γράφει ο Ανδρέας Μουντράκης.
Η Μηχανική Συστημάτων μορφοποιείται ανάλογα με το πεδίο εφαρμογής στην Βιομηχανία και ακολουθεί κάποιες βασικές αρχές στοχεύοντας στην επίτευξη στόχων του οργανισμού.
Ο κύριος σκοπός της Μηχανικής Συστημάτων συνίσταται στον σχεδιασμό εναλλακτικών λύσεων, την βέλτιστη εφαρμογή τους βάση ενός κύκλου εμπειρικών δεδομένων, αξιολόγησης και δοκιμών.
Στο πρώιμο στάδιο σχεδιασμού συχνά συντάσσονται εναλλακτικά σχέδια προσέγγισης για τον σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων και, εν τέλει, επιλέγονται αυτά που έχουν απτή εφαρμογή. Η επιλογή τους βασίζεται σε κριτήρια επιτυχίας αλλά και εξυπηρέτησης επιχειρησιακών στόχων και απαιτήσεων του εκάστοτε προγράμματος ή οργανισμού.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η Μηχανική Συστημάτων σαν έννοια και εφαρμογή άρχισε να εμφανίζεται κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα από τις επιχειρησιακές δράσεις του τηλεφωνικού εργαστηρίου της Bell. Αμέσως μετά, το σύστημα αυτό της διαχείρισης υιοθετήθηκε από το Υ.ΕΘ.Α των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. Μετά τον πόλεμο, το μη κερδοσκοπικό ινστιτούτο ερευνών RAND συμπέρανε πως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογίας ήταν απαραίτητη για την επιτυχία στο πεδίο μάχης.
Σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Μηχανικής Συστημάτων (INCOSE), η πρώτη απόπειρα Διδασκαλίας της Μηχανικής Συστημάτων έγινε το 1950 στο MIT της Βοστόνης.
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας στον εμπορικό τομέα την δεκαετία του 1990 -2000 συνέβαλε στην αλλαγή πολιτικής που αποσκοπούσε στο να αντλήσουν την ήδη υπάρχουσα τεχνολογία από τον εμπορικό τομέα και να δώσουν την ικανότητα σε αμυντικά, ΙΤ και γενικά Βιομηχανικά προγράμματα ανάπτυξης να απελευθερώσουν τις τεχνικές δυνατότητες συνεργασιών.
Βιομηχανικά πρότυπα και προδιαγραφές καταργήθηκαν και νέα εγχειρίδια καθοδήγησης εκδόθηκαν σύμφωνα με την νέα τεχνολογία.
Για παράδειγμα το αεροσκάφος F-22 ήταν το πρώτο μαχητικό 5ης Γενιάς των Ηνωμένων πολιτειών ενσωματώνοντας τεχνολογία Stealth, υπερηχητική πλεύση και προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Αν και υπάρχουν σαφείς διαφορές στόχων και απαιτήσεων μεταξύ των προγραμμάτων του F-22 και του F/A-18E/F, η έρευνα παρουσίασε κάποια αξιοσημείωτα συμπεράσματα που αποκλειστικά οφείλονται στην Συστημική Μηχανική.
Η δυνατότητα να δούμε αντίστοιχες εφαρμογές και σε όλα τα είδη Βιομηχανιών είναι αυτή τη στιγμή στα χέρια μας .
Μεθοδολογία Μ.Σ.
Τα κυριότερα στάδια της Μ.Σ. είναι τα στάδια της Αξιολόγησης, Προσδιορισμού και Σχεδιασμού όπου θεμελιώνονται οι βασικοί στόχοι και οι απαιτήσεις .
Ακολουθούν οι υποθέσεις όσον αφορά τη λειτουργία και τη χρησιμότητα των ήδη υπαρχόντων συστημάτων.
Έπειτα, σε στενή συνεργασία με τα ενδιαφερόμενα μέρη και πελάτες γίνεται λεπτομερής εκτίμηση των επιχειρησιακών και πελατειακών απαιτήσεων.
Λαμβάνονται υπόψιν τεχνικά προβλήματα, όπως η χρήση λογισμικού, υλικού, προμήθειας ή ο σχεδιασμός τεχνολογίας, όπως επίσης και παράγοντες ανθρώπινου δυναμικού.
(Πηγή: mitre.org)
Κατά τη διάρκεια του επόμενου κύκλου (Σχεδιασμού) σχεδιάζεται μια αρχική προσέγγιση. Λαμβάνονται υπόψιν όλοι οι παράγοντες κατά τα στάδια της Αξιολόγησης και του Προσδιορισμού .
Σχεδιάζεται δηλαδή νέα δομή συστημάτων με πιθανούς παράγοντες αβεβαιότητας, όπως :
- Τεχνικά προβλήματα
- Προβλήματα προμήθειας
- Ελλείψεις ανθρώπινου δυναμικού
- Πολύπλοκη οργανωτική δομή
Οι μελέτες των δυσκολιών κατά τη διάρκεια του κύκλου εφαρμογής της Μ. Σ. στην Βιομηχανία στοχεύουν στον περιορισμό όλων των προβλημάτων στην Φάση Παραγωγής.
Στην επόμενη φάση, η ΜΣ προβαίνει στο στάδιο της Αρχικής Εφαρμογής.
Η αφιέρωση χρόνου σε αυτή τη διεργασία ανάπτυξης προϊόντος συνεισφέρει δραματικά στον έλεγχο κόστους, στην υπέρβαση εμποδίων και στον περιορισμό χρόνου αναθεώρησης με την εμφάνιση προβλημάτων στην διάρκεια του κύκλου ζωής ενός προγράμματος.
Τα οφέλη Τμήματος Μ.Σ και γιατί αυτά πρέπει να εισαχθούν στην Ελληνική Βιομηχανία
Σκοπός κάθε προγράμματος είναι η ομαλή διεξαγωγή διεργασιών και η
Παράδοση του προϊόντος εντός επιχειρησιακών προδιαγραφών χρόνου, κόστους και πελατειακών απαιτήσεων. Η ολοένα αυξανόμενη πολυπλοκότητα των επιμέρους συστημάτων, χρειάζεται έναν σταθεροποιητικό παράγοντα διαχείρισης για την επίτευξη επιχειρησιακών και πελατειακών στόχων.
Μερικοί κύριοι παράγοντες για αξιολόγηση που εμφανίζονται στην Ελληνική Βιομηχανία είναι οι εξής:
- Προμήθεια
- Εργολαβία
- Σχεδιασμός
- Ανθρώπινο Δυναμικό
- Τήρηση χρονοδιαγραμμάτων διεργασιών
- Έλεγχος κόστους διεργασιών
- Επιχειρησιακή Δικτύωση
Φαίνεται κύριο πλεονέκτημα ενός τμήματος Μ.Σ. να είναι η ενίσχυση της οικονομικής διαχείρισης χάρη στην έγκαιρη διαμεσολάβηση με υποψήφιους προμηθευτές και τη διαχείριση μητρώου για την προμήθεια πρώτων υλών σύμφωνα με τα οικονομικά κριτήρια της κάθε Ελληνικής Βιομηχανίας. Το Τμήμα Μηχανικής
Συστημάτων στις Βιομηχανίες μπορεί να λειτουργήσει και ως εφαλτήριο καινοτομίας και ανάπτυξης κατά τη διάρκεια της μακροπρόθεσμης λειτουργίας της κάθε Εταιρίας, που είναι και το ζητούμενο στη Νέα Ψηφιακή Εποχή μας.
Εάν όλα αυτά τεθούν σε εφαρμογή, μόνη κερδισμένη θα είναι η πολύπαθη Βιομηχανία της Χώρας μας που θα περάσει πλέον σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά χωρίς επιστροφή !
*Ο Α.ΜΟΥΝΤΡΑΚΗΣ είναι Δν/τής Στρατηγικού Σχεδιασμού &Καινοτομίας στα ΕΑΣ και
Αντιπρόεδρος ΔΕΔΑ Α.Ε.
