Guest

Ο δοσατζής!

 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης που λέτε, είχε συνάντηση με τον Παπούλια, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ντε, για να συζητήσουν για τις πολιτικές εξελίξεις και τα εθνικά θέματα. Και την έκαναν την συνάντηση, δεν σας λέω κάτι φρέσκο, και έβγαλε και φωτογραφίες ο Πρόεδρος με το σακίδιο του Σταυρού και γενικά συμφωνήσαν σε πολλά πράγματα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον πρόεδρο του ρυακιού.

Τώρα φαντάζομαι ότι οι πιο παρατηρητικοί ανάμεσα σας, είδατε ότι έβαλα κεφαλαία στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Έτσι πρέπει. Ο υπέρτατος άρχων, ο αντιπρόσωπος του έθνους και προστάτης του συντάγματος. Και μη ακούσω πάλι τις βλακείες περί μη δύναμης του πρόεδρου γιατί αν δεν είχε δύναμη ο θεσμός δεν θα γινόταν τόσος χαμός αυτή τη στιγμή και δεν θα κρεμόταν το μέλλον τόσων, από προέδρων, αντιπροέδρων, βουλευτών μέχρι υπαλλήλων, από την εκλογή του πρόεδρου. Για να μη συμπληρώσω ότι μια τυχόν παραίτηση Παπούλια αυτή τη στιγμή, τι θα σήμαινε για τον Σαμαρά.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας λοιπόν, σαν υπέρτατος άρχων, έχει δικαίωμα να καλέσει τον οπουδήποτε Έλληνα πολίτη γουστάρει και να συζητήσει μαζί του. Εγώ θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και υποχρέωση του να το κάνει μερικές φορές, αλλά αυτό τώρα είναι πάλι άλλη ιστορία. Το δέχομαι και μάλιστα εύχομαι να συνέβαινε. Ο Θεοδωράκης σαν τι πήγε;

Πήγε σαν Έλληνας πολίτης ή σαν δημοσιογράφος; Όχι. Όπως δήλωσε ο ίδιος και όλοι οι δημοσιογράφοι που έκαναν ρεπορτάζ, πήγε σαν αρχηγός κόμματος. Ποιου κόμματος; Ενός κόμματος που μερικές δημοσκοπήσεις με αμφίβολα κριτήρια, το παρουσιάζουν τέταρτο κόμμα εάν γινόντουσταν εκλογές χτες. Τώρα εάν η γιαγιά μου είχε πατίνια αντί για πόδια ξέρετε πως θα την έλεγαν; Όχι πάντως αρχηγό κόμματος.

Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια, από τις ΗΠΑ, τη Φιλανδία μέχρι την Ελλάδα έχουν αποδειχτεί ανασφαλείς και τις περισσότερες φορές χειραγωγημένες. Δεν είναι ελληνικό προνόμιο, τα αίτια των λαθών είναι καθαρά ανθρωπινά και πέφτουν στη κατηγορία: το έγκλημα έγινε για το χρήμα. Η άλλη κατηγορία για το έγκλημα αφορά τις γυναίκες, αλλά δεν νομίζω ότι εδώ έχει θέση.

Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων ή χειραγωγούνται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα ή αφήνουν τους χρηματοδότες τους συνειδητά να τις χειραγωγούν με σκοπό το κέρδος και την αρχή «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Και στην περίπτωση αυτή πελάτης δεν είναι ο λαός, αλλά αυτός που πληρώνει και θέλει να τον ευνοούν οι δημοσκοπήσεις. Όλα είναι θέμα ερωτηματολόγιου και μια μάτια στις απαντήσεις δείχνει ότι κάτι πάει λάθος με το ερωτηματολόγιο και όχι με τις απαντήσεις. Δεν είναι δυνατόν να θες το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη να σε κυβερνήσει και να θεωρείς την ίδια στιγμή πιο κατάλληλο για πρωθυπουργό τον Καραμανλή.

Δυστυχώς στη πρώτη οικονομική κάμψη που αντιμετώπισαν αυτές οι εταιρίες, κάπου στις αρχές του 2000, αυτοκτόνησαν αρχίζοντας να κάνουν χατίρια στους πελάτες τους και βυθιζόμενες σε μια άλλη αρχή. Το Γκεμπελικό πες-πες στο τέλος κάτι θα μείνει. Μισοκλείνει η παρένθεση.

