Ο Ζακ Ντελόρ όταν ρωτήθηκε από την εφημερίδα, απάντησε ότι «το σημερινό σύστημα που ακολουθείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Θα πρέπει να επανιδρυθεί αυτή η οικονομική και νομισματική Ένωση. Θα το κάνουν; Υπήρξε εξ αρχής μια κατασκευαστική ατέλεια. Υπάρχουν επίσης ανοησίες και μια αδυναμία της ευρωζώνης να βάλει τέλος σε αυτές. Στην παρούσα κατάσταση, αποφύγαμε τα χειρότερα. Όμως η Ευρώπη δεν είναι πλέον μια ηθική δύναμη -και λέω ηθική με την καλή έννοια του όρου. Θα πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτήν την ηθική δύναμη που ήταν η ισχύς της Ευρώπης σε άλλες περιόδους, όπως όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου».
Πέντε σημειώσεις μετά τις δηλώσεις Ολάντ:
1. Η «ανακάλυψη» του γάλλου προέδρου «για μια κυβέρνηση της ευρωζώνης και έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό καθώς και ένα κοινοβούλιο για να διασφαλίσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο», έρχεται αδικαιολόγητα αργά. Επιφανείς ευρωπαϊστές έχουν καταθέσει εδώ και χρόνια ανάλογες ή και καλύτερες μορφές οργάνωσης της ευρωζώνης (Γιούνκερ, Φέρχοφστατ, Σμιτ, Σημίτης). Το Παρίσι εδώ και χρόνια παρέμενε σιωπηλό. Ο Ολάντ, αν τώρα κρίνει ότι χρειάζονται βήματα, έχει έναν καλύτερο τρόπο να υπηρετήσει μια μεγάλη ιδέα του Ντελόρ: να της δώσει μορφή, να την θέσει σε εφαρμογή και όχι να διακηρύσσει ότι πιστεύει κάτι που έχει δημοσιοποιηθεί χρόνια πριν.
2. Ο Φ. Ολάντ αναφέρει ότι παίζει σημαντικό ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις «η ποιότητα των γαλλογερμανικών σχέσεων» και αυτό είναι μια απολύτως ορθή διαπίστωση. Το ζήτημα είναι αν ο Ολάντ έχει θέσει το ζήτημα στις συνομιλίες με την Α. Μέρκελ, αν οι δύο χώρες έχουν επεξεργαστεί κείμενα, αν έχουν έτοιμες εισηγήσεις καθώς ανάλογες απόψεις έχει διατυπώσει και ο γερμανός υπουργός οικονομικών Β. Σόιμπλε.
3. Εσχάτως ο Πρόεδρος της Επιτροπής Γιούνκερ, διατύπωσε εισηγήσεις για τη δημιουργία κοινού ευρωπαϊκού στρατού. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση σχετικά με τη δυνατότητα της ΕΕ να ασκεί μια διαφορετική πολιτική στα ζητήματα ασφαλείας. Συνεπώς οι βασικοί παίκτες στο ευρωπαϊκό γήπεδο οφείλουν να χειριστούν διαφορετικά τις καλές δημόσιες εισηγήσεις. Είναι πολύ καλύτερα να σχεδιάσουν μια αλλαγή και ως «συντονιστές» της και να δώσουν σήμα σε ολόκληρο το σύστημα ΕΕ να εργαστεί και να συμφωνήσει για μια καλύτερη λειτουργία της ευρωζώνης.
4. Το ελληνικό ζήτημα έδειξε αδυναμίες και κενά στην οργάνωση της ευρωζώνης. Η εξάμηνη συζήτηση, οι αναβολές, οι συνεχείς συσκέψεις, άλλοτε με νόημα, άλλοτε χωρίς, οι Σύνοδοι χωρίς ατζέντα, έδειξαν ανεπάρκειες και συντονιστικά κενά. Λοιπόν, αν το ελληνικό ζήτημα βοηθήσει σε έναν γενικότερο προβληματισμό που θα οδηγήσει σε διορθωτικά μέτρα, αυτό ας μείνει ως μια ανάποδη συμβολή της Αθήνας σε μια δημιουργική συζήτηση για το αύριο.
5. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει υποστεί βαρείς ζημιές εξαιτίας χειρισμών στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, κυρίως γιατί η ευρωπαϊκή ηγεσία άφησε τις εξελίξεις σε μια διαρκή και ατελέσφορη μικρο-πολιτική διαχείριση, χωρίς σχέδιο και αποφασιστικότητα επί του πρακτέου στα ζητήματα που συνδέονταν με το χρονικό πλαίσιο, τις πολιτικές που χρειάζονταν να υιοθετηθούν και τον τρόπο των συζητήσεων. Η ΕΕ έχει ανάγκη από μια «νέα αφήγηση» γιατί, όπως σημειώνει ο Ζαν Ντελόρ « η Ευρώπη δεν είναι πλέον μια ηθική δύναμη -και λέω ηθική με την καλή έννοια του όρου. Θα πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτήν την ηθική δύναμη που ήταν η ισχύς της Ευρώπης σε άλλες περιόδους, όπως όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου».
Η περισότερη και καλύτερη ΕΕ, βρίσκεται στη σκέψη Ντελόρ: «μια κυβέρνηση της ευρωζώνης, να προσθέσουμε σε αυτήν έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό καθώς και ένα κοινοβούλιο για να διασφαλίσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο. Το να μοιραζόμαστε το ίδιο νόμισμα είναι κάτι πολύ παραπάνω από το μια σύγκλιση».
