Κανείς δεν ξέρει επίσης αν έχουν διαφορετικο κλητήρα για τις γυναίκες βουλευτές ή αν κάθε κόμμα έχει δικό του κλητήρα νεροκουβαλητή. Ή αν κάθε βουλευτής έχει τη προτίμηση για ορισμένο κλητήρα. Ή, αν κάθε βουλευτής πρέπει να έχει κλητήρα από την περιοχή του. Και ξέρετε τι άλλο μου κίνησε τη περιέργεια; Δεν υπάρχουν γυναίκες κλητήρες νεροκουβαλητάδες, πράγμα που αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία περί διακρίσεως των φύλων. Αλήθεια, θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει το πρόεδρο της Βουλής, τί ειδικές γνώσεις χρειάζονται για να διοριστεί κανείς κλητήρας νεροκουβαλητής και πόσους χρειαζόμαστε για την εύρυθμη λειτουργία της Βουλής; Διορίζονται μέσω του νόμου Πεπονή (ΑΣΕΠ) ή η Βουλή είναι άλλο βασίλειο; Μήπως το επάγγελμα του νεροκουβαλητή υπάγεται στα βαρέα και ανθυγιεινά;
Η λειτουργία της Βουλής είναι ένα μεγάλο μυστηριώδες κουβάρι από ερωτηματικά. Μπορεί να ασχολείσαι μια ολόκληρη ζωή και να μη μπορέσεις να πάρεις ποτέ μια συγκεκριμένη απάντηση για το πως δουλεύει και για πόσα και που ξοδεύει το μερτικό της από τον προϋπολογισμό. Μάλλον υπάρχει νομοθεσία περί της λειτουργίας της αλλά ο κοινός νους δεν μπορεί να τη κατανοήσει. Αλλά ας συνεχίσουμε με τους νεροκουβαλητάδες. Εφόσον το ποτήρι που παίρνει πίσω ο κλητήρας είναι γεμάτο και φρέσκο, το νερό δεν μπαγιατεύει εκτεθειμένο για τρία λεπτά στον αέρα, τι το κάνει όταν το γυρίζει πίσω στη κουζίνα. Το πετάει στο νεροχύτη; Ή το βάζει στο ψυγείο για τον επόμενο ομιλητή; Αν κάθε φορά το πετάει, τότε γίνεται μια μεγάλη σπατάλη χρήσιμου και φρέσκου νερού, που, είμαι βέβαιος, δεν προέρχεται από τη βρύση της κουζίνας, αλλά, φαντάζομαι, ότι κάποιος προνομιούχος προμηθευτής θα έχει το προνόμιο να εφοδιάζει τη Βουλή με φρέσκο νερό και οπωσδήποτε θα πληρώνεται αδρά.
Και επειδή δεν μου αρέσει να κάνω μόνο θλιβερές διαπιστώσεις, που έχει γίνει μόδα στη χώρα μας, αλλά και να προτείνω και λύσεις: δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε κάθε έδρανο από ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό, που θα το κουβαλάει μαζί του ο βουλευτής όταν ανεβαίνει στο βήμα; Τι το πιο εύκολο. Όχι μόνο, αλλά και δεν θα κόστιζε τόσο πολύ. Αλλά αν το κάνουμε αυτό, τότε έχουμε να απαντήσουμε στη πιο δύσκολη ερώτηση: Τι θα τους κάνουμε τους νεροκουβαλητάδες, αφού, σαν δημόσιους υπάλληλους δεν μπορούμε να τους απολύσουμε; Πολύ λογική η ερώτηση. Και η απλοϊκή μου απάντηση είναι: Έχω ακούσει ότι τα δημόσια νοσοκομεία έχουν έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και οι ασθενείς κορακιάζουν για ένα ποτήρι νερό, που αν δεν τους το φέρουν οι συγγενείς τους δεν θα πιουν. Για να μην απολυθούν λοιπόν οι νεροκουβαλητάδες, να τους μεταθέσουμε στα δημοτικά νοσοκομεία για να εξασκήσουν το επάγγελμά τους προσφέροντας ένα πραγματικά θεάρεστο έργο και αν δεν θέλουν να μετατεθούν να τους στείλουμε στα σπίτια τους.
Και τώρα το «ηθικό» μέρος της υπόθεσης. Το έχω πει και το έχω γράψει πολλαπλά, μέχρι αηδίας, σε κάθε έυκαιρία, ότι η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα δεν είναι οικονομική ή κρίση χρέους, αλλά είναι κρίση «ήθους». Οι αξίες που περικλείει αυτή η έννοια, όπως αγάπη, αλήθεια, πατριωτισμός, τιμιότητα, εργατικότητα,αλληλεγγύη, καθήκον, έχουν εκλείψει τελείως από τη συνείδησή μας και το μόνο που έχει μείνει κυρίαρχο είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ένα μεγάλο και υπερτροφικό «εγώ». Ακούς π.χ. από απεργούντες πυλώνες της κοινωνίας, όπως οι δικαστικοί: Δεν ξέρουμε τι θα κάνετε με τους άλλους, αλλά να μη περικόψετε τους δικούς μας μισθούς, διότι οι απολαυές μας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες, ερμηνεύοντας προς όφελός τους μια διφορούμενη παράγραφο του Συντάγματος και την ίδια ώρα αγνοώντας τελείως τη παράγραφο που λέει καθαρότατα ότι απαγορεύεται η απεργία στους δικαστικούς και τα σώματα ασφαλείας με οποιαδήποτε μορφή. Και από τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, που θρασύτατα διεμήνυσαν στην Υπουργό Παιδείας μετά τη ψήφιση νόμου που δεν τους αρέσει: «Εμείς δεν θα εφαρμόσουμε το νόμο». Αν αυτοί, που είναι εντεταλμένοι από τη κοινωνία να μεταδώσουν στη νέα γενιά ήθος,γνώση και κοινωνική αγωγή, ενεργούν τόσο ανεύθυνα και εγωϊστικά, τι να περιμένουμε από τους πολιτικούς, που οι περισσότεροι απ’ αυτούς «επελέγησαν», όχι για τις ικανότητες και τη ποιότητα του χαρακτήρα τους, αλλά για πόσο χαμηλά σκύβουν να προσκυνήσουν την αρχηγό και πόσο δυνατά θα γαυγίζουν σαν κομματικά μαντρόσκυλα.
Καταλήγωντας, η Ελληνική κοινωνία έχει αποβάλει το μανδύα της ανθρωπιάς, που είχαμε αποκτήσει με την ανάπτυξη του πολιτισμού, και έχει μείνει στη κοινή θέα το ζώο που έχουμε μέσα μας, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει. Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχουν όλα αυτά που μας λες με τους νεροκουβαλητάδες; Έχει, γιατί η ηθική αποφλοίωση της κοινωνίας μας αρχίζει από τους πολιτικούς ηγέτες της, που, εκτός των άλλων, για άγρα ψήφων στοιβάζουν συγγενείς και φίλους μέσα στη Βουλή, που έχει ανεξάρτητο προϋπολογισμό και που αν μια μέρα παρουσιαστούν όλοι στη Βουλή, δεν θα υπάρχει μέρος, όχι για να καθήσουν, αλλά για να σταθούν. Είναι ανήθικον, να υποφέρει ο λαός, να κόβονται οι χαμηλές συντάξεις, άνθρωποι να αυτοκτονούν και άλλοι να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε και οι βουλευτές να χρυσοπληρώνουν κολλητούς για να τους φέρνουν νερό όταν ανεβαίνουν στο βήμα στη Βουλή, για να βγάλουν στην επιφάνεια τα απωθημένα τους.
Ηθική κατάντια.