Σε αυτή τα γκεμπελική αρχή λοιπόν έχει στηριχτεί και όλη η προώθηση του αποκόμματος που αποκαλείται το ποτάμι. Λέγε-λέγε συνέχεια ότι οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν πότε τετάρτους πότε πέμπτους, ε στο τέλος κάποιος θα τους ψηφίσει και με τόσο λέγε-λεγε που ξέρεις μπορεί στο τέλος να μπουν και στη Βουλή. Ξέρετε ποια Βουλή; Την Βουλή των Ελλήνων. Εδώ έχει μπει ο Άδωνις στη Βουλή των Ελλήνων, γιατί να μη μπει ο Θεοδωράκης.

Αλλά ο Θεοδωράκης δεν έχει μπει στη Βουλή των Ελλήνων, εκτός από τότε που ήταν επισκέπτης. Σαν βουλευτής, σαν νομοθέτης, σαν συνομιλητής δεν έχει μπει πότε. Η πιθανή του είσοδος στις επόμενες εκλογές είναι εικασία. Στην ουσία έχει πιο πολύ θεσμικό λόγο το ΚΚΕ ΜουΛου, που κάνει συνέδρια σε τηλεφωνικούς θαλάμους, παρά το ρυάκι του Θεοδωράκη. Το «θεσμικοί λόγοι» εδώ το τονίζω γιατί όπως είπαμε ο Θεοδωράκης δεν πήγε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας σαν πολίτης, ούτε σαν δημοσιογράφος, αλλά επικαλούμενος …θεσμικό ρολό με επιχείρημα τις δημοσκοπήσεις που τον βγάζουν πέμπτο στις …χειραγωγημένης έρευνες τους.

Ποιος έδωσε τώρα στον Θεοδωράκη θεσμικό ρόλο από το πουθενά; Η καλυτέρα από κοπανιστό αέρα; Ένα σύστημα που έκαψε τον Καρατζαφέρη και ψάχνει τον καινούργιο Καρατζαφέρη. Μια σειρά από επιχειρηματικά, τραπεζιτικά κλπ συμφέροντα, εν ολίγης νταβατζήδες, όπως πολύ σωστά είχε πει ο Καραμανλής πριν τον πνίξουν έτεροι νταβατζήδες με γεωπολιτικά συμφέροντα. Και αυτά τα ίδια συμφέροντα είναι που χρηματοδοτούν και προωθούν σε μεgάλα κανάλια και δημοσκοπήσεις τον Θεοδωράκη και το ποταμάκι του.

Στην Ελλάδα των μνημονίων και του Σαμαρά, η ανάμιξη συμφερόντων στη διακυβέρνηση αυτού του λάου είναι ωμη και απροκάλυπτη. Και η μεγαλύτερη απόδειξη των παιχνιδιών που παίζονται στις πλάτες των ελλήνων είναι αυτός ακριβώς, ο βαλτός, ο Σταύρος Θεοδωράκης και το ρυάκι του. Είναι το ίδιο παιχνίδι που έφτιαχνε και χρηματοδότησε αποστάτες το ΄65, είναι οι ίδιοι ακριβώς που χρηματοδότησαν την προδοσία του ελληνικού λαού με τη χούντα του ’67, είναι οι ίδιοι που στήσανε τα πάμπερς το ΄80 και οι ίδιοι που ξεπουλούσαν την Ελλάδα του ’90.

Παρενθετικά, τα παμπερς έχουν συνδεθεί με τον Κοσκωτά. Λάθος. Πάμπερς πήγαιναν και ερχόντουσαν όλη την ώρα, απλά ο Κοσκωτάς τους χάλαγε την πιάτσα γιατί ήταν και ανοιχτοχέρης και αχόρταγος. Γι’ αυτό και τον φάγανε. Αυτά με τα πάμπερς.

Και επειδή όπως έχω εξηγήσει και στον παρελθόν, εγώ δεν πιστεύω σε λέσχες που συνεδριάζουν σε σπηλιές της Ελβετίας και άλλες διεθνές συνομωσίες εναντίων της Ελλάδας, οι νταβατζήδες είναι ελληναράδες του κερατά που μάλιστα περνιούνται και για εθνικιστές και πατριώτες. Και φαίνεται από την ωμότητα των πράξεων τους. Ο Θεοδωράκης είναι η τελευταία τους μαριονέττα, και μάλιστα η πιο προκλητική.

Όσο για τον Παπούλια, δυστυχώς το να δεχτεί τον Θεοδωράκη και να του δώσει θεσμικό ρόλο από κοπανιστό αέρα, ήταν μια ακόμα απόδειξη του πόσο έχει κοντύνει τον θεσμό του πρόεδρου της ελληνικής δημοκρατίας (προσέξατε τώρα τα μικρά;) και πόσο αποτυχημένος είναι σε αυτό το ρόλο. 

Τώρα ο Καρατζαφέρης δεν έχει ανάγκη από δάκρυα και σωστά πολλοί εμμένουν ότι η έρευνα δεν πρέπει να περιοριστεί στον αρχηγό, αλλά να περάσει κι από τα γλειφτρόνια και τους παρατρεχάμενους του, Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη κλπ. Όσο για τα υποκριτικά μουντζώματα, δεν κατάλαβα. Βενιζέλος και Σαμαράς δεν είχαν κάνει ήρωα τον Καρατζαφέρη πριν από πέντε χρόνια, τότε που παρέα μας σώζανε; Τώρα δεν τον ξέρουν, δεν τον άκουσαν;

046 14112014bΑλλά ξέρετε τι φαντάζομαι; Ο Καρατζαφέρης μάλλον ζήτησε επιστροφή των γραμματίων και αυτών που του χρώσταγαν τότε που έριχναν στο βόθρο τον Γιωργάκη και σώζανε την Ελλάδα, αποδείχτηκε και λίγο πλεονέχτης ο Έλληνας Σβατσενέγκερ και τον πέταξαν στα σκυλιά για να τον φάνε. Αυτό έγινε και τη μόνη ελπίδα που έχουμε όλοι μας είναι ο «από μέσα άνεση απ’ έξω εμφάνιση», να ανοίξει το στόμα του και να πει κάποια, έστω κάποια, από αυτά που ξέρει. Και ο Καρατζαφέρης ξέρει πολλά. Τόσα πολλά που ακόμα και σε δόσεις να τα λέει θα προκαλέσουν σεισμό με πάρα πολλά θύματα.

Για να σας πω την αλήθεια, εγώ είμαι πολύ επιφυλακτικός με αυτή την ιστορία και έχω μάθει πολλά χρόνια τώρα, ότι η αλήθεια όταν αφορά έλληνες πολιτικούς, έχει πολλά ποδάρια. Δείτε την περίπτωση Τσοχατζόπουλου. Ξέρετε για ποιον μιλάω, τον σύντροφο Άκη, τον αντιπρόεδρο, τον παραλίγο πρόεδρο, το σύμβολο Άκη. Αυτή η σουπιά της διαφθοράς, ο Σημίτης, δεν ήξερε τίποτα; Ο Βενιζέλος, που ο ένας έμπαινε στο υπουργείο άμυνας όταν ο άλλος έβγαινε, δεν ήξερε; Τι έκανε όταν πέρναγαν από μπροστά του τα συμβόλαια με τις μίζες υπογραμμένες ή ανυπόγραφες. Διάβαζε το σύνταγμα, ο συνταγματολόγος;

Αλλά ο Άκης δεν μίλησε. Το γιατί κανείς δεν το ξέρει αν και όλοι είναι σίγουροι ότι ήξερε και ξέρει πάρα πολλά. Πάρα πολλά. Από τα πάμπερς και τον Γιακούμπ μέχρι τα υποβρύχια. Τώρα γιατί δεν μίλησε, πως τον κρατάνε ή τι γραμμάτια έχει στα χέρια του, κανένας εκτός από τον ίδιο δεν ξέρει. Πολύ φοβάμαι ότι θα δούμε άλλον έναν Άκη στο πρόσωπο του Καρατζαφέρη. Οψόμεθα και με αυτήν την ιστορία λοιπόν και μάλιστα, οψόμεθα πάλι με δόσεις.

Σε κάτι όμως που δεν μπορούν να υπάρχουν δόσεις είναι η παιδεία. Κάθε χρόνο που περνάει, το Πολυτεχνείο γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Ψωμί – παιδεία – ελευθερία. 40 χρόνια μετά και τίποτα δεν έχει αλλάξει στην παιδεία. Μάλλον όλα έχουν χειροτερέψει. Μια κυβέρνηση που αδυνατεί να προσφέρει ελεύθερη και σωστή εκπαίδευση, μια κοινωνία άρρωστη και ένα μέλλον στην ανεργία.

Ψωμί – παιδεία – ελευθερία και μακάρι αυτό το σύνθημα να μπορούσε να μας παρασύρει όλους, γιατί η επικαιρότητα του είναι συγκλονιστική. Το ίδιο συγκλονιστική με την αποτυχία κυβερνήσεων που κάθε φορά καταλήγουν στο μόνο τρόπο που μπορούν να αντιμετωπίσουν «δημοκρατικά» τα παιδιά που ζητάνε αυτό που τους ανήκει. Με τα ΜΑΤ, τους μπάτσους του χειρίστου είδους και μην ακούσω πότε κανένα να μου πει ότι είναι νέα παιδιά με ανάγκες και το κάνουν για να ξεφύγουν από την ανεργία. Εθελοντές είναι να βαράνε κοσμάκι, συνταξιούχους και παιδιά. Σαδιστές, φασίστες είναι με τατουάζ τη σβάστικα στη ψυχή τους, αυτό είναι. Επιλογή τους ήταν και είναι να πάνε στα ΜΑΤ, και το ξέρουν εκ των πρότερων ότι θα βαράνε κόσμο υπηρετώντας δουλικά αλλότρια συμφέροντα για τρεις κι εξήντα.

Όσο για τα παιδιά τώρα, νομίζω ότι τα είπα στο τελευταίο άρθρο την προηγουμένη Παρασκευή. Κοιτάμε αυτά τα παιδιά με ζήλεια και κακία να ζητάνε αυτό που έχουν δικαίωμα να ζητήσουν και έχουμε υποχρέωση να τους δώσουμε και εμείς κουνώντας το δάχτυλο επιτιμητικά τους υποσχόμαστε έναν Κασιδιάρη και τους στέλνουμε τα ΜΑΤ σαν επιχειρηματολογία. Και αυτό για να δικαιολογήσουμε τη δική μας φθορά, διαφθορά και τους συμβιβασμούς μας.

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να μιλάμε σε αυτά τα παιδιά για νομιμότητα και τάξη όταν αυτή τη νομιμότητα και τάξη την αντιπροσωπεύουν ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, ο Καρατζαφέρης, ο Πλεύρης, ο Σαμαράς, ο Ντινόπουλος ή η Βούλτεψη και στα έδρανα της Βουλής εκλεγμένοι βουλευτές του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

Τέλος, μιας και πλησιάζουμε στην επέτειο του Πολυτεχνείου δυο πράγματα. Το Πολυτεχνείο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ αυτή τη στιγμή και έχουμε την υποχρέωση να το τιμήσουμε όλοι οι έλληνες, γιατί ανήκει σε όλους τους έλληνες. Σαράντα χρόνια έχουν προσπαθήσει διάφοροι να το καπελώσουν. Κάνουν λάθος. Οι αναμνήσεις είναι ζωντανές για όσους το ζήσαμε και είμαστε πολλοί, ανεξάρτητα ηλικίας κι ας μην το εξαργυρώσαμε. Κανένα κόμμα που στη συνέχεια προσπάθησε να το καπελώσει δεν ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Απεναντίας κάποιοι που το έχουν κάνει και σύμβολο τους σήμερα, τότε αντιτάχτηκαν και έφτασαν  στο σημείο να το αποκαλέσουν προβοκάτσια τις πρώτες μέρες.

Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους τους έλληνες ανεξάρτητα και κυρίως μακριά από κόμματα, όπως και η επανάσταση του ’21. Και τότε προσπάθησαν να καπελώσουν το ξεσηκωμό (αγγλόφιλοι, γαλλόφιλοι, ρωσόφιλοι, έτσι λεγόντουσαν τότε τα κόμματα, δηλώνοντας ανοιχτά τους χρηματοδότες τους), αλλά στο τέλος το ’21 έμεινε σε όλους τους έλληνες. Έτσι και το Πολυτεχνείο.

