γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Είναι γεγονός πως οι συνθήκες στη χώρα μας είναι ώριμες για μια τολμηρή και ευρεία Συνταγματική αναθεώρηση. Αυτή θα πρέπει να καταστήσει το Σύνταγμα μοχλό ανάπτυξης της χώρας και βελτίωσης της ζωής των πολιτών.
Η κυβέρνηση άνοιξε το χορό με μια σειρά προτάσεων που η πλειονότητα αυτών κινείται σε αντιθετικά πλαίσια. Στην πραγματικότητα επιχειρεί μια σκληρή εργαλειοποίηση της αναθεώρησης με ποικίλες προεκτάσεις, περισσότερες από όσες υπονοεί η απλή παρουσίαση των αγνών προθέσεων. Πρόκειται περί επικοινωνιακής φάρσας. Και για να εξηγούμαστε, τουλάχιστον δύο εξ αυτών, δείχνουν το απίστευτο μέγεθος της εξαπάτησης του λαού και του αδίστακτου κυνισμού των κυβερνώντων.
Η πρώτη αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπου σύμφωνα με τον Αλέξη, η ανάγκη για σταθερή κυβέρνηση αλλά και ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης θα πρέπει να αποτρέπει τη διάλυση του Κοινοβουλίου με αφορμή την αδυναμία εκλογής. Είναι ορθό, εκλεγμένη κυβέρνηση να ολοκληρώνει τη θητεία και το πρόγραμμά της, προκειμένου να αξιολογηθεί από τους πολίτες. Η υποκρισία της κυβερνητικής πρότασης εντοπίζεται στην εσκεμμένη πτώσης της κυβέρνησης Σαμαρά με αφορμή την εκλογή προέδρου. Εκείνοι που αρνήθηκαν να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας έριξαν την τότε κυβέρνηση χωρίς να την αφήσουν να ολοκληρώσει τη θητεία της και να αξιολογηθεί ανάλογα. φόρτωσαν δε άλλα 100 και πλέον δις στο χρέος της χώρας, χάρη στο περίφημο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Σήμερα ξεδιάντροπα αναζητούν συνενόχους στο δικό τους έγκλημα.
Η δεύτερη πρόταση αφορά τη θεσμοθέτηση των λαϊκών δημοψηφισμάτων. “Εμείς είμαστε με τη δημοκρατία, όχι με την αριστοκρατία. Γι’ αυτό επιμένουμε στην κατοχύρωση του δικαιώματος για διενέργεια δημοψηφίσματος” πέταξε ο Αλέξης στο twitter και συνεπήρε τα πλήθη των ιθαγενών. Με ένα νόμο και ένα άρθρο. Το ημερολόγιο έγραφε 5 Ιουλίου 2015. Παρά το ηχηρό ΟΧΙ της κάλπης υπέγραψαν το 3ο Μνημόνιο. Που να είναι άραγε όλοι εκείνοι που χοροπηδούσαν σαν τα κατσίκια εκείνο το βράδυ; Πιθανά περιμένουν τον επόμενο που θα τους δώσει μεγαλύτερες υποσχέσεις για ρακένδυτη αξιοπρέπεια. Για να μη αναφέρουμε το επιβεβλημένο δημοψήφισμα για το Μακεδονικό που δεν έγινε ποτέ.
Η πολιτική τους είναι συνώνυμη με την περιφρόνηση και την εξαπάτηση των πολιτών. Ο ίδιος ο Αλέξης καταγράφεται παντού ως ψεύτης. Ψέμα, ψέμα παντού. Που να βρεθεί ντροπή, ποιος την έχασε, που λέει και ο λαός. Πολιτική αναισθησία, κυνισμός στον μέγιστο βαθμό, εξαπάτηση κατ’ εξακολούθηση; Έχουν καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο των πολιτών ως ένα τεράστιο λάθος, που θα ήθελαν να αφήσουν πίσω. Οι καλές προθέσεις τους δεν ήταν παρά αυταπάτες και καταστροφικές πολιτικές που ο λαός πλήρωσε ακριβά.
