γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Ο υπερσυντηρητικός τέως πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Τόνι Άμποτ, ξάφνιασε τους πάντες πριν από μέρες όταν σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του μίλησε για την επίδραση του κοροναϊού στην κοινωνία των πολιτών. Μιλώντας πάντα για την Αυστραλία, ο Άμποτ είπε ότι έρευνες δείχνουν ότι ο κοροναϊός και ό,τι έφερε μαζί του –απαγορεύσεις, πρόστιμα, λοκντάουν, διαδόσεις, ψέματα και παράνοια– έχει αλλάξει τον μέσο τρόπο και ρυθμό ζωής των πολιτών κατά 28.8%.
Αυτό είναι κατανοητό και το βλέπουμε όλοι μας παντού γύρω μας και σαφώς στην ζωή μας και την καθημερινότητα μας. Αλλά αυτό που είχε την ιδιαίτερη σημασία του ήταν η συνέχεια, όταν ο Άμποτ συμπλήρωσε με έμφαση ότι αυτό που δεν είναι ακόμα μετρήσιμο και οι πιθανές επιπτώσεις να είναι από ανυπολόγιστες έως καταστροφικές, είναι η στροφή θεσμών προς τον δεσποτισμό και η θυσία της δημοκρατίας μπροστά στο φόβο.
Τώρα ο Τόνι είναι γνωστός στους Αυστραλούς όχι μόνο για τον υπερσυντηρητισμό του αλλά και για την ….γραφικότητα του στο σημείο να χαρακτηρίζεται συχνά ως ο …χίπης νεοφιλελεύθερος και κάπου στην ανάλυση του φαίνεται να ανησυχεί περισσότερο για τα μπάρμπεκιου με τους φίλους του που χάνει αυτή τη περίοδο των αυστηρών λοκντάουν παρά για την δημοκρατία, αλλά… Αλλά όπως λέμε και στην Ελλάδα, από μικρό κι από τρελό ή στην περίπτωση του Άμποτ από γραφικό, μαθαίνεις την αλήθεια. Αυτό δε που βρήκα εγώ ΠΟΛΥ ενδιαφέρον είναι ότι στην όλη του παρουσίαση όταν αναφέρεται στη ζημιά σε θεσμούς και δημοκρατία χρησιμοποιεί την Ελληνικότατη λέξη: δεσποτισμός.
Για πάμε λίγο στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια.
Ο Δεσποτισμός είναι μία μορφή διακυβέρνησης στην οποία μία ενιαία οντότητα κυβερνά με απόλυτη εξουσία. Η εν λόγω οντότητα μπορεί να είναι ένα άτομο, όπως σε μία απολυταρχία, ή μπορεί να είναι μία ομάδα, όπως σε μία ολιγαρχία. Ο ίδιος ο δεσποτισμός σημαίνει να «κυβερνάς με τον τρόπο ενός δεσπότη», και δεν θα έπρεπε να συγχέεται με την πραγματική και μοναδική θέση του ‘Δεσπότη’.
Ο δεσπότης προέρχεται από το Ελληνικό δεσπότες, το οποίο περίπου σημαίνει «αφέντης» ή «ένας με δύναμη», και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφράσει μια ευρεία ποικιλία τίτλων και θέσεων.
Στην καθομιλουμένη, ο ‘δεσπότης’ έχει εφαρμοσθεί υποτιμητικά για ένα πρόσωπο, συγκεκριμένα έναν αρχηγό κράτους ή κυβέρνησης, που καταχράται την δύναμη και την εξουσία του στο λαό. Με αυτή την έννοια, μπορεί να έχει ανέλθει και ως «τύραννος». Συναφής έννοια έχει εξελιχτεί να είναι και ο δικτάτορας, αν και οι όροι «δεσπότης» και «τύραννος» τείνουν να δίνουν έμφαση στην σκληρότητα και ίσως την ευχαρίστηση που προέρχεται από αυτή, ενώ ο όρος «δικτάτορας» σε περισσότερη βιαιότητα και άδικη εφαρμογή του νόμου.
Οι εμφάσεις δικές μου.
Για παράδειγμα, – για να ξεκινάμε από το τέλος – η βίαιη και δημοκρατικά ανήθικη επιβολή αστυνομικής παρουσίας μέσα σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που δεν εφαρμόζεται μόνο για να καταστείλει την ελευθερία έκφρασης των φοιτητών και να χαφιεδίσει επώνυμα αντικυβερνητικούς φοιτητές αλλά είναι και πράξη εκδίκησης (το χουντικός δεν κρύβεται σε μερικούς) και πολύ προσωπικής ευχαρίστησης, ικανοποίησης ή όποιας άλλης …λέξης θέλετε να χρησιμοποιήσετε.
Για παράδειγμα, όταν μια κυβέρνηση χρησιμοποιώντας την πανδημία σαν άλλοθι, απαγορεύει επιλεκτικά συγκεντρώσεις πολιτών στοχεύοντας πολύ συγκεκριμένα το δημοκρατικό τους δικαίωμα της διαμαρτυρίας.
Για παράδειγμα, όταν ένας πρωθυπουργός καταχράται την αμφιλεγόμενα νόμιμη μεν αλλά πάντα ανήθικη και αντιδημοκρατική πρόσβαση του στο δημόσιο χρήμα για να δωροδοκήσει ΜΜΕ για προσωπική του προβολή και όφελος ενώ ταυτόχρονα συνειδητά ψεύδεται και λασπολογεί κατά των αντιπάλων του.
Για παράδειγμα, η κατάχρηση δύναμης ενός ναρκίσσου και αλαζόνα πρωθυπουργού που παραβιάζει του νόμους που ο ίδιος προσωπικά επέβαλε στους πολίτες χωρίς να έχει την ελάχιστη αξιοπρέπεια αφενός να παραδεχτεί το λάθος του και αφετέρου να πληρώσει τουλάχιστον το πρόστιμο της παράβασης που καθ’ όλα συνειδητά διέπραξε θεωρώντας εαυτόν υπεράνω του νόμου.
Για παράδειγμα, η συνειδητή κατάχρηση δύναμης από το κυβερνόν κόμμα με τους διορισμούς (ακόμα και σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις) “δικών μας παιδιών”, πολλές φορές χωρίς καν τα ελάχιστα προαπαιτούμενα και κατά παράβαση ακόμα και της νομοθεσίας προσλήψεων.
Για παράδειγμα, μια κυβέρνηση που καταχρώμενη την εξουσία που τις έδωσε ο λαός, ξεπουλά εθνική περιουσία όπως η δημόσια υγεία και δημόσια παιδεία σε ιδιώτες κομματικούς “ευεργέτες” (ή εθνικούς νταβατζήδες).
Προσωπικά αμφιβάλω αν ο γραφικός Αυστραλός τέως πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ, είχε στο μυαλό του τον ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη όταν μιλούσε για την πανδημία που έγινε άλλοθι και δικαιολογία για δεσποτικές εξουσίες και την καταστροφή θεσμών και δημοκρατίας, αλλά εγώ κι εσείς ξέρουμε πολύ καλά ότι στην σημερινή Ελλάδα η Ελληνικότατη λέξη δεσποτισμός ταιριάζει ΜΟΝΟ και απόλυτα στο διεφθαρμένο καθεστώς του αυταρχικού ναρκίσσου ΚυριαΚούλη Μητσοτάκη και της συμμορίας απατεώνων, χουντικών και δουλικών που κυβερνά τη χώρα.
* Στη φωτογραφία πίνακας του Σκοτσέζου Frank To με θέμα τον Πρίγκιπα του Μακιαβέλι.
