλη με επίκεντρο τον Άγιο Γεώργιο Εξορινό, που οργάνωσε η κίνηση «Αμμόχωστος η Πόλη μας» έπαιξαν έναν ρόλο στην γενικότερη προσπάθεια, η ανάπτυξη της κίνησης Famagusta Initiative έφεραν νέες δυνατότητες με την συνεργασία ε/κ και τ/κ, το εμπορικό επιμελητήριο της πόλης ανέλαβε πρωτοβουλίες, νέοι παίκτες στη σκηνή οργάνωσαν μελέτες και έργα για την Αμμόχωστο της επόμενης μέρας.
Έλειψε από τα πιο πάνω το πρόσωπο- ηγέτης που θα συμβόλιζε κάτι καινούριο. Εμφανώς ο νυν δήμαρχος είναι πολιτικός μιας άλλης, ξεπερασμένης εποχής.
Έλειψε ο φορέας της αλλαγής, η ανοικτή συνέργεια με άλλους δήμους και φορείς που θα προσέδιδε δυναμική στην προσπάθεια για την επίλυση. Εμφανώς δεν μπορεί να τα κάνει αυτά ένας Δήμαρχος που διαρκώς ασχολείται με τον μονότονο εαυτό του.
Έλειψε η ανάπτυξη της μαζικής δράσης στην κρίσιμη στιγμή όπως λ.χ. αυτή που προηγήθηκε του Κρανς Μοντάνα. Αν θέλουμε την ανατροπή, κάνουμε κάτι πέρα από την σιωπή. Ζητούμε κάτι παραπάνω. Λέμε τη γνώμη μας, δημόσια, μαζικά και επί τόπου!
