Μια τέτοια κίνηση -με δεδομένο ότι μέχρι τις 18 Μαρτίου μπορεί να ερμηνεύσει το νόμο με τέτοιο τρόπο που να κάνει τις εκλογές και πάλι με λίστα- θα του έδινε τη δυνατότητα να προωθήσει σε εκλόγιμες θέσεις πρόσωπα που ο ίδιος θα έκρινε ότι θα παραμείνουν σε αυτόν πιστά και μετά από την ήττα του στις εκλογές. Θυμίζουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καταστατική δέσμευση για να παραμείνει η σειρά εκλογής σε περίπτωση προσφυγής στις κάλπες με λίστα. Άλλωστε μετά την αποχώρηση πολλών βουλευτών τον Σεπτέμβρη του 2015 και τη δημιουργία της ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, η σειρά εκλογής παραβιάσθηκε και στις τελευταίες εκλογές.
Ο κ. Τσίπρας πήρε ένα κόμμα από το 4%. Το έκανε κυβέρνηση. Αν ηττηθεί με ένα 25%, θα είναι μια ισχυρή Αξιωματική Αντιπολίτευση και κανείς (πόσο μάλλον αν έχουν εκλεγεί δικοί του βουλευτές) δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεσία του.
Η λογική επίσης λέει ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προγραμματισμένης ήττας, ο κ. Τσίπρας για να περιορίσει τη φθορά του θα δημιουργήσει μια σειρά «δράκων» που αντιπαλεύουν την… Αριστερή κυβέρνησή του. Δανειστές που δεν μειώνουν το χρέος, τραπεζίτες, καναλάρχες, δικαστές, εργολάβοι, διαπλεκόμενοι πάσης φύσεως…, θα συνδέσουν το δρακοτοπίο, μέσω του οποίου θα επιχειρήσει να δώσει άλλοθι στην κυβερνητική του αποτυχία.
Γνωρίζει επίσης ότι με την απλή αναλογική να επικρέμεται στην κεφαλή του κ. Μητσοτάκη, που όπως όλα δείχνουν θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, θα μπορέσει να συσπειρώσει το κόμμα του, προβάλλοντας το σενάριο της… «δεξιάς παρένθεσης».
Αλλά είπαμε όλα αυτά είναι τα λογικά για ένα κόμμα αριστερόστροφης λογικής που δρα στρατηγικά, έστω και διαστροφικά, με προοπτική την όσο το δυνατόν καλύτερη διασφάλιση του μέλλοντός του.
Στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ όμως μπορεί να ισχύσει όλο αυτό το σενάριο;
Δύσκολα, για να μη πει κανείς όχι.
Και η αρνητική απάντηση στηρίζεται σε δύο παράγοντες. Στον ψυχολογικό και στη σκληρή πραγματικότητα.
Ο κ. Τσίπρας ό,τι ζει μέχρι σήμερα το ζει για πρώτη φορά. Τόσο αυτός όσο και οι γύρω του είναι «μεθυσμένοι» από το κρασί της εξουσίας. Μιλά με τους ισχυρούς του κόσμου, μπαίνει σε παλάτια και μέγαρα, μετέχει σε διασκέψεις, κάνει ταξίδια, πηγαίνει σε μέρη που ποτέ δεν είχε πάει ή δεν θα μπορούσε να πάει αν δεν ήταν πρωθυπουργός… Ζει τον δικό του μύθο!!! Έναν μύθο που δεν θέλει να τελειώσει ποτέ… Και ψυχολογικά είναι έτοιμος να αντέξει οτιδήποτε, να αλλάξει τα πάντα στη ζωή, στο κόμμα και στην κυβέρνησή του, για να γευτεί και να απολαύσει και την τελευταία μέρα της εξουσίας του.
Από την άλλη υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα. Ο κ. Τσίπρας για να παραμείνει στην εξουσία έχει δώσει τα πάντα στους δανειστές. Ένα του ζητάνε δύο δίνει, με στόχο να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να έχει εξαγριώσει μέρος της εκλογικής βάσης, αλλά και των στελεχών του κόμματός του. Ενός κόμματος πολυτασικού, που στην ουσία είναι πολλά μικρά κόμματα σε ένα. Στελέχη πρώτης γραμμής που αγωνίσθηκαν μαζί του είναι απέναντί του ή δεν βρίσκονται πλέον στο πλάι του. Ορισμένα από τα στελέχη που εξακολουθούν να τον στηρίζουν, το κάνουν με βαριά καρδιά και πάντως έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν σε νέα εκλογική διαδικασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ φθίνει σε στελέχη σε τέτοιον βαθμό που ακόμα και κάποια κρατική θέση όταν αδειάζει δεν έχουν κομματικούς δικούς τους διαθέσιμους για να την καλύψουν. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα κλείσει ψηφοδέλτια ο κ. Τσίπρας; Με ποιους;
Πάντως με όσα γίνονται καθημερινά ένα είναι βέβαιο: Η κατάσταση θυμίζει το προεκλογικό 2012 και το προεκλογικό 2015. Και μέσα σε ένα τόσο νοσηρό κλίμα, καμία οικονομία, όσο ισχυρή και αν είναι – πόσο μάλλον η ελληνική- δεν μπορεί να ευδοκιμήσει.
Ο κ. Τσίπρας πιστεύω ότι θα σταθμίσει την κατάσταση και ανάλογα πώς θα πάει και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρει τις τελικές του αποφάσεις.
Είναι η πρώτη φορά που το κομματικό συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ (να γίνουν εκλογές σύντομα για να αποτραπεί η περαιτέρω φθορά του) ταυτίζεται με το εθνικό συμφέρον (να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή). Το ερώτημα είναι αν ο κ. Τσίπρας έχει καθαρό μυαλό να αντιληφθεί αυτό το συμφέρον ή χαμένος μέσα στην νιρβάνα της εξουσίας θα ακολουθήσει την πεπατημένη όσων γνωρίζουν ότι δεν θα ξανά απολαύσουν τέτοια μεγαλεία… και θα προσπαθήσει να εξαντλήσει κάθε στιγμή εξουσίας, μέχρι τελικής πτώσεως. Μόνο που τότε η πτώση του θα είναι όντως τελική και οριστική.
