γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Για λόγους όχι ανεξήγητους δυστυχώς, οι περισσότερες αναλύσεις για τις Σουηδικές εκλογές στα ελληνικά ΜΜΕ και κυρίως τα διαδικτυακά «δημοσιογραφικά» σάιτ και μπλογκς, έχουν γίνει από ανθρώπους που απ’ ό,τι φαίνεται δυσκολεύονται ακόμα και να βρουν την Σουηδία στον χάρτη. Δεν γίνομαι κακός αλλά το πιο ορατό λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι ότι κρίνουν και αναλύουν τις εξελίξεις στη Σουηδία μέσα από ένα στρεβλωμένο ελληνικό καλειδοσκόπιο γαρνιρισμένο με αρκετά στερεότυπα και υπερβολές. Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή.
Οι εκλογές στις σκανδιναβικές χώρες δεν είναι υπόθεση μιας ημέρας αλλά μιας εβδομάδας που καταλήγει στην επίσημη μέρα των εκλογών. Αυτό γιατί σε όλες τις Σκανδιναβικές χώρες μπορείς να ψηφίσεις σε επιλεγμένα σημεία νωρίτερα, απλά την «ημέρα» των εκλογών τα εκλογικά κέντρα γίνονται πολύ περισσότερα συμπεριλαμβάνοντας τις περισσότερες φορές και σχολεία. Αυτό σημαίνει ότι μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μπορεί να ψηφίσει χωρίς να χρειάζεται να περιμένει συγκεκριμένη μέρα και ώρα πολύ περισσότερο χωρίς να χρειάζεται να περιμένει σε ουρές.
Την εβδομάδα πριν την επίσημη μέρα των εκλογών, η Σουηδία είδε να εμφανίζονται δημοσκοπήσεις της τελευταίας στιγμής που παρουσίαζαν τους φασιστές «Σουηδούς Δημοκράτες» με ποσοστά που άγγιζαν το 25%, φέρνοντας ρίγη σε όλη τη χώρα. Η Σουηδία έχει παρελθόν με τον ναζισμό, λίγο διαφορετικό από αυτόν της Ελλάδας αλλά παρελθόν που δεν την κάνει να νιώθει πάντα περήφανη.
Παραδοσιακά ουδέτερη χώρα, υποτίθεται ότι κράτησε ίσες αποστάσεις από συμμάχους και άξονα τόσο στον Πρώτο όσο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τουλάχιστον στην αρχή του. Τώρα αυτό το κρασί της «ουδετερότητας», ειδικά στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, χωράει πολύ νερό γιατί ενώ ναρκοθέτησαν το κανάλι μεταξύ Δανίας και Σουηδίας εμποδίζοντας τα συμμαχικά πλοία να πλησιάσουν ακόμα και την Ρωσία για προμήθειες, εξήγαγαν μεγάλες ποσότητες πρώτων υλών, κυρίως σίδηρο, σε τιμές ξεφτίλας στην ναζιστική Γερμανία. Παράλληλα τους έδωσαν πρόσβαση σε όλα τα λιμάνια της και συνεργεία/ναυπηγεία για επισκευές αλλά το πιο σοβαρό ήταν ότι έδωσαν στους ναζί πρόσβαση στις πρεσβείες της Σουηδίας σε όλο τον κόσμο ώστε να στέλνουν κρυπτογραφημένα μηνύματα σε κατασκόπους τους. Μιλάμε για πολύ νερό στο κρασί της ουδετερότητας.
Ψυχραιμία λίγο εδώ για να μην παρεξηγηθούμε κι όλας. Αντίστοιχα η Σουηδία βοήθησε πάλες φορές τους συμμάχους μιας και είχε πρεσβεία ακόμα και μέσα στο ναζιστικό Βερολίνο και ήταν η πρώτη χώρα που αποκάλυψε το ολοκαύτωμα φέρνοντας φωτογραφικές αποδείξεις. Οι δε κυβερνήσεις και η ίδια η βασιλική οικογένεια πάντα υπήρξαν εχθρικές προς τους ναζί. Αλλά κι έτσι οι ναζιστές του Χίτλερ έπαιρναν περισσότερα.
