Το μήνυμα του στρατηγού, μύθος ή όχι, είναι οικουμενικό και περά από τα σύνορα της Ελλάδας. Και το πανεπιστήμιο που έδειξε ο στρατηγός, είναι συμβολικό. Το μέλλον μας είναι στα χέρια της παιδείας που δίνουμε στις επόμενες γενεές. Αυτό όμως είναι και δίκοπο μαχαίρι και αυτοί που το κατάλαβαν καλύτερα από κάθε άλλον ήταν και είναι οι χείριστοι της ιστορίας.
Ο Χίτλερ επένδυσε σε ένα πανίσχυρο πολεμικό μηχανισμό αλλά ταυτόχρονα επένδυσε πολλά και στη παιδεία. Δημιούργησε χιλιάδες στρατιωτάκια που ζούσαν, ανάπνεαν και στο τέλος πέθαναν στο όνομα του. Μη ξεχνάμε ότι οι τελευταίοι υπερασπιστές του ήταν φανατισμένα δεκατετράχρονα. Ο Μουσολίνι στην Ιταλία και ο Χιροχίτο στην Ιαπωνία έκαναν ακριβώς το ίδιο. Επένδυσαν στο να διαμορφώνουν μυαλά, και επένδυσαν χοντρά. Και στα εγχώρια η ιστορία μας έχει παραδείγματα, από τη νεολαία του Μεταξά στους άλκιμους του Παπαδοπούλου. Και τώρα τελευταία, η Χρυσή αυγή με εννιάχρονα που τους μαθαίνει να χαιρετάν χιτλερικά.
Με αυτά τα παραδείγματα προσπάθησα να δείξω το πόσο σημαντική είναι η παιδεία σε όποια κοινωνία θέλει να έχει μέλλον και πόσο μπορεί να στρεβλώσει αυτό το μέλλον ανάλογα με το ποιος το χειρίζεται. Τόσο ο Κολοκοτρώνης όσο και ο Μεταξάς στο μέλλον κοιτούσαν όταν επένδυαν στη παιδεία. Ο ένας γίγαντας ο άλλος νάνος. Ο ένας ονειρευόταν το μέλλον της Ελλάδος ο άλλος το μέλλον της δικτατορίας του.
Γιατί τα λέω αυτά; Ο σημερινός πρωθυπουργός κατά την επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν οι δυο τους υπερηφανεύτηκε ότι η Ελλάδα ακόμα και σε αυτές τις εποχές των μνημονίων η Ελλάδα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να διαθέτει ποσά για τον εξοπλισμό της και την συμμέτοχη της στις εκστρατείες του ΝΑΤΟ. Και το υπερηφανεύτηκε.
Υπερηφανευόταν όταν γνωστό ορφανοτροφείο της Αθήνας, έκανε ανακοίνωση ότι έχουν αυξηθεί κατά 30% από πέρσι – που ήταν ήδη πολύ ανεβασμένος – ο αριθμός των παιδιών που εγκαταλείπονται στις πόρτες του ορφανοτροφείου, από γονείς που αδυνατούν να τα συντηρήσουν. Υπερηφανευόταν όταν η UNESCO ανακοίνωνε ότι το 50% των παιδιών κάτω των 15 στην Ελλάδα ζουν κάτω η στα όρια της ανέχειας.
Υπερηφανευόταν όταν οι καταγγελίες για λιποθυμιές παιδιών λόγο ασιτίας, πληθαίνουν καθημερινά από κάθε πλευρά της Ελλάδος. Υπερηφανευόταν όταν καταγγελίες για ακατάλληλες αίθουσες, ελλείψεις προσωπικού, ελλείψεις βιβλίων, ελλείψεις εκπαίδευσης προσωπικού, ελλείψεις εργαλείων εκπαίδευσης είναι συνεχείς.
Αλλά για εξοπλισμούς και το ΝΑΤΟ λεφτά υπάρχουν και μάλιστα ο πρωθυπουργός μας κομπάζει γι αυτό. Που; Στον γραφειοκράτη που ήρθε να παζαρέψει ακόμα μια Νατοϊκή βάση στην ελληνική επικράτεια. Κι εκείνος πιστός στο καθήκον του, συγχαίρει τον Έλληνα πρωθυπουργό για τη συμβολή της Ελλάδος στο πόλεμο κατά των τσιχαντιστών της Συρίας. Στο μεταξύ το 50% των παιδιών κάτω των 15 στην Ελλάδα ζουν κάτω η στα όρια της ανέχειας.
Θα μου πείτε χωρίς εξοπλισμούς που πάμε; Από τη μια η Τουρκία από την άλλη τα Σκόπια και η Αλβανία. Χωρίς νεολαία, χωρίς χορτασμένη και με παιδεία νεολαία που πάμε θα μου πείτε; Και μη στεναχωριόσαστε, δεν ήταν ο μοντέρνος εξοπλισμός που έκανε το ’21, ούτε τα F16 που κάνανε το αλβανικό έπος.
Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι το κρυφό σχολειό δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπέροχο παραμύθι που δημιουργήθηκε όπως πολλοί άλλοι για λόγους εθνικούς φρονήματος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν υπήρξαν υπέροχοι δάσκαλοι – πιθανώς πολλοί από αυτούς και ιερείς – που κράτησαν ζωντανή την Ελλάδα μέσα από την εκπαίδευση. Την όποια εκπαίδευση μπορούσαν να δώσουν κάτω από τις συνθήκες που ζούσαν.
Τετρακόσια χρόνια είναι πάρα πολλά, για όποιο έθνος και αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, οι λόγιοι του έθνους, θα έπρεπε κάποια στιγμή να τιμηθεί ανάλογα. Για τέσσερεις αιώνες κράτησαν με το λόγο, τη γραφή και τα βιβλία τους τον Λεωνίδα, τον Περικλή, τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Πλάτωνα ζωντανούς. Και μάλιστα τόσο ζωντανούς, ώστε κάποιοι από αυτούς τους λόγιους καταφεύγοντας μετά από διωγμούς στη δύση, να δημιουργήσουν το κίνημα της αναγέννησης που διαμόρφωσε τον σημερινό δυτικό πολιτισμό.
Άποψη μου, αλλά δεν θα έπρεπε κανένας Έλληνας πολιτικός και πολύ περισσότερο ο Έλληνας πρωθυπουργός στιγμές σαν αυτή, να υπερηφανεύεται γιατί ξοδεύονται – πραγματικά ξοδεύονται – λεφτά για εξοπλισμούς και πολέμους του ΝΑΤΟ. Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έπρεπε να φροντίσει πρώτα να έχουν φαΐ και εκπαίδευση τα ελληνόπουλα και μετά σφαίρες τα τανκς του ΝΑΤΟ. Οτιδήποτε άλλο δείχνει απλά την ανικανότητα του να αντιληφθεί την πραγματικότητα, δείχνει ότι εξυπηρετεί συμφέροντα αλλότρια και κάνει κακό στο μέλλον της Ελλάδας.
Σας βλέπω ανήσυχους. Το μυαλό σας πάει στο πανεπιστήμιο και στα όσα συνέβησαν στη σύγκλητο. Θα έρθω και σε αυτό.
Όπως οι περισσότεροι από εσάς, έτσι κι εγώ με λίγη διαδικτυακή βοήθεια παρακολούθησα τα όσα συνέβησαν στη Σύγκλητο των καθηγητών του πανεπιστήμιου. Οι εικόνες ήταν πραγματικά άσχημες και φαντάζομαι τα κανάλια που τώρα πια είναι στρατευμένα στην εξυπηρέτηση πολιτικών και άλλων στόχων, φρόντισαν να μας δείξουν – ακόμα και για λόγους ακροαματικότητας – τις πιο βίαιες των σκήνων που συνέλλεξαν.
Ήταν σκηνές με ένα όχλο αλαλαζόντων νέων σε αντιπαράθεση με ένα όχλο κουστουμαρισμένων σφυχτοκωλαράδων. Και ο αλαλάζων όχλος ήταν η δεκαεξάχρονη Αλίκη στο ναυτικό και ο όχλος των κουστουμαρισμένων σφυχτοκωλαράδων έψαχνε τον Αλεξανδράκη του για να ρίξει το πρώτο χαστούκι που βγήκε από τον παράδεισο.
