γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Το παλαιότερο μότο της “καμένης γης” δεν πιάνει πλέον. Η νέα προπαγάνδα εστιάζει στη στρατηγική του θυμητικού εξορκισμού.
Στρατηγική που στοχεύει στη λήθη και κύρια στην πολιτική αφαιρετική των τραγικών σημείων της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αν οι σύντροφοι εξυμνούν τις ασυνάρτητες, αλλά εύηχες ρήσεις ως σημαντικές και κοστολογημένες, οι θύμησες του πρόσφατου παρελθόντος είναι νωπές.
Φαντασίωναν ρούβλια από τους Ρώσους, πετρέλαιο από την Βενεζουέλα, δωρεάν δανεικά και αγύριστα από τους κουτόφραγκους Ευρωπαίους και θριαμβευτική έξοδο από το ευρώ. Το εναλλακτικό σχέδιο Λαφαζάνη, ρεσάλτο στο Νομισματοκοπείο και του Βαρουφάκη των IOU, οδήγησαν στα capital control και στο 17ωρο μάθημα στον Αλέξη από την “go back Merkel”.
Υπόσχονταν κατάργηση των μνημονίων και έφεραν ένα τρίτο δυσβάσταχτο. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τον αύξησαν. Μείωσαν 30% τις συντάξεις στους νέους συνταξιούχους από το 2016 με το νόμο Κατρούγκαλου και έκοψαν το ΕΚΑΣ. Πρόσθεσαν έμμεσους φόρους στα τρόφιμα και στις λογής υπηρεσίες, για τους οποίους σήμερα υποκριτικά ζητάνε μείωση, εκχωρώντας παράλληλα όλη τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στο Υπερταμείο.
Οι Μόριες και οι Ειδομένες φιγουράριζαν ως γκέτο των εξαθλιωμένων της αριστερής ανθρωπιστικής ιδεοληψίας, περί απουσίας συνόρων. Ένας απάνθρωπος διεθνιστικός πατριωτισμός. Το «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», έλαμψε στο ν.4354/2015 παρέχοντας στις εταιρείες διαχείρισης το δικαίωμα του πλειστηριασμού. Κατά τον Υπουργό της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη, επί ΣΥΡΙΖΑ «οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είχαν μαζικό χαρακτήρα… και μάλιστα με τρόπο απόλυτα βάρβαρο». Οι πολιτικά έντιμοι τότε παραιτήθηκαν, αλλά οι φαντασιώσεις τους προκάλεσαν καταστροφή.
Η μικροεπιχειρηματικότητα και η μεσαία τάξη οδηγήθηκαν εμφατικά στην Προκρούστεια κλίνη. Η ταξική τους ιδεοληψία επέβαλε ασφαλιστική λαιμητόμο 26,7% στους επαγγελματίες επί των κερδών, φόρο 29% και αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 100%. Στο Επιμελητήριο όμως, πρώτο στασίδι έπιασαν οι εκπρόσωποι χωρίς καμία αιδώ. Αντίστοιχα υπερφορολόγησαν τον αγροτικό κόσμο, στήνοντας αγροτοδικεία σε βάρος των αγωνιζόμενων αγροτών για τις κινητοποιήσεις του 2016 και 2017. Τέτοια τιμή τους επεφύλαξαν.
Καβάλα στο τρακτέρ με θράσος, η ανένδοτη αυταπάτη μετέρχεται λαϊκίστικα τεχνάσματα λησμονιάς και αμφισβήτησης, ζητώντας και πάλι να κυβερνήσει. Αλλά είναι απίστευτο το πόσο κοντά στην καταστροφή μας έφερε ο Αλέξης. Το τραγικό του νάρκισσου είναι η υποθετική σημαντικότητά του, η εκμετάλλευση, η σύγκριση.
Ποιος να συγκριθεί μαζί του;
Σήμερα μας ζητά να δούμε την ταινία, την πολιτική διαδρομή, στο τέλος μόνο προκειμένου για το συμπέρασμα. Μισές αλήθειες δηλαδή από μεγάλα ψέματα. Ποιος πραγματικά τον πιστεύει;