Αυτό ήταν αποτέλεσμα του φόβου μπροστά στην δύναμη που παρουσίαζε τότε η Γερμανία αλλά και στο γεγονός ότι μέρος της αστικής τάξης, των βιομηχάνων κυρίως, από το 1923 είχε δείξει και έμπρακτα την συμπάθειά της στον ανερχόμενο τότε Χίτλερ, όχι μόνο βοηθώντας οικονομικά το νεοφώτιστο τότε κόμμα του αλλά και δίνοντας καταφύγιο σε φυγόδικους αυτοεξορίστους ναζιστές μετά το πραξικόπημα της μπιραρίας με πρώτο και καλύτερο τον υπαρχηγό του Χίτλερ, τον Γκαίριγκ. Το 1932 το ναζιστικό κόμμα της Σουηδίας καταμετρούσε 26,000 μέλη και στις δημοτικές εκλογές του 1934 ανέδειξε δημάρχους και κοινοτάρχες σε πάνω από 100 πόλεις και χωριά της χώρας.
Παρενθετικά από τους πιο γνωστούς μεγαλοβιομήχανους ναζιστές ο ιδρυτής της ΙΚΕΑ Ingvar Kamprad, μέλος, χρηματοδότης και επιστρατευτής του Σουηδικού ναζιστικού κόμματος από το 1943.
Αυτό είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι ενός πολύ μεγάλου βιβλίου για το ναζιστικό παρελθόν και παρών της Σουηδίας και μάλιστα αυτήν τη σχέση αυτού του παρελθόντος με το παρών πολλοί από εσάς διαβάσατε και στα βιβλία μυστήριου του αδικοχαμένου Στιγκ Λάρσον, με το «Κορίτσι με το Τατουάζ». Οι ναζιστές στην Σουηδία έχουν ιστορία και παρελθόν, αριθμούν σήμερα εννέα κόμματα και ομάδες με ιστορία που ξεκινάει ακόμα και στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς οικονομικής κρίσης, κανενός μνημονίου και κανενός πρόσφυγα ή μετανάστη. Όπως αντίστοιχα και στην Ελλάδα, προϋπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια κρυμμένοι στα δεξιά κόμματα, και όπως ακριβώς στην Ελλάδα με αφορμή το προσφυγικό, το οικονομικό κλπ. και την αποτυχία των κομμάτων στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων βγήκαν στην επιφάνεια καταφέρνοντας όχι μόνο να ενωθούν και να συνασπιστούν αλλά και να φέρουν στις τάξεις τους νέο αίμα που στρουθοκαμηλίζοντας αγνοεί το πραγματικό πρόσωπο του φασίστα ρατσιστή ναζιστή και βλέπει μόνο τον τρόμο του ..κακού μουσουλμάνου που θα του φάει την δουλειά, θα του κάψει το αυτοκίνητο και θα του βιάσει την γυναίκα. Σε αυτό θα επανέλθω σύντομα.
Οι «Σουηδοί Δημοκράτες» είναι η συνέχεια αυτής της ιστορίας στην σύγχρονη λαϊκιστική μετεξέλιξή της που στην πορεία για την εξουσία – όπως μπορεί να βλέπει την εξουσία ένας φασίστας – και που μπορεί να προσαρμοστεί σε ό,τι προσφέρουν οι καιροί. Μέχρι το 2005 βολόδερναν παρασιτικά ανάμεσα σε φασιστικές και ρατσιστικές ομάδες (άρια φυλή κλπ.), μέχρι τη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία τους ο γιάπης Jimmie Åkesson. Ο Τζιμάκος εκτός από το καλοκουρεμένο γενάκι και τις γιάπικες γραβάτες αποφάσισε να βάλει χιπστεράδικο γενάκι σαν φερετζέ και στο κόμμα.
