ξεπέζεψε τη ζωή.
Στο σεπτό του μνήμα ένα όνομα,
το όνομα του «Αθανάσιος Καλλίρης» και
δύο αριθμοί 1924-1998,
να σταματούν τα περίεργα βλέμματα
να τα διαβάζουν.
Λίγα κόκκαλα σ’ ένα κουτί της γης,
στην απέραντη λειψανοθήκη της
και κάποια βλέμματα περαστικά,
να κοντοστέκονται, να αφαιρούν και να συγκρίνουν
τα ταφικά με τα δικά τους νούμερα.
Εκείνα με την αγκύλη του τέλους ανοιχτή,
που καβαλλάρηδες ακόμη τη σπρώχνουν
κλωτσώντας την … με όση δύναμη,
κλωτσώντας τη.
Δεν είσαι εντάξει κυρ Θάνο.
Μας χρωστάς λίγο απ’ το κουράγιο μας.
Τα κομμάτια του που ξεπέζεψαν μαζί σου.
Για περισσότερα ποιήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ!