γράφει ο Δημήτρης Τζιβελέκης
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο οποίος επικράτησε και αναβαπτίστηκε μέσα από την διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών.
Τώρα καλείται πλέον να διαμορφώσει τους όρους, ώστε να νικήσει και τους εκτός ΠΑΣΟΚ αντιπάλους του, δηλαδή τον Μητσοτάκη και τους συν αυτώ. Και για να το πετύχει αυτό, πρέπει πρώτα να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης και οι δικοί του επιδιώκουν με μανία να μείνουν σε ένα κόμμα που διακινούσε όπως είχε πει ο Στέφανος «μαύρο» χρήμα, σε ένα κόμμα που έχει «κουκουλοφόρους»
Σε ένα κόμμα που το καταγγέλλει ότι έκανε «πραξικόπημα».
Γιατί;
Γιατί το αρμόδιο κομματικό όργανο αποφάσισε να κάνει δεκτή την εναντίον του πρόταση μομφής και μάλιστα όταν ο ίδιος την είχε αποδεχθεί και προκαλέσει.
Τα δεινά του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν από τότε που κυβέρνησε, το 2015. Συνεχίστηκαν πέρσι, όταν οι πάντες στην ηγεσία του καλοδέχτηκαν και επέτρεψαν στον Στέφανο να θέσει υποψηφιότητα χωρίς στοιχειώδη έλεγχο του βίου και της πολιτείας του.
Μπροστά μας έχουμε τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ που, φυσικά, δεν ξέρουμε εαν θα λάβουν τέλος τα δεινά που τον κατατρέχουν όλα αυτά τα χρόνια. Αν και το βλέπω λίγο δύσκολο…
Παράλληλα οι ενημερώσεις που κάνουν οι υπουργοί στους «γαλάζιους» βουλευτές για τις προτεραιότητες των υπουργείων τους εξελίσσεται σε μία βάσανο για τους ίδιους.
Και αυτό διότι η πλειοψηφία των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας έχουν ανέβει στα κεραμίδια κι αντιμετωπίζουν με δυσπιστία ότι κι αν λένε οι υπουργοί και δυσανασχετούν ακόμη και στις δεσμεύσεις τους.
Οι δε… υποψίες για τα εθνικά θέματα, λειτουργούν ως ανατροφοδότης της πολιτικής φθοράς, συνδυαστικά με την ακρίβεια, τη ρωγμή στην ποιότητα ζωής των πολιτών και μια καθημερινότητα που γεννά και πολλαπλασιάζει την απαισιοδοξία της κοινωνίας για το μέλλον.