Έτσι ξεκίνησε μια ολόκληρη εκστρατεία, κυρίως μέσω των ιντερνετικών κοινωνικών δικτύων προσπαθώντας να πείσει ότι ήταν ένας μοντέρνος αρχηγός ενός κυρίως εθνικιστικού κόμματος με καμία σχέση με ρατσισμό και ναζισμό. Η μεγάλη του δικαιολογία ήταν η … ηλικία του που σύμφωνα με την προπαγάνδα του ήταν απόδειξη της πολυπολιτισμική του ταυτότητας μιας και είχε μεγαλώσει στην πολυπολιτισμική Σουηδία και είχε φίλους από όλες τις φυλές και τα χρώματα. Ο Τζιμάκος από ό,τι αποδείχτηκε είχε πάρει μαθήματα από τα παθήματα του Γαλλικού αλλά και του Βρετανικού Εθνικού Μετώπου και δεν είχε σκοπό ούτε να τα επαναλάβει ούτε να γίνει θύμα τους. Το μόνο που έκανε ήταν ότι μιμήθηκε το λογότυπο του Βρετανικού Εθνικού Μετώπου.
Παράλληλα, και στα όρια αυτής της αλλαγής, ο Τζιμάκος πέταξε ακόμα και με τις κλωτσιές όποτε χρειάστηκε από το κόμμα όποιον έκανε την παραμικρή ρατσιστική η ναζιστική αναφορά οπουδήποτε ακόμα και σε διαπροσωπικές επαφές. Ο Τζιμάκος εκτός από πρόεδρος του κόμματος έγινε το πρότυπο και το σύμβολο, έγινε ο ίδιος το κόμμα. Έτσι μέσα στην επομένη δεκαετία οι «Σουηδοί Δημοκράτες» για μια μερίδα των Σουηδών και εδικά ένα μέρος νεοτέρων γενιών έγιναν οι Σουηδοί – με το Σ κεφαλαίο – γιάπηδες που δεν θέλουν να αλλοιωθεί η χώρα τους και η πιστή τους.
Αλλά όπως λέει και η σοφή παροιμία: «η πουτάνα απ’ τη χαρά της, διαλαλεί την πουτανιά της», και χάρις στους Σύριους πρόσφυγες και την αναταραχή που φέρανε σε όλη την Ευρώπη βγήκαν οι μάσκες και όλοι στην Σουηδία είδαν ότι πίσω από τον φερετζέ του χιπστεράδικου γενιού και της γιάπικης γραβάτας κρύβεται ένα φασιστικό, ρατσιστικό και ναζιστικό από-κομμα.
Το 2010 μπαίνουν για πρώτη φορά στη Σουηδική Βουλή με 20 βουλευτές, ποσοστό 5,7 και 6ο κόμμα σε σειρά δύναμης. Αυτό τώρα θα σας θυμίσει λίγο από Ελλάδα, η είσοδος των «Σουηδών Δημοκρατών» στη Βουλή βόλεψε δεξιά κι αριστερά γιατί επιτελούς είχαν τον μπαμπούλα που χρειαζόντουσαν για να μαζέψουν τα πρόβατα στο μαντρί. Ή τουλάχιστον έτσι πίστεψαν …κι αυτοί! Το 2014 ο μπαμπούλας έγινε γκοτζίλας και τρόμαξαν όλοι. 12,9 πήγε το ποσοστό, 49 βουλευτές και 3ο κόμμα στη βουλή. Τότε ουσιαστικά κατάλαβαν και οι Σουηδοί τον κίνδυνο από την άκρα δεξιά.
Η λέξη ‘κατάλαβαν’ έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση των Σουηδών. Μόνο αν ζήσεις τους Σουηδούς και την Σουηδία θα καταλάβεις το έργο του Ούλωφ Πάλμε και πόσο αυτός ο αστός σοσιαλιστής άλλαξε την χώρα και ειδικά την κοινωνία στα θεμέλια της. Αυτό όμως που δεν είχε προβλέψει ο Πάλμε ήταν ότι μέσα στην σιγουριά και αυτοπεποίθηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας ισότητας και σεβασμού με ίσως το καλύτερο κράτος πρόνοιας του κόσμου, δημιουργείτο μια κοινωνία που παρέβλεπε (όχι αδιαφορούσε, αυτό είναι διαφορετικό) καρκινώματα όπως αυτό του ναζισμού. Ο Πάλμε και οι συνεχιστές του πίστεψαν και μάλιστα μετέφεραν και στον λαό αυτή την πίστη τους, ότι η δημοκρατική Σουηδία μπορεί να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εχθρό σε αυτόματο πιλότο.
