γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ο Τσίπρας ανήγαγε τον εορτασμό του Πολυτεχνείου και την πορεία ως μία ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής που εφαρμόζει, μίας συντηρητικής πολιτικής όπως λένε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβαλε το τζινάκι του, το δερμάτινό του και κατέβηκε στην πορεία, αλλά δεν τερμάτισε, γιατί μάλλον δεν ήθελε να ταράξει και να δείξει ότι έγινε ξανά αντιαμερικάνος.
Μόλις όμως χαθεί η κυβέρνηση, μπορείς να γίνεις και αντιαμερικάνος και να κατέβεις στους δρόμους, γιατί πια είσαι αντιπολίτευση και δεν υπάρχει η εξουσία να σε περιορίζει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ψάχνει ψήφους από όπου μπορεί. Το Πολυτεχνείο ήταν ένα τεστ για τον ίδιο και για το πόσους συνοδοιπόρους έχει ο Αλέξης στο πεζοδρόμιο μετά από τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης. Άλλη προτεραιότητα μπορεί να είναι, ότι πρέπει να βρει τρόπο να μιλήσει στη νεολαία ή και σε κάποιες φοιτητικές ομάδες.
Μπορεί να ντύθηκε ξανά αριστερός, αλλά ο ίδιος δεν θέλει να είναι και τόσο αριστερός. Ο Τσίπρας θέλει ένα άλλο κόμμα περισσότερο προς την σοσιαλδημοκρατία και λιγότερο προς τα αριστερά. Αλλά δεν είναι μόνος του σε αυτό το κομματικό παιγνίδι που εξελίσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν οι αριστεροί και οι 53+ που έχουν διαφωνίες σε πολλά θέματα από τον τρόπο άσκησης αντιπολίτευσης μέχρι και για το τι μορφή θα πάρει το κόμμα, με τους 53+ να μη θέλουν ούτε να ακούν για ΠΑΣΟΚ και ευρύτερο άνοιγμα.
Το isyriza δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα που περίμενε ο ίδιος ο Τσίπρας και για αυτό προσπαθεί μέσω των περιοδειών να κινήσει τον κόσμο. Όμως ο μόνος κόσμος που έχει εγγραφεί είναι οι άνω των 50 -και αυτοί είναι ΠΑΣΟΚ και δεν θέλουν να ακούν για δεξιά- και μερικοί άλλοι που απλά δεν είχαν εγγραφεί πριν από μερικά χρόνια. Όταν καλείς τον κόσμο και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα να συνδράμει στην προσπάθειά σου και οι νέοι δεν ανταποκρίνονται, σίγουρα υπάρχει θέμα…
Πολλοί ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχουν γίνει ΣΥΡΙΖΑ και ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ ακόμη είναι μακριά.
Στην συνέντευξη στο Open είπε ξανά τα τετριμμένα περί δεξιάς και καταστολής. Γενικά ήταν εκτός κλίματος, όταν όμως ερωτήθηκε για την Novartis, για τον ΣΥΡΙΖΑ βρήκε για λίγο τον εαυτό του.
Όσο ο Τσίπρας δεν βρίσκει τον αντιπολιτευτικό λόγο που να συγκινεί, δύσκολα θα κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Τώρα μπορεί να επιτίθεται στους 53+ και στους αριστερούς, αλλά τον σέρνουν οι παλιοί ποιμένες της αριστεράς, είναι σαν ένας γέροντας που μοιάζει έφηβο. Ο Τσίπρας δεν έχει διστάσει να κάνει τομές στον ΣΥΡΙΖΑ· τώρα θα πρέπει να κάνει ακόμη μία για να αλλάξει ξανά το κόμμα του.
Κυβέρνησε, ωρίμασε, αλλά τώρα το κόμμα του τον τραβάει από το μανίκι.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δαγκώνει τον εαυτό του θα στέλνει λουλούδια στον Μητσοτάκη και ο Κυριάκος θα ευλογεί τον εαυτό του.