Μια στιγμούλα όμως. Αυτοί οι νέοι δεν ήταν δεκαεξάχρονες Αλίκες και οι κουστουμαρισμένοι σφυχτοκωλαράδες ήταν καθηγητές πανεπιστήμιου. Αυτοί οι νέοι είναι 20χρονοι και 25χρονοι ενήλικοι πολίτες επιφορτισμένοι με το ύψιστο δικαίωμα της ελληνικής δημοκρατίας. Το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται. Κάποιοι από αυτούς είναι μελλοντικοί βουλευτές. Πως είναι δυνατόν ένα κράτος, μια κυβέρνηση, η εκπαιδευτική κοινότητα, που αποζητά την ώριμη ψήφο αυτών των ανθρώπων και την ιδία στιγμή να τους αντιμετωπίζει σαν την Αλίκη στο ναυτικό που το μόνο που θα την συνετίσει είναι ένα χαστούκι; Αυτό δεν δείχνει την ανωριμότητα και τις ελλείψεις του συστήματος; Και βέβαια πως είναι δυνατόν αυτοί οι μελλοντικοί βουλευτές να φέρονται σαν τη Αλίκη στο ναυτικό;
Πάμε πρώτα στο θέμα της συγκλήτου. Η διαφύλαξη των πανεπιστημίων είναι πρόβλημα της συγκλήτου αλλά είναι πρόβλημα και των φοιτητών. Και χωρίς την συμμέτοχη τους στη λύση, θα επιβάλουν αστυνόμευση αντί για προφύλαξη. Και μάλιστα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν αυτή την αστυνόμευση σε ιδιωτικές εταιρίες που έχουν αποδείξει πολλάκις ότι λειτουργούν με προκαταλήψεις και με μια απαράδεκτη ευκολία στη χρήση βίας. Για να μην αναφερθώ για τα μάτσο-κόμπλεξ που οι περισσότεροι ανεκπαίδευτοι ιδιωτικοί ασφαλίτες κουβαλάνε. Οι σφυχτοκωλαράδες της συγκλήτου μεταφέρουν το πρόβλημα από τις πλάτες τους σε ένα απρόσωπο συμβόλαιο με ένα ιδιώτη, πιθανότατα δημιουργώντας πολύ περισσότερα προβλήματα, όπως έχουν αποδείξει παρόμοιες καταστάσεις στο εξωτερικό και δη στις ΗΠΑ.
Το πρόβλημα ξεκινάει με το γεγονός ότι οι φοιτητές – δίκαια άδικα – θεώρησαν ότι κανένας δεν θα τους ακούσει και θα παρθούν αποφάσεις ερήμην τους. Έτσι αντέδρασαν με τον μόνο τρόπο που έχουν εκπαιδευτεί να αντιδρούν. Τη βία.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν επιτρέπει την βία και τις εικόνες που όλοι είδαμε, από καμία πλευρά εδικά σε ένα χώρο όπως ο πανεπιστημιακός, χώρος ιδεών και απόψεων. Ο σωστός πανεπιστημιακός εκπαιδευτικός και δη η σωστή σύγκλητος των πανεπιστημιακών εκπαιδευτικών, που εκπαιδεύει μυαλά ελλήνων πολιτών που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει με τους φοιτητές και να συνεργαστεί μαζί τους σε ένα πρόβλημα που τους αφορά από κοινού. Ακόμα και σαν μάθημα σε μελλοντικούς παραγωγικούς πολίτες αυτής της χώρας, που η ασφάλεια και η συνεργασία είναι απαραίτητο εργαλείο. Και οι φοιτητές θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με την ωριμότητα του πολίτη που έχει το ύψιστο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεστε.
Αλλά ποιοι δώσανε μέχρι τώρα μαθήματα σε αυτούς τους φοιτητές; Ποιοι εκπαίδευσαν το φοιτητικό κίνημα από τη μεταπολίτευση και ύστερα σε τέτοιες συμπεριφορές; Ο Λοβέρδος δεν ήταν ένας από αυτούς; Δεν ήταν ο φέρον τσεκούρι, Βορίδης; Δεν ήταν ο Ντινόπουλος και ο χυδαίος Κρανιδιώτης; Μήπως όλοι αυτοί ξέχασαν τι έκαναν όταν ήταν «συνδικαλιστές» φοιτητές; Τώρα οι φοιτητές που μπούκαραν στη σύγκλητο είναι εγκληματίες αλλά εκείνοι τότε υπερασπιζόντουσαν τη δημοκρατία; Με το τσεκούρι;
Αλλά είπαμε, ποιος ασχολείται με αυτά όταν υπερηφανευόμαστε για όσα έχουμε ξοδεύει στο σουπερμάρκετ όπλων του ΝΑΤΟ.
Τα θέματα παιδείας είναι πάρα πολλά και ξεκινάμε από τη προσχολική παιδεία και φτάνουν μέχρι το πανεπιστήμιο με κάθε βαθμίδα να βρίσκεται κυριολεκτικά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και επιβιώνει από τύχη η χάρις στο φιλότιμο και την συνείδηση των λίγων. Σίγουρα όχι της κυβέρνησης. Και όχι μόνο αυτής της κυβέρνησης, αλλά όλων των κυβερνήσεων από Κολοκοτρώνη και ύστερα, απλά η κυβέρνηση Σαμαρά είναι ίσως η χειρότερη στην ιστορία της νεοτέρας Ελλάδος.
Στη πιο κρίσιμη καμπή της Ελλάδος στη σύγχρονη ιστορία, έχουν έρθει να σώσουν την ελληνική δημοκρατία οι χουντικοί Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Ντινόπουλος με τον Σαμαρά πρωθυπουργό και την αυλή φασιστών που ονομάζει συμβούλους του. Αυτό κι αν λέγεται ειρωνεία.
Αλλά μιας και μιλάμε για το Σαμαρικό περιβάλλον ας πάμε και σε κάτι που παρακολούθησα χτες. Κάνοντας διάλλειμα από το ραδιόφωνο αποφάσισα να κάνω μια «βόλτα» στα ελληνικά κανάλια και έπεσα πάνω …που λέτε; Στο μπουστάκι. Μάλιστα στο μπουστάκι αυτοπροσώπως, σε συνέντευξη με τον Λιάτσο.
Την Όλγα Κεφαλογιάννη δεν την είχα δει ποτέ συνεντευξιαζόμενη. Είχα διαβάσει συνεντεύξεις της, δηλώσεις της και είχα δει και κάποιες παρουσιάσεις της σε ειδήσεις αλλά ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα να δίνει συνέντευξη. Σε όλα αυτά ήταν φανερό ότι κάποιος στο κύκλο της ήξερε να γράφει καλά αυτά που έπρεπε να πει η κυρία υπουργός τουρισμού. Αλλά το ολιγόλεπτο της παρουσίας δεν επέτρεπε περισσότερες κρίσεις.
Αυτό που με ενοχλούσε στις συνεντεύξεις της ήταν η καλυμμένη αλαζονεία του, ξέρεις ποια είμαι εγώ, ρε! Ήταν φορές που μου ερχόταν να πω, ναι μωρή, ξέρω ποια είσαι εσύ, ξέρω τον μπαμπά σου, ξέρω και τον θειο σου. Εσύ μωρή ξέρεις τι σημαίνει η λέξη νεποτισμός;
Αλλά είναι και η άλλη αλαζονεία της που με ενοχλεί. Αυτή που λέει «εγώ έφερα τον τουρισμό στην Ελλάδα φέτος και σώνω την Ελλάδα.» Λοιπόν κόρη του Καφελογιάννη, εσένα δεν σε ξέρουν ούτε οι θυρωροί στα πολυτελή ξενοδοχεία που μένεις – με έξοδα των μνημονιακόπληκτων Ελλήνων – όταν έρχεσαι στην Ευρώπη. Ο τουρισμός στην Ελλάδα αυξήθηκε καθαρά από ανθρώπινη αλληλεγγύη. Όλη η Σκανδιναβία φέτος είπε, πάμε Ελλάδα να βοηθήσουμε. Και το έκαναν σε ποσοστό 60% , αφήνοντας για άλλη χρονιά Τουρκία, Ισπανία και Ινδονησία. Και το έκαναν συνειδητά. Χωρίς να ξέρουν ότι υπάρχει κάποια κόρη Κεφαλογιάννη.
Τώρα μετά από δέκα λεπτά συνέντευξης στον Λιάτσο κατέληξα σε μερικά συμπεράσματα και μια διαπίστωση. Αυτός που της γράφει τι θα πει είναι πραγματικά πολύ καλός αλλά πρέπει κάπως να συγχρονίσει καλύτερα τις απαντήσεις με τις ερωτήσεις. Δεν ξέρω αν η συνέντευξη ήταν στημένη ή όχι, αλλά ο Λιάτσος είναι αρκετά έξυπνος ώστε με μερικές από τις απαντήσεις που έδινε η κόρη Κεφαλογιάννη να την έχει πραγματικά «κρεμάσει» στα μανταλάκια. Εκεί ειδικά όταν ο Λιάτσος την ρώτησε τι θα έλεγε σε ένα άνεργο νέο, η απάντηση της θύμισε Αντουανέτα …να φάει παντεσπάνι.
