Η αλλαγή προέδρου, έφερε μία νέα δυναμική στην παράταξη και έντονο άρωμα ανανέωσης. Ο Μητσοτάκης, με τη διοργάνωση του 10ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας και με την Συμφωνία Αλήθειας που εξήγγειλε στην ΔΕΘ, αφενός σε εσωκομματικό επίπεδο πέτυχε κομματική συσπείρωση και αφετέρου σε επίπεδο λαού, έδειξε στις Ελληνίδες και στους Έλληνες, ότι η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο μπορεί να εγγυηθεί την ευημερία της χώρας, αλλά έχει και ένα ολοκληρωμένο – πλήρως κοστολογημένο πρόγραμμα.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας, που λέγεται «αποκαθήλωση» Τσίπρα. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδείχτηκε όχι απλώς κατώτερη των περιστάσεων, αλλά και επικίνδυνη για την χώρα σε όλα τα επίπεδα. Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση, η παιδεία μετατράπηκε σε εργαλείο ιδεολογικής ζύμωσης, η εξωτερική πολιτική είναι ελλιπής και ενίοτε απούσα, τα ΜΜΕ απειλούνται από το φάντασμα του Σταλινισμού και προσφάτως έγινε γνωστό, ότι ο δείχτης της διαφθοράς αυξήθηκε κατά την περίοδο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Εύλογο επομένως το ερώτημα! Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία προηγείται στις δημοσκοπήσεις είναι αποτέλεσμα απογοήτευσης του κόσμου από την πολιτική του Αλέξη Τσίπρα ή οι πολίτες βλέπουν στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη την αλλαγή; Εκτιμώ ότι μολονότι ισχύουν λίγο πολύ και τα δύο, η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο στο συμπέρασμα, ότι ο κόσμος στρέφεται σταδιακά στην Νέα Δημοκρατία από δυσαρέσκεια στο εκλογικό πείραμα που έκανε υπό τον φόβο του mail Χαρδούβελη…
Οι κάλπικες υποσχέσεις που προεκλογικά με μεγάλη ευκολία εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας και τελικά ποτέ δεν υλοποίησε, η φρούδα διαπραγμάτευση που έκανε, η δημιουργική ασάφεια, οι κομματικοί διορισμοί που έκανε, η χειραγώγηση του Τύπου, η παρατεταμένη ύφεση της οικονομίας, τα capital control και τελικά η υπογραφή νέου μνημονίου, αποδείχτηκε ότι δεν προκάλεσαν την αναμενόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει 2ο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και ενίοτε μειώνει και την διαφορά του από τον πρώτο. Ή ο κόσμος τελικά δεν είναι τόσο απογοητευμένος όσο πιστεύουμε κάποιοι ή σε διαφορετική περίπτωση είτε δεν βλέπει τη λύση στα προβλήματά του στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη ή η Αντιπολίτευση υστερεί στο να αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την χώρα.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η Νέα Δημοκρατία έχει έναν απολύτως ικανό πρόεδρο στην ηγεσία της και ένα πλήρως μάχιμο και υψηλού επιπέδου στελεχιακό δυναμικό, αλλά εγκλωβίζεται σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι ότι αδυνατεί να ενορχηστρώσει το στελεχιακό της δυναμικό και να πάρει από αυτό το 100% των δυνατοτήτων του, είτε μιλάμε για χαμηλόβαθμα στελέχη είτε υψηλόβαθμα και το δεύτερο είναι, ότι εγκλωβίζεται πίσω από την συνεχώς επαναλαμβανόμενη ρητορική «πρέπει να φύγουν, γιατί κάθε μέρα που παραμένουν ζημιώνουν τη χώρα».
Ως προς το θέμα του στελεχιακού δυναμικού, πρέπει να γίνει μία εμβάθυνση στο πως μπορεί κάθετα να προσφέρει σε επίπεδο νεολαίας, γειτονίας, δήμου και περιφέρειας κάθε ένα στέλεχος ξεχωριστά καθώς μολονότι νέα πρόσωπα εντάσσονται στο κόμμα και οι διοικητικές δομές έχουν εκμοντερνιστεί, μολαταύτα υπάρχει μία αίσθηση πως τελικά η λήψη των αποφάσεων, η χάραξη της εν δυνάμει κυβερνητικής ατζέντας και η χάραξη πολιτικής γενικότερα, παραμένει ως πλεονέκτημα σε μία μικρή αριθμητικά ομάδα στελεχών.
Ως προς το θέμα της επιχειρηματολογίας, το: «πρέπει να φύγουν, γιατί κάθε μέρα που παραμένουν ζημιώνουν την χώρα», είναι μία ρητορική προσέγγιση που κατά πως φαίνεται μέρα με την μέρα χάνει την ισχύ της και καταντάει άψυχο σλόγκαν. Οι πολίτες έχουν ανάγκη να ξεφύγουν από το δίπολο σκέψης «ή αυτοί ή εμείς» και να κατανοήσουν ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί σε πρώτο βαθμό να εγγυηθεί για τα κεκτημένα και την ευημερία της χώρας, ούσα ακόμα και Αντιπολίτευση! Πρέπει να γίνει αντιληπτό στον κάθε πολίτη, ποιος του είπε την αλήθεια πριν ακόμα μπούμε στα Μνημόνια και ποιος έφερε θετικά και μετρήσιμα αποτελέσματα στη χώρα.
Ο μόνος εχθρός που έχει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία, είναι ο ίδιος της ο εαυτός! Όταν νικηθεί ο εχθρός αυτός, τότε όχι μόνο θα έρθει η αυτοδυναμία, που όφειλε ήδη να έχει έρθει, αλλά τότε θα γνωρίσουμε και τη νέα μεταπολίτευση, που απαιτούν οι ώριμοι πλέον καιροί που διανύουμε.
