Δεν έχω τίποτα εναντίον της Κιμ Καρντάσιαν, πάντα υπήρχαν ατάλαντοι άνθρωποι που κατάφερναν να σκαρφαλώσουν τα σκαλοπάτια της δόξας με μοναδικό τους προσόν κάποιο σωματικό χαρακτηριστικό. Και η Κιμ έχει ένα πολύ πλούσιο οπίσθιο χαρακτηριστικό, τέτοιο ώστε να της χαρίσει περισσότερα από τα δέκα λεπτά φήμης που της είχε υποσχεθεί ο Γουόρχωλ. Η Γιούτα από την άλλη χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα από οικονομικά θα είναι η πρώτη που θα πάρει το νόμπελ οικονομικών με μόνο χαρακτηριστικό ότι καταφέρνει να επιπλέει εκεί που έχουν αποτύχει όλες οι μεγάλες μορφές οικονομικών του αιώνα μας. Κάτι σαν ο φελλός των οικονομικών.
Οι Κιμ λοιπόν αυτού του κόσμου έχουν μια παρασιτική σχέση τόσο με τα ΜΜΕ όσο και με τους διάσημους, αλλά τους διάσημους που μπορούν με κάποιο ταλέντο τους τουλάχιστον να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους. Η Κιμ θα ήθελε πάρα πολύ να είναι διάσημη τραγουδίστρια σαν την Μαντόνα, ή διάσημη ηθοποιός σαν την Αντζελίνα Τζολί αλλά μιας και ποτέ δεν θα γίνει τίποτα από τα δύο βολεύεται να βγαίνει φωτογραφίες μαζί τους σε κοσμικές εξόδους ή παιχνίδια μπάσκετ – τέτοιες θυσίες η κοπέλα – για ένα μονόστηλο σε καμιά πιο σοβαρή εφημερίδα η περιοδικό. Πριν από μερικές μέρες ήταν εδώ η Χίλαρι Κλίντον για μερικές ώρες. Ε, ούτε στην τουαλέτα δεν την άφησε να πάει τη γυναίκα χωρίς να την κυνηγάει με ένα φωτογράφο από πίσω της. Το ίδιο θεατρικό το είχαμε δει πριν στις Βρυξέλες με την Λαγκάρντ και την Μέρκελ, με μια Γιούτα να κολλάει παντού δίπλα τους για μια φωτογραφία. Βλέπετε τόσο ο Κιμ όσο και η Γιούτα θέλουν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη πιστεύοντας ότι τα ράσα κάνουν τον παπά!
Αλλά μιας και μιλάμε για ράσα ας ρίξουμε και μια ματιά στα ράσα που φοράει η Γιούτα και φυσικά δεν μιλάω για τα συνολάκια που ανάλογα την περίοδο είναι η αντιγραφή αυτών που φοράει η Χίλαρη ή η Λαγκάρντ και ότι άλλο παρόμοιο μας προκύψει στα ενδιάμεσα. Η μικρή Γιούτα λοιπόν γεννήθηκε το 1975 στην δυτική Φιλανδία στην Οστροβότνια, το προπύργιο των κεντρώων και μεγάλωσε σε μια συντηρητική πολιτικά οικογένεια και κοινωνία. Επηρεασμένη από τις γυναικείες προσωπικότητες της δεκαετίας του 90 – εποχή που έψαχνε την πολιτική της ταυτότητα – έκανε την επανάσταση της και έγινε σοσιαλίστρια! Καμία σχέση με την Αλίκη παρόλο ξανθιά. Εκεί κάπου ανακάλυψε ότι θέλει να γίνει και δασκάλα. Επιμένω, καμιά σχέση με την Αλίκη παρόλα τα ξανθά μαλλιά. Και μάλιστα πήρε και μάστερ σε θέματα εκπαίδευσης. Και η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά αλλά και σοσιαλίστρια – είπαμε, καμιά σχέση – συνδικαλίστηκε και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τους «Νέους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές», κάτι σαν η Γιούτα στο ναυτικό για σοσιαλιστική εκπαίδευση. Το 2002 παράλληλα με το μάστερ η Γιούτα βγάζει και δίσκο σε μορφή CD και με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, το πιο λαμπρό αστέρι! Εκεί την κέρδισε την Κιμ μιας και η Κιμ περιορίστηκε σε μια ερασιτεχνική ψευτοπορνό ταινία. Παράλληλα είχε δουλέψει και για ένα διάστημα σε δημόσιο σχολείο σαν δασκάλα, εκεί εφήρμοσε για πρώτη φορά τις γνώσεις της στην αριθμητική που τόσο πολύτιμες θα φανούν στη συνέχεια. Το 2003 το κορίτσι του λούνα-παρκ έγινε βουλευτής με το Σοσιαλ-δημοκρατικό κόμμα σε μια πολύ περίεργη χρονική και ιστορική συγκυρία για το κόμμα.
Το 2003 σηματοδοτεί το τέλος εποχής για τον Λίπονεν και την έναρξη της περιόδου που το κόμμα αναζητεί την χαμένη του ταυτότητα. Βλέπετε ο Λίπονεν άφησε βαθιά την σφραγίδα του όχι μόνο στο σοσιαλ-δημοκρατικό κόμμα αλλά και στην μεταπολεμική ιστορία της Φιλανδίας. Μια ισχυρή προσωπικότητα που πήρε ένα σοσιαλιστικό κόμμα και το έκανε σταδιακά σε ‘Λιπονικό’ – κατά το Παπανδρεϊκό – κόμμα με ελαφρές δόσεις σοσιαλ-δημοκρατίας αφήνοντας το κόμμα σε βαθιά κρίση ταυτότητας μετά την αποχώρηση του από την προεδρία. Μη μου πείτε ότι αυτό δεν θυμίζει Αντρέα! Με τη μόνη διαφορά ότι ο Λίπονεν αντί να αφήσει υιό – ορά George – άφησε γυναίκα, αλλά οι Φιλανδοί την αγνόησαν.
Η μετά-Λίπονεν εποχή άρχισε με μια προσωρινή νίκη της παλιάς φρουράς, των ολίγο σοσιαλιστών, με την προεδρία του κόμματος να περνάει στα χέρια του Χαϊναλούομα και στη μοιρασιά μεταξύ των κόμματων που συμμετείχαν στη κυβέρνηση το υπουργείο οικονομικών πέφτει στους σοσιαλ-δημοκρατες και σαν το πιο ισχυρό υπουργείο στο κόμμα, πάει στον πρόεδρο του κόμματος. Το 2008 σε μια ακόμα μονομαχία μεταξύ παλιάς και νέας φρουράς στο ακόμα σε κρίση σοσιαλ-δημοκρατικο κόμμα η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, η κόρη μας η σοσιαλίστρια, το κορίτσι του λούνα-παρκ και το πιο λαμπρό αστέρι γίνεται πρόεδρος του κόμματος και παράλληλα υπουργός οικονομικών. Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά από μοντέρνα σταχτοπούτα είχε γίνει διδάκτωρ οικονομικών, το διδάκτωρ από το δασκάλα και όχι από το Αλίκη δικτάτωρ για να μην μπερδευόμαστε!
