Guest

Νότιος Μακεδονικός Χαλβάς

 

Η λύση που προκρίνει ο κ. Τσίπρας με την ανοχή Καμμένου για το Σκοπιανό, είναι λύση που όχι μόνο διαιωνίζει, αντί να επιλύει το πρόβλημα, αλλά το ενισχύει.

Και ο λόγος είναι απλός.

Τα Σκόπια μπορεί να τα έχουν αναγνωρίσει 140 χώρες, αλλά εκείνο που επιζητούσαν και εκείνο που επιτυγχάνουν είναι να αποσπάσουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία από εκείνον που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι ανήκει. Την Ελλάδα.

Κατ’ αρχάς πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι οι κάτοικοι προσδιορίζουν μια γεωγραφική περιοχή και όχι η περιοχή τους κατοίκους. Δηλαδή, η περιοχή που κατοικούσαν οι «Μάκεδνοι» (κατά την Αττική διάλεκτο οι υψηλοί, επιμήκεις) αποκαλέσθηκε Μακεδονία. Πώς λοιπόν θέλουν σήμερα οι Σκοπιανοί να αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες; Και αν επαναλάβει κάποιος το τελευταίο επιχείρημα της κυβέρνησης Ζάεφ ότι η δική τους εθνική συνείδηση διαμορφώνεται μετά την επανάσταση του Ίλιντεν το 1903, εύλογα θα τους θυμίσει κανείς ότι το κίνημα του Ίλιντεν έγινε για να προσαρτησθεί η Μακεδονία και μέρος της Θράκης στη Βουλγαρία κατά τα πρότυπα της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Πράγματι, μετά τους βαλκανικούς πολέμους που η Μακεδονία απελευθερώθηκε από τους οθωμανούς, στην Ελλάδα με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, παραχωρήθηκε το 50,5% της μείζονος Μακεδονίας, το 38% στη Σερβία και το 10,5% στη Βουλγαρία

Στη Σερβική περιοχή, κατοικούσαν κυρίως σλαβικός, αλβανικός και βουλγαρικός πληθυσμός, αλλά και Έλληνες βλαχόφωνοι.

Το λογικό λοιπόν θα ήταν στην περιοχή της Μακεδονίας που κατοικούν πλέον Σλάβοι να ονομασθεί Σλαβομακεδονία.

Η θεωρία περί «μακεδονικής εθνότητας» για πρώτη φορά διατυπώθηκε επτά μήνες πριν από την ανακήρυξης της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (31.1.1946). Άρθρο στην Μπόρμπα, επίσημη εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας (21.6.1945) διατύπωνε τον ισχυρισμό ότι υπάρχει ξεχωριστή «μακεδονική εθνότητα» της οποίας ένα τμήμα στέναζε κάτω από τον ελληνικό ζυγό. Όπως ήταν φυσικό, στην Ελλάδα που σπαρασσόταν από τον εμφύλιο πόλεμο, κανείς δεν έδωσε σημασία, πλην του δημοσιογράφου Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έγραψε σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Ελευθερία».

Γνωρίζοντας λοιπόν πότε διατυπώθηκε για πρώτη φορά η θεωρία περί «μακεδονικού έθνους», είναι εύλογο να αναρωτηθούμε πώς είναι δυνατόν οι κάτοικοι μιας περιοχής που γεωγραφικά ούτε το ήμισυ της επικράτειας του κράτους (πλέον) των Σκοπίων δεν αποτελεί τμήμα της περιοχής που κατά τους αρχαίους και βυζαντινούς χρόνους εκτείνετο η Μακεδονία, να αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες, επειδή έτσι θέλησε η κομμουνιστική προπαγάνδα της εποχής. Είναι ως επί το πλείστον Σλάβοι που κατοικούν σε ένα κομμάτι της Μακεδονίας, άρα προσδιορίζοντας οι κάτοικοι την γεωγραφική περιοχή που κατοικούν θα μπορούσαν να αποκαλούνται –κατά παραχώρηση – Σλαβομακεδόνες.

Αυτοί όμως πέτυχαν να αποσπάσουν από τον κ. Τσίπρα ότι ανήκουν στο μακεδονικό έθνος. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα έθνος; Πότε αποκτά συνείδηση ένα έθνος; Μετά από πόσα χρόνια ιστορίας; Οι ΗΠΑ, με 242 χρόνια ανεξαρτησίας, τώρα άρχισαν να μιλούν για αμερικανική εθνότητα. Στις ταυτότητές τους αναγράφουν απλά «πολίτης των ΗΠΑ». Πώς κατάφεραν λοιπόν να αποκτήσουν εθνική ταυτότητα οι Σκοπιανοί όταν μόλις στις 6.9. 1991 κήρυξαν την ανεξαρτησία τους;

Και πώς μπορούν να χρησιμοποιούν ένα όνομα που επί 2.500 –και πλέον- χρόνια χρησιμοποιείται από άλλους οι οποίοι αποδεδειγμένα ήταν Έλληνες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίφημη ρήση του Μέγα Αλεξάνδρου «Αλέξανδρος Φιλίππου καί οι Έλληνες πλήν Λακεδαιμονίων από τών βαρβάρων τών τήν Ασίαν κατοικούντων» (Το επίγραμμα αυτό μαζί μέ 300 πανοπλίες εστάλησαν στην Αθήνα και κρεμάστηκαν στον Παρθενώνα μετά την μάχη τού Γρανικού ποταμού, οπότε επήλθε και η απελευθέρωση  των παραλίων της Μ. Ασίας απ’ τον Περσικό ζυγό). Ο Αλέξανδρος στο επίγραμμα ανέφερε «Έλληνες» όχι Μακεδόνες, γιατί θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Αναφέρομαι κυρίως στο γεγονός ότι αποδεδειγμένα Έλληνας ήταν ο πατέρας του Φίλιππος, τρείς φορές Ολυμπιονίκης (κατά τους 106ους (356 π.Χ.), 107ους (352 π.Χ.) και 108ους (348 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες στα ιππικά αγωνίσματα του κέλη, τέθριππου και συνωρίδος αντίστοιχα. Και Θυμίζουμε ότι για να μετάσχει κανείς στους Ολυμπιακούς Αγώνες έπρεπε να αποδείξει ότι είναι Έλληνας από πάππο προς πάππο, κάτι που είχε κάνει ο Φίλιππος.

Έρχεται λοιπόν σήμερα ο κ. Τσίπρας – που δεν ξέρω ποια και πόση ιστορία γνωρίζει- και το πρώτο που κάνει είναι να αναγνωρίσει «μακεδονική εθνότητα», με τη δικαιολογία ότι θα είναι μεν «μακεδόνες» αλλά όχι με ρίζα αρχαία (αυτήν την κρατάμε εμείς). Δηλαδή θα είναι νέοι μακεδόνες;

Και από πότε ξεκινάει η εθνότητά τους; Τον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας θα μπορούμε να τον ονομάζουμε «μακεδονικό αγώνα» ή όχι; Πώς θα λέγεται η ελληνική Μακεδονία; Πώς θα λέγονται οι κάτοικοί της; Θα μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες Μακεδόνες; Θα μας κάνουν αυτήν την… παραχώρηση; Γιατί όταν τους δίνουμε επισήμως το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται ως μακεδονικό έθνος, τότε γιατί να μας επιτρέψουν τη χρήση του όρου Μακεδονία; Σε κάθε αναφορά του όρου θα λέμε ότι εννοούμε την παλιά; Ευτυχώς που ο Μητροπάνος στο τραγούδι του διευκρινίζει «μήτρα με γέννησε αρχαία μακεδόνισσα», γιατί με την παραχώρηση που έκανε ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να κάνει χρήση του όρου.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Χαΐτογλου με τον «Μακεδονικό Χαλβά», αλλά και ο Τσάνταλης με τον «Μακεδονικό Ερυθρό», όπως και ο Οινοποιητικός Συνεταιρισμός VAENI – Νάουσας με τον «Μακεδονικό Λευκό» θα έχουν πρόβλημα, έστω και αν διαθέτουν ISO και έχουν κατοχυρώσει διεθνώς τα προϊόντα τους. Όπως πρόβλημα θα υπάρχει και με το «Αεροδρόμιο Μακεδονία», εκτός και αν βάλουμε κι αν το μετονομάσουμε σε «Αεροδρόμιο Αρχαίας» ή «Νότιας Μακεδονίας»!

Και με τα σχολεία τι θα γίνει; Τι θα διδάσκονται τα παιδιά μας; Ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Κόττας τι ήταν; Ήταν Μακεδονομάχοι ή απλά τουρκοφάγοι και βουλγαροκτόνοι;

Χαρίζοντας την ονομασία «Μακεδονία» για να προσδιορίσουν το έθνος τους τι μεγαλύτερο επιχείρημα αλυτρωτισμού μπορεί να δώσει κανείς στους Σκοπιανούς;

Και μη ισχυριστεί κανείς ότι «πώς είναι δυνατόν τα μικρά και αδύναμα Σκόπια να απειλήσουν την ισχυρή Ελλάδα;», γιατί όποιος βλέπει την ιστορία στατικά κάνει τραγικό λάθος. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ποιοι συσχετισμοί μπορούν να διαμορφωθούν στο μέλλον. Και είναι θανάσιμο λάθος να αγνοούμε όχι μόνο την ιστορία μας αλλά και να υπονομεύουμε το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Όσον αφορά τη «μακεδονική γλώσσα» τα έχει πει θαυμάσια ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης. Κανένας ΟΗΕ δεν αναγνώρισε με την συγκατάνευση της Ελλάδος το 1977 «μακεδονική γλώσσα» γιατί ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ως επίσημες μόνο έξι γλώσσες. Αλλά ακόμα κι έτσι να ήταν ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εξωτερικών που υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα δεν θα έπρεπε να επιδιώξουν να ανατρέψουν το λάθος; Αντί για κάτι τέτοιο κατακεραύνωναν όποιους υποστήριζαν ότι η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει καμία «μακεδονική γλώσσα» καθώς το 1977 το μόνο που έγινε ήταν να αποδοθούν στα λατινικά από τα κυριλλικά (αλήθεια ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος τι ήταν αρχαίοι Μακεδόνες ή νέοι; Έλληνες ή Σκοπιανοί;) οι σλαβικές γλώσσες και διάλεκτοι, όπως έχει γίνει με κάθε γλώσσα και διάλεκτο που μιλιέται στη γη για τη χρήση της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ, των «κυανοκράνων», ώστε να είναι έτοιμος ο Οργανισμός με τα αντίστοιχα λεξικά σε περιπτώσεις πολεμικών συγκρούσεων.

Κι εν πάση περιπτώσει αν η γλώσσα τους είναι «μακεδονική» ας έλθουν να διαβάζουν μια από τις χιλιάδες αρχαίες επιγραφές των Μακεδόνων της Πέλλας και της Βεργίνας. Και αν τα καταφέρουν χαλάλι τους… Αλλά, ξέχασα, συγχωρήστε με. Οι «Μακεδόνες» του Τσίπρα και του Ζάεφ, δεν έχουν σχέση με τους Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου… Αυτό κι αν είναι ιστορική μετάλλαξη ή κοινώς βιασμός της ιστορίας και της λογικής.

Από όσα συνέβησαν χθες, τη χαρά που έδειχνε ο κ. Τσίπρας για την… επιτυχία του και την ευκολία με την οποία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδέχθηκε τη Συμφωνία, είναι σαφές ότι το χειρότερο δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Και το χειρότερο είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει καταλάβει τι έχει πράξει.

Δεν έχει καταλάβει τι παραδίδει στους Σκοπιανούς. Καθώς και ότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.

Δεν έχει καταλάβει σε ποια περιπέτεια βάζει τη χώρα. Ούτε ότι οι Σκοπιανοί πήραν αυτό που ήθελαν από την Ελλάδα.

Δεν καταλαβαίνει τη σύγχυση που θα προκαλείται και ότι ο σημερινός πολίτης του κόσμου δεν μπορεί να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν οι «Μακεδόνες», κάτοικοι των Σκοπίων δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες; Κι επειδή κάθε άνθρωπος χωρίς ιστορική γνώση (δεν είναι δυνατόν να διδάξουμε ελληνική ιστορία όλη την οικουμένη) αρέσκονται στις απλοποιήσεις, εκείνο που θα μείνει θα είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος καταγόταν από το έθνος των Μακεδόνων, των Σκοπιανών φυσικά…

Με τη Συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ, τίθεται ένα απλό ερώτημα: Πώς μου ανήκει κάτι αλλά δεν μου ανήκει η κληρονομιά του; Είναι σαν να μου ανήκει η περιουσία του πατέρα μου, μιας κι εγώ είμαι απόγονός του, αλλά δεν μου ανήκει το όνομά του.

Ο κ. Τσίπρας πριν επιτρέψει το Σάββατο στις Πρέσπες στον κ. Κοτζιά να υπογράψει τη Συμφωνία, θα πρέπει να ξανασκεφθεί σε ποια περιπέτεια βάζει τον ελληνικό λαό.

Δεν υπήρχε κανείς λόγος να τον διχάσει για να δώσει «λύση» σε ένα πρόβλημα, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα άλλο.

Ο κ. Καμμένος επανέλαβε χθες ότι δεν ψηφίζει τη Συμφωνία. Όμως ο κ. Καμμένος στηρίζει την κυβέρνηση Τσίπρα. Η κυβέρνηση Τσίπρα υπάρχει ελέω Καμμένου. Στήριξη ala cart σε κυβερνήσεις δεν μπορεί να υπάρξει. Και μάλιστα για τέτοιου μεγέθους επιλογές που αλλάζουν την ιστορία της χώρας και του έθνους μας.

Με την υπογραφή θα παραχθούν αυτομάτως νομικά αποτελέσματα και δεδομένα τα οποία η Ελλάδα δεν θα μπορεί να ανατρέψει.

Είναι βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να υπογράψει την Συμφωνία και να αλλάξει την ιστορία της Ελλάδος.

Αν επιμείνει, στο Σύνταγμά μας υπάρχουν δύο ασφαλιστικές δικλείδες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος οφείλει να τιμήσει το αξίωμά του και ο λαός, όπως του δίνει τη δυνατότητα το άρθρο 120 του Συντάγματος!

Σε διαφορετική περίπτωση η ιστορία μας θα κριθεί από την ψήφο του λαού των Σκοπίων, σε αυτήν που και ο «πατριώτης» κ. Καμμένος προσβλέπει, κάνοντας εκ του ασφαλούς τον παλικαρά!



Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Πρώην Βουλευτής Ηλείας, πρώην Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1962. Έγγαμος με τη Σοφία Χίντζιου και πατέρας δύο αγοριών.

Επάγγελμα:
Δημοσιογράφος.


Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες

Εξελέγη βουλευτής του Νομού Ηλείας με τη Ν.Δ. για πρώτη φορά το Μάρτιο του 2004 και επανεξελέγη το 2007, το 2009 και το 2012. Από τον Ιανουάριο έως το Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Από το 2004 έως το 2007 μετείχε ως Γραμματέας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και ως Μέλος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών. Τον Οκτώβριο του 2007 εξελέγη Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας. Από το  2007 έως και τον Ιανουάριο του 2008 μετείχε ως Μέλος στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και στην  Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και Ειδική Επιτροπή Περιφερειών. Το 2009 και μετά μετέχει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.


Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες

Διετέλεσε πολιτικός συντάκτης στην ΕΡΤ και στις εφημερίδες Απογευματινή, Ελεύθερος (1998-1993) και Εστία (1984). Αρχισυντάκτης στην Απογευματινή της Κυριακής (1999-2002). Αρθρογράφος στις εφημερίδες του Πύργου Πατρίς και Πρώτη (2002). Συνεργάτης στην εφημερίδα Εξπρές, μηνιαία περιοδικά και σε επαρχιακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην εκδιδόμενη από το κόμμα της Ν.Δ. εβδομαδιαία εφημερίδα Νέα Πορεία (1980-1981). Από το 1980 συνεργάτης του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. και εκ των επιτελικών στελεχών του από το Μάρτιο του 1997.

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ΗΣΑΠ (1989).

Εκ των συγγραφέων της σειράς βιβλίων «Ελλήνων Χρόνος» και «Ελληνισμός και Ορθοδοξία». Έχει γράψει επίσης το βιβλίο «Η Ηλεία στην Ελλάδα της Ευρώπης και της Aνάπτυξης».

Μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Ένωσης Κωνσταντινοπολιτών Ηλιούπολης και του Ομίλου «Πολιτεία Ήλιδας Ολυμπίας».

Ενεργό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ από το 1976 και στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Οικονομικού της Νομικής (1983-1988).

Νότιος Μακεδονικός Χαλβάς

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ποτέ δεν πίστεψα ούτε λέξη από όσα έχει πει μέχρι σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Θεωρούσα πάντα ότι κυριαρχείται από πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Μάλιστα έλεγα σε συνομιλητές μου την κλασσική φράση ότι «είναι ικανός να «πουλήσει» και τη μάνα του για την εξουσία». Ωστόσο ποτέ δεν πίστεψα ότι ήταν ικανός να «πουλήσει» και την ιστορία της Ελλάδας, ή τουλάχιστον ένα βασικού τμήματός της, της Μακεδονίας, που όμως τυχαίνει να είναι η ψυχή της ιστορίας της και των αγώνων που έχουν κάνει οι Έλληνες για ελευθερία.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο