Είχε κήπους ο δρόμος
Δροσερά στολίδια στ’ αυτιά και στα χέρια του.
Τα άλλαζε κατά τίς εποχές.
Μού άρεσε η αύρα του
Το περιποιημένο σώμα του.
Μεθούσαν οι μύτες μου στ’ αρώματα.
Είχε και μάτια παραθυρόφυλλα.
Τα ανοιγόκλεινε σαν μ’ έβλεπε.
Πολλά με υποσχέσεις βλέμματα.
Άλλαζα κάθε που βλεπόμαστε.
Μ’ έρωτα έντυνα την εποχή μας.
Περνούσα σαν εξομολόγηση.
Βάστηξε χρόνια τούτη η ποίηση.
Κάποτε μού ζήτησε να την επισημοποιήσω.
Ε, λοιπόν κι εγώ την κατέγραψα, ως βέρα.