Τώρα όπως είπε και ο Σουηδός συνάδελφος η Γιούτα δικαιολογεί τον μισθό μας και μας δίνει θέμα να γράψουμε κάθε φορά που ανοίγει το στόμα της, αν και όπως αποδείχτηκε πριν από μερικές ώρες τα καταφέρνει ακόμα και όταν δεν λέει τίποτα. Δεν υπάρχει εβδομάδα που να μην κάνει και μια καινούργια γκάφα. Όταν ήταν στην αντιπολίτευση πριν από δυο χρόνια έκανε ολόκληρο θέμα στη βουλή για τους δημοσιογράφους, τα κυβερνητικά στελέχη, και κυρίως τους υπουργούς που συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και μάλιστα με κρατικά έξοδα. Φέτος που την κάλεσαν μόνο μπάντα και κόκκινο χαλί δεν πήρε μαζί της …με κρατικά έξοδα φυσικά! Και εάν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι σοσιαλιστές έχουν εξελιχτεί σε καπιταλιστές με αριστερή φρασεολογία, στη Φιλανδία η Γιούτα έχει τρομάξει ακόμα και τους καπιταλιστές κάνοντας πολλές φορές ακόμα και τους εθνικιστές δεξιούς να νιώθουν κουμουνιστές, ειδικά με κάποια πράγματα που έχει πει κατά περιόδους για τους μετανάστες και τους γείτονες από ανατολάς!
Το σίγουρο πάντως με τη Γιούτα είναι ότι πολλά από αυτά που κάνει η λέει αυτή τη περίοδο δεν έχουν να κάνουν με τίποτα με τις οικονομικές της γνώσεις ή κάποιο οικονομικό σχέδιο ή ακόμα και το συμφέρον των Φιλανδών όπως η ίδια συνέχεια τονίζει, αλλά με την συλλογή ψήφων από το συνέχεια ανερχόμενο ξενοφοβικό και εθνικιστικό ρεύμα στη Φιλανδία. Αλλά για αυτό το θέμα θα τα πούμε την επόμενη παρασκευή μιας και η Γιούτα φροντίζει να μας δίνει θέμα συνέχεια.
Τώρα γράφοντας για τη Γιούτα θυμήθηκα μια απορία που έχω χρόνια τώρα και που δεν περιμένω βέβαια να απαντηθεί από κανένα πρωθυπουργείο, υπουργείο η υπουργό. Και η απορία μου έχει σαν αφετηρία την πολύχρονη προσωπική μου εμπειρία από το βρετανικό κυβερνείν μέσα από υπουργικά και πρωθυπουργικά γραφεία. Σε γενικές γραμμές και τουλάχιστον θεωρητικά – ελπίζω και πρακτικά – οι έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί που συμμετέχουν σε διαπραγματεύσεις – ειδικά σε τόσο σοβαρές διαπραγματεύσεις όπως αυτή τη στιγμή με το μνημόνιο – εκτός από την πλήρη γνώση των θεμάτων και όλες τις απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις έχουν γνώση για το προφίλ και το υπόβαθρο ακόμα και ψυχολογικό προφίλ) των συνομιλητών τους; Όταν μιλάνε με την Φιλανδή υπουργό οικονομιών ταυτόχρονα μιλανε και με την Γιούτα και αυτά τα δυο μερικές φορές αλληλοεπηρεάζονται με τον πιο σουρεαλιστικό τρόπο.
Έχω προσωπική άποψη και μάλιστα σχετικά πρόσφατη παρατηρώντας τον Γιώργο Παπαντρέου σαν πρωθυπουργό σε επίσκεψη του στη Σκανδιναβία, στο πόσο στραβά μπορούν να πάνε τα πράγματα όταν υποτιμάς τον άνθρωπο που έχεις μπροστά σου βλέποντας μόνο τον τίτλο. Και αυτό αν υπάρχει, αν το έχουν σκεφτεί, αν αν αν …είναι δουλειά ή αμέλεια του υπουργείου εξωτερικών – όπως γίνεται με τους βρετανούς που μάλιστα έχουν συγκεκριμένες διευθύνσεις με αυτή την αρμοδιότητα – η των κατά καιρών σύμβουλων επιλεγμένων από πρωθυπουργούς και υπουργούς;
Μέχρι την επόμενη Παρασκευή λοιπόν, μην αφήσετε την ελπίδα να πεθάνει ούτε να αυτοκτονήσει πατριώτες!