Αλλά η διαπίστωση είχε μια τελείως προσωπική πλευρά που με έκανε να νιώσω πολύ περήφανος για τη κόρη μου. Όπως έχω ξαναγράψει έχω μια δεκάχρονη κόρη (που κάποιος μικρόψυχος της έχει ευχηθεί να με δει ξεκοιλιασμένο), ε λοιπόν ο λόγος της δεκάχρονης κόρης μου βγάζει πιο πολύ νόημα και είναι πιο μεστός από το λόγο της κόρης του Κεφαλογιάννη.
Αλλά κι η κόρη Κεφαλογιάννη θύμα της εκπαίδευσης είναι, και μάλιστα αυτή είναι άμεσο θύμα της εκπαίδευσης Σαμαρά μιας και από ότι φαίνεται την εκπαιδεύει μόνος του για μελλοντικό διάδοχο. Ε, ρε γέλια που πέφτουν!
Τέλος πάντων κάποιος κάποια μέρα πρέπει να μάθει σε μερικούς ότι τον σεβασμό τον κερδίζεις, δεν στο δίνει κληρονομία με τη καρέκλα βουλευτή, ούτε ο μπαμπάς σου ούτε αυτός που χρεώσταγε γραμμάτια στον μπαμπά μετά από το καθάρισμα της Ντόρας στη Κρήτη. Ακούς κόρη Καφαλογιάννη;
Τέλος πάμε και λίγο στο περιβόητο γεύμα Σαμαρά-Καραμανλή που τόσα έχουν γραφτεί τις τελευταίες μέρες. Εγώ δεν συμφωνώ καθόλου στις αναλύσεις που θέλουν τον τέως και τον νυν να κάνουν επίδειξη ομοψυχίας και ενότητας. Αν ήθελαν να δείξουν ομοψυχία και ενότητα θα έτρωγαν κοψίδια στην παραλιακή με τα μανίκια σηκωμένα και χωρίς γραβάτες. Το ότι φάγανε σε κυριλέ μαγαζί, στο ντεμέκ του Χίλτον με τα σακάκια κουμπωμένα και τις γραβάτες κόλλα, δείξανε ότι απλά ανέχονται ο ένας τον άλλον. Όλα τα άλλα είναι στημένο παραμύθι που βολεύει τον ονειρικό κόσμο που ζει η Βούλτεψη και τίποτα άλλο. Κι ο Καραμανλής ξέρει ότι ο Σαμαράς ψυχορραγεί και τον έχει σχετικά κλασμένο, γι αυτό πήγε για ψάρι ογκρατέν με μαγιονέζα μέντα στο ντεμέκ Χίλτον.
**********************************************************************
Αντωνάκη, δεν φαντάζομαι να σου στάθηκε κανένα κόκκαλο στο λαιμό γιατί ο Κωστάκης κάτι έπαθε έτσι που στραβοκατάπινε με αυτά που άκουγε.
**********************************************************************
Ο Τσίπρας πρέπει να προσεύχεται η Βούλτεψη να βγαίνει πιο συχνά με ανακοινώσεις. Κάθε φορά που βγαίνει η Σοφία στα ΜΜΕ, ο Σύριζα κερδίζει και ένα πόντο.
**********************************************************************
Ασυγκράτητος ο Άδωνις πάλι. Έλεγε, έλεγε, έλεγε το στοματάκι του και σταματημό δεν είχε. Που να τον άκουγε ο άλλος με το τσεκούρι τι έλεγε και ίσως να σκαφτόταν να το επαναφέρει σε …χρήση!
**********************************************************************
Εκεί στη Συγγρού, αφήστε το. Δεν βγαίνει!!!
**********************************************************************
Παρασκευή και ένας απηυδισμένος Θάνος Ραφτόπουλος από το πλήρωνε-πληρωνε μου κάνει παρέα με ένα ακόμα σκίτσο του.
**********************************************************************
Στη φωτογραφία αυτός δείχνει αιώνες τώρα, αλλά ποιος κοιτάζει εκεί που δείχνει ο στρατηγός;
