γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δύο χρόνια μετά από την ήττα στις εκλογές ομφαλοσκοπεί για το που θέλει να πάει ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι δύσκολο να είσαι στην αντιπολίτευση και να θέλεις την ασκήσεις σωστά και από την άλλη να προσπαθείς να ανακαλύψεις τι θέλεις να ακολουθήσεις.
Η αξιωματική αντιπολίτευση αυτά τα δύο χρόνια τα έχει δοκιμάσει όλα. Από την συναίνεση στο πρώτο κύμα της πανδημίας, στην σκληρή να ασκήσει αντιπολίτευση που προσπάθησε στο δεύτερο αλλά μέχρι σήμερα δεν κατάφερε και πολλά. Και τώρα προσπαθεί να βρει έναν καινούργιο δρόμο.
Στο ιδεολογικό μέτωπο, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μηχανισμοί ψάχνονται για το εάν πρέπει να ακολουθήσουν τον ριζοσπαστισμό, την καθαρή αριστερά ή να γίνει ένα άνοιγμα στην σοσιαλδημοκρατία. Ωστόσο, αυτό το άνοιγμα οι Ομπρέλα και οι 53+ δεν το θέλουν στην λογική των μετεγγραφών και στην λογική της αντιδεξιάς, αλλά σε ένα πλαίσιο προγραμματικό.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πρόσφατο νομοσχέδιο για το εργασιακό προσπάθησε να βγει ξανά στον δρόμο και να έρθει κοντά με ανθρώπους του πεζοδρομίου. Μίλησε για μία προοδευτική κυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ όταν και εάν γίνουν εκλογές, αλλά τα κουκιά και τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και φυσικά, ο Τσίπρας δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει στις εσωκομματικές του ΚΙΝΑΛ. Αλλά εάν προτείνει θέματα στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ πριν τις εκλογές, τότε τι θα κάνει το ΚΙΝΑΛ;
Για την κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι έχει αρχίσει η φθορά και ότι θα υπάρξει μία καύσιμη ύλη που θα μπορέσει να την εκμεταλλευτεί ο ίδιος και το κόμμα του.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει την φυσιογνωμία του και προτάσσει μόνο παλιά υλικά για λύσεις, τότε θα βλέπει ότι δεν κερδίζει στις δημοσκοπήσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί η λογική του ενάμιση κόμματος και ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα βρεθεί να χάνει ξανά στις εκλογές.
Είναι δύσκολος ο δυϊσμός αυτός που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρέπει να το κάνει για το καλό του τόπου, γιατί μία υγιής δημοκρατία χρειάζεται μία καλή αντιπολίτευση.