Και το δεύτερο είναι ότι επειδή ακριβώς το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους τους έλληνες, έχουμε όλοι οι έλληνες υποχρέωση να προστατεύσουμε τόσο το συμβολισμό του Πολυτεχνείου, όσο και τα θύματα της Χούντας. Τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Μακριά λοιπόν όλα αυτά τα ερπετά Γεωργιάδιδες, Βορίδιδες, Πλεύριδες, Χρυσαυγήτες και Σαμαράδες από κάτι που δεν είναι δικό τους. Αυτοί στεκόντουσαν με το τανκ και τους προδότες της Ελλάδας εκείνες τις στιγμές. Ούτε εδώ περνάνε δόσεις.

Τώρα ίσως να σας κάνει εντύπωση αλλά αν και συνέχεια μιλούσα για δόσεις δεν είπα τίποτα για τις περίφημες 100 δόσεις και τα πάρε δώσε ξαναπάρε της κυβέρνησης Σαμαρά. Τι να πω; Σαμαράς  και Βενιζέλος έχουν βάλει τη υπογραφή τους και στη συνέχεια απλά τιμούν το συμβόλαιο που υπόγραψαν στους νταβατζήδες. Χωρίς δόσεις.

***********************************************************************

Αντωνάκη, τους 180 πως το βλέπεις, με τι δόσεις θα τους μαζέψεις; Η τι γραμμάτια; Σαν αυτά του Καρατζαφέρη;

***********************************************************************

Για όσους απορούν, πριν από λίγο καιρό ο Σαμαράς διαπραγματευόταν με τον Καρατζαφέρη για επιστροφή του στη ΝΔ. Τι είπατε; Ποια ΝΔ; Μα αυτή του Βορίδη, του Γεωργιάδη και του Πλεύρη. Τη ΝΔ του Σαμαρά.

***********************************************************************

Με το τσεκούρι τις έκοβε τις offshore ο Καρατζαφέρης;

***********************************************************************

Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος!

***********************************************************************

Στη φωτογραφία, ζευγαράκι όταν ήταν ερωτευμένοι με δόσεις!!! 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Θάνος Καλαμίδας, ένας Έλληνας στο Παρίσι και στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και στο Τόκιο και τελευταία στο Ελσίνκι. Για εικοσαετία ελεύθερος σκοπευτής και αναλυτής για Βρετανικά μέσα με ανταποκρίσεις από τη Νότια Αφρική μέχρι την Κίνα, από την Νικαράγουα μέχρι το Σουδάν. Τα τελευταία χρόνια αναλυτής για Σκανδιναβικά, Βρετανικά και Γαλλικά έντυπα σε θέματα που κυρίως αφορούν την ευρωπαϊκή κοινότητα.

Ο δοσατζής!

του Θάνου Καλαμίδα.

Το αφεντικό τρελάθηκε, περάστε κόσμε, όλα σε δόσεις. Σε 24 δόσεις, σε 100 δόσεις, όλοι θα πάρετε μη σπρώχνεστε! Η επιτομή της διακυβέρνησης Σαμαρά, όλα σε δόσεις. Τα μνημόνια σε δόσεις, τα δάνεια σε δόσεις, η τρόικα σε δόσεις, το φαγητό σε δόσεις. Έτσι μην μας έρθουν όλα απότομα και μαζεμένα και πάθουμε και τίποτα. Σε λίγο και ο αέρας που αναπνέουμε θα έρχεται σε δόσεις και φορολογημένος. Αλλά μην στενοχωριέστε, το φόρο θα τον πληρώνετε σε δόσεις.

Τώρα είπα αέρα και το μυαλό μου πήγε στον Θεοδωράκη. Πως έχω μπλέξει μέσα μου το ρυάκι με τον αέρα, μυστήριο. Μάλλον θα έχει να κάνει με τον αέρα τον κοπανιστό. Αλλά να σας πω την αλήθεια από την προηγούμενη εβδομάδα ήθελα να γράψω για τον Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουστουλομύτη όπως έλεγε κάποτε ο Νιόνιος. Κάποτε γιατί τώρα τον βλέπω ρυάκι να ψηφίζει κι αυτός, με τις τόσες κωλοτούμπες που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Αλλά ας τον αφήσουμε τον Νιόνιο για κάποια άλλη στιγμή.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο