Όταν λέμε «νεαρός», εννοούμε ένα πρόσωπο που δεν έχει ακόμα αρκετά αναπτυγμένο εγκέφαλο για να έχει επίγνωση των πράξεών του και όταν παρεκτρέπεται, ενστικτωδώς, παρουσιάζουμε τη τάση να του δίνουμε αμέσως ελαφρυντικά. Ε!! Παιδιά είναι. Τον απαλλάσσουμε από την ευθύνη των πράξεών του. Γινόμαστε μεγαλόκαρδοι συγχωρητές σαν άλλος Χριστός. «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Επειδή είμαστε ή επιθυμούμε να είμαστε γονείς, έχουμε μέσα μας το συναίσθημα της καλής προαίρεσης προς τη κατεύθυνση των νέων και έτσι επιδεικνύουμε μια τάση προστατευτισμού για τη νεολαία. Όταν λοιπόν γράφουν, ότι «τρεις νεαροί πέταξαν βόμβες μολότωφ στην Μάρφιν Βανκ και πέθαναν απο ασφυξία τρεις υπάλληλοι της τραπέζης….»,το παρουσιάζουν σαν παιδικό παράπτωμα που πρέπει να συγχωρήσουμε γιατί, …..τι περιμένειςς παιδιά είναι, λάθος έκαναν, δεν το ήθελαν. Όταν τους περιέγραφαν σαν νεαρούς, ποιος από τους δημοσιογράφους ζήτησε ταυτότητα από τους δράστες και διαπίστωσε ότι είναι «νεαροί»; Ποιος είδε τα πρόσωπά τους, αφού φορούσαν κουκούλες; Όταν προ ετών ξυλοκοπήθηκε άγρια ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Πολυζωγόπουλος, τότε όλοι οι δημοσιογράφοι, περιέγραψαν τους δράστες σαν «νεαρούς». Η ηλικία τους; Ο ένας 41 ετών, ο άλλος 29.
Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά έχω ακούσει και διαβάσει πως πριν δημοσιευτεί μια είδηση, οι υπεύθυνοι ύλης των εφημερίδων, απαιτούν από τους δημοσιογράφους που υπογράφουν το κείμενο, να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους για να είναι σίγουροι ότι αυτά που περιγράφονται στην είδηση είναι απολύτως ακριβή. Γιατί λοιπόν στην αντιμετώπιση των κανακάρηδων κουκουλοφόρων, ή μη, αντιεξουσιαστών, δεν τηρείται αυτός ο κανόνας, με αποτέλεσμα να έχει επικρατήσει στη συνείδηση του λαού η αντίληψη, ότι αυτοί οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, αξίζουν την επιείκια που αρμόζει στα ανώριμα παιδάκια;
Είναι καιρός νομίζω, οι υπεύθυνοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να τηρούν τους κανόνες και να επιτελούν το λειτούργημά τους με την αρμόζουσα ευθύνη, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς συναισθηματικά ή ιδεολογικά αγκυλώματα, που αλλοιώνουν τις εντυπώσεις και εμποδίζουν το αναγνωστικό τους κοινό να εκτιμήσει τα γεγονότα μέσα από τις πραγματικές του διαστάσεις και να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα.
Κατεχόμενοι από αυτό το συγκαταβατικό πνεύμα, οι δημοσιογράφοι που περιγράφουν τα διαδραματιζόμενα στα Εξάρχεια, επί τη επετείου του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, συνεχώς ονομάζουν αυτούς τους ταραχοποιούς που σπάζουν και καταστρέφουν σας νεαρούς. Νεαρούς τους ανεβάζουν, νεαρούς τους κατεβάζουν. Λες και τα παιδιά παίζουν αμπάριζα. Αυτή η συγχωρητική αντίληψη της προς τους κουκουλοφόρους που έχει επικρατήσει στην Ελληνική κοινωνία, αποδεικνύει ότι η ανομία έχει γίνει συνήθεια στη κοινωνία μας με αποτέλεσμα να έχει θεμελιωθεί σαν «δίκαιο». Έχουν δίκαίωμα που σπάζουν και καίνε. Έχουν δίκαίωμα που κασταλαμβάνουν τις σχολές και σπάζουν τα έπιπλα. ….Παιδιά είναι κάνουν και καμιά αταξία. Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς να δημοσιοποιήσει τα ονόματα των συλλαμβανομένων νεαρών; ‘Ολοι τους χαρακτηρίζουν γνωστούς άγνωστους. Ας μάθουμε και μεις οι άλλοι από κρατά η σκούφια τους.
Με τέτοια αντίληψη της κοινωνίας περί ανομίας και περί συμπεριφοράς της νεολαίας μας, είναι μαθηματικά αδύνατον να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την ομαλή λειτουργεία των θεσμών και θα προσελκύσει τις επενδύσεις, απαραίτητες για την ανάπτυξη και την ευτυχία του λαού που θα ακολουθούσε.
Αλήθεια, έχουν ευθύνη οι εκάστοτε κυβερνώντες για όλα αυτά που προκαλούν οι νεαροί;
Φωτογραφία: https://www.flickr.com/photos/murplejane/3090168412/