Έτσι όταν μπήκε στη βουλή ο Τζιμάκος με άλλους 19 νοματαίους και λαγούς όλο το σύστημα τρόμαξε. Ευτυχώς αντέδρασε γρήγορα και συντονισμένα και όχι όπως στην Ελλάδα κάνοντας συμφωνίες και συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες και ανοιχτά παράθυρα. Με δηλώσεις τους, ΟΛΑ τα κόμματα ανεξαιρέτως απόρριψαν οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας ή ακόμα και συζήτησης με τους «Σουηδούς Δημοκράτες», ουσιαστικά απομονώνοντας τους από κάθε ενεργεία της Βουλής. Αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας ήταν και η κυβέρνηση μειοψηφίας υπό τον σοσιαλδημοκράτη Stefan Löfven σε συνεργασία με τους Πράσινους και το κόμμα της Αριστεράς.
Η γραμμή του Τζιμάκου από το 2010 ήταν: μιλάμε μόνο γι αυτά που πονάνε τον «καθημερινό», απλά σκεφτόμενο και τηλεοπτικά επηρεαζόμενο Σουηδό: εγκληματικότητα, μετανάστες, ανεργία κι όταν μάλιστα τα συνδέουμε όλα μαζί ακόμα καλύτερα. Αποφεύγουμε με κάθε τρόπο να μιλάμε για …οτιδήποτε άλλο. Ούτε κουβέντα. Μας ρωτάνε για τον καιρό κι εμείς απαντάμε για την εγκληματικότητα των μεταναστών, μας ρωτάνε για την πανσέληνο κι εμείς μιλάμε για την εγκληματικότητα των μεταναστών. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2018 και στην 9η Σεπτεμβρίου.
Πριν όμως φτάσουμε στον Σεπτέμβρη είχαμε μια σειρά από συμπτώσεις που χωρίς να ορίζουν θεωρία συνομωσίας είναι πολλές …συμπτώσεις για να είναι σύμπτωση. Το προπύργιο των «Σουηδών Δημοκρατών» είναι η νότια Σουηδία και ειδικά η ευρύτερη περιοχή του Μάλμε. Ευρύτερη γιατί το ίδιο το Μάλμε είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών και γεννημένων εκτός Σουηδίας Σουηδών στην Σουηδία. Εκεί κάπου στα τέλη του ’17 και με πολύ περισσότερη ένταση στις αρχές του ‘18 εμφανιστήκαν ‘ομάδες’ ή μεμονωμένα άτομα που χτυπούσαν και λήστευαν κόσμο ακόμα και μεσημεριάτικα, μάχες μεταξύ συμμοριών με καλαζνίκωφ και μαχαίρια με περαστικούς τραυματίες και νεκρούς, δολοφονίες, εμπρησμοί αυτοκινήτων, καμένα μαγαζιά και βιασμοί. Το κοινό στοιχείο σε όλα αυτά; Ύποπτοι ήταν πάντα μετανάστες. Αν και τις περισσότερες φόρες δεν βρέθηκαν στοιχεία για να καταδικαστεί κάποιος ο ύποπτος πάντα ήταν μετανάστης ή πρόσφυγας και πάντα μα πάντα μουσουλμάνος. Αν πίστευες τις εφημερίδες που κλείνουν το μάτι στους «Σουηδούς Δημοκράτες», – κάτι σαν τα ΝΕΑ στην Ελλάδα – το Μάλμε είναι εμπόλεμη ζώνη και καλά θα κάνεις να κυκλοφορείς με αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο και σωματοφύλακες αν πας προς τα εκεί.
Τρίχες! Τρίχες ίσιες και ξανθές με μουσική υπόκρουση ΑΒΒΑ.
Το Μάλμε είναι μια πανέμορφη πόλη, καταπράσινη με υπέροχα πάρκα και μάλιστα θεωρείται από τις πιο φιλικές πόλεις για παιδιά και για να την περπατήσεις στην Σκανδιναβία. Αλλά το σκηνικό είχε στηθεί.
Αποτέλεσμα την 9η Σεπτεμβρίου 2018; 1,100,266 ψήφοι, 17,6% του εκλογικού σώματος, 63 βουλευτές στη βουλή και …τρίτο κόμμα πάλι.
Θυμηθείτε τι έγραψα στην αρχή, οι δημοσκοπήσεις τους έδειχναν με 25% και ο Τζιμάκος είχε αρχίσει να κάνει πρωθυπουργικές δηλώσεις. Υπήρχαν δυο ακόμα στοιχεία που τόνιζαν την σιγουριά του Τζιμάκου. Το πρώτο ήταν πάλι στις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ένα κυριολεκτικό καταποντισμό για τους συντηρητικούς Moderate αλλά και μεγάλες απώλειες στους Σοσιαλιστές. Το δεύτερο ήταν ότι οι Χριστιανοδημοκράτες σαλιαρίζοντας αυτό το 25% δηλώσαν ότι σε περίπτωση εντολής κυβέρνησης στους «Σουηδούς Δημοκράτες» αυτοί θα …κατέβαζαν τα σώβρακα για μια καρέκλα.
Εδώ παρενθετικά, οι διαφορές μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών στην Σουηδία και γενικά στη Σκανδιναβία με τα όποια φασιστικά ναζιστικά κόμματα περιορίζεται στο σχήμα του …σταυρού. Οι άλλοι τον θέλουν αγκυλωτό. Δεν είμαι σίγουρος πως αντιλαμβάνονται την δημοκρατία και τον χριστιανισμό αλλά καμιά σχέση ούτε με την δημοκρατία ούτε με τον χριστιανισμό. Φασιστικά καθάρματα, ρατσιστές και εθνικιστές του κώλου αλλά …χριστιανοί!
Την δήλωση, όπως ήταν φυσικό, την καλοδεχτήκαν οι «Σουηδοί Δημοκράτες» γιατί όπως και να το κάνεις η υποστήριξη ενός κόμματος του ‘δημοκρατικού τόξου’ που λέμε και στην Ελλάδα, τους νομιμοποιούσε.
Επειδή όμως τις περισσότερες φόρες οι αριθμοί είναι αυτοί που λένε την αλήθεια κι όχι οι δημοσκοπήσεις πάμε λίγο σε αυτό που πραγματικά έγινε.
Οι Σοσιαλδημοκράτες πήραν το 28%, 101 έδρες, χάνοντας ένα 2,6% από τις εκλογές του 2014. Φυσιολογική φθορά για μια κυβέρνηση που επιβίωσε από θέση μειοψηφίας για τέσσερα χρόνια και σε μια περίοδο με την Ευρώπη να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Η απώλεια μόνο ενός 2,6% δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα για τους σοσιαλιστές και ότι οι ψηφοφόροι τους συνεχίζουν να είναι ενωμένοι. Την ίδια στιγμή αυτή η απώλεια πήγε στον κυβερνητικό εταίρο, την Αριστερά, που πήρε συνολικά 7,9% και που πάλι σημαίνει ότι οι απώλειες του μπλοκ δεν είναι δραματικές. Μεγάλοι χαμένοι του κυβερνητικού κεντροαριστερού μπλοκ οι πράσινοι που με το 4,3% που πήραν χάσανε ένα 2,6% και που περαιτέρω μελέτη των αριθμών δείχνει να πήγε στους Πειρατές και τις Φεμινίστριες που αύξησαν την δύναμη τους μεν αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή. Αυτό που θα μπορούσε να οριστεί σαν θετικό είναι ότι χαμένοι-κερδισμένοι ψήφοι έμειναν στην ίδια πλευρά.
Στην άλλη πλευρά, την γαλάζια, οι συντηρητικοί Moderates στο 19,8%. Χάσανε 3,5% σε σχέση με το 2014 αλλά παρέμειναν δεύτερο κόμμα. Το 3,5% ήταν η μεγαλύτερη απώλεια κόμματος σε αυτές τις εκλογές και το γεγονός ότι συνέβη όταν το κόμμα ηγείτο της αντιπολίτευσης δείχνει πολλά που πρέπει να μελετήσουν οι Moderates στο άμεσο μέλλον. Οι Κεντρώοι πήραν 8,6%, αύξηση 2,3%, οι χριστιανοδημοκράτες 6,4%, αύξηση 1,8% και οι φιλελεύθεροι 5,5%, στα ίδια με το 2014.
Η απώλειες των Moderates και τα κέρδη των υπολοίπων στο γαλάζιο μπλοκ όμως ΔΕΝ δικαιολογούν την αύξηση 4,7% των «Σουηδών Δημοκρατών» παράλληλα με το γεγονός ότι το κεντροαριστερό μπλοκ κατάφερε να «κρατήσει» τους ψηφοφόρους του. Μεταξύ 2014 και 2018 υπήρξε μια αύξηση γύρω στο 1 εκατομμύριο ψηφοφόρων και κάπου εκεί εγώ νομίζω ότι κρύβονται κάποιες απαντήσεις. Ο Τζιμάκος μάλλον κατάφερε να ξυπνήσει κάποιους από τον καναπέ τους, την παρασιτική τους ύπαρξη ή το «ποιός τους χέζει τους πολιτικούς όλοι ίδιοι είναι» και να τους οδηγήσει στην κάλπη με όπλο του τον τρόμο.
Παράλληλα νομίζω ότι όπως η Λε Πεν στην Γαλλία, που έκανε κάτι ανάλογο στις περσινές προεδρικές εκλογές, φτάσανε την αποκορύφωση τους και πάλι όπως η Λε Πεν στην Γαλλία, ο Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία ή ο Φάρατζ στην Βρετανία μετά την αποκορύφωση ήρθε η πτώση, η απομυθοποίηση και τελικά η απομασκοποίηση αφήνοντας το πραγματικό πρόσωπο του ρατσιστή φασίστα και ναζιστή να ξαναφανεί.
Τώρα αυτό ΔΕΝ το έγραψα για καθησυχασμό. Απεναντίας η από-κάλυψη του φερετζέ τους κάνει πιο επικίνδυνους. Τώρα δεν έχουν να κρύψουν κάτι, το θέατρο τελείωσε και βγαίνουν τα μαχαίρια. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε και στην Ελλάδα με τους ναζιστές δολοφόνους της Χρυσής Αυγής που έχουν πια αποθρασυνθεί τελείως.
Η Σουηδία πέρασε στη περίοδο των εντολών που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσουν σε κυβέρνηση μειοψηφίας πάλι με τον σοσιαλιστή Stefan Löfven και με εταίρους την Αριστερά και τους Πρασίνους, πιθανώς και τους Κεντρώους πάντα με την ανοχή του γαλάζιου μπλοκ πλην των «Σουηδών Δημοκρατών» και πιθανώς τίποτα φασιστικές υστερίες από τους Χριστιανοδημοκράτες.
Από τα Σουηδικά παθήματα αλλά και μαθήματα οι Έλληνες θα μπορούσαν να αντλήσουν πολλά διδάγματα αλλά …αλλά μετά κοιτάς την φάτσα του Βορίδη, του Άδωνη, και του Κούλη και λες …τι να γράψω τώρα; Αυτοί είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Ποια μαθήματα και ποια παθήματα; Ότι οι Έλληνες «δημοκράτες» πιάνουν όλη την δεξιά στα όρια φασισμού και ναζισμού;
ΥΓ1. Τι ψήφισε το Μαράκι στην κρίσιμη ψηφοφορία στο Στρασβούργο για το διαδίκτυο; Αέρα κοπανιστό και μαξιλαράκια Μαρέβα ψήφισε! Αδικαιολόγητα απούσα να απλώνει φάβα στην Πειραιώς και ο μισθός ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ στο λογαριασμό η …αντιπρόσωπος μας.
ΥΓ2. Ο Μαρινάκης ταράχτηκε γιατί οι τράπεζες ζητάνε τα δανεικά πίσω από το μαγαζάκι του Κούλη. Γιατί ο μπρούκλης ο εφοπλιστής δεν ανοίγει το πορτοφόλι; Μόνο αποστασίες ξέρει να χρηματοδοτεί;
ΥΓ3. Ντόρα, πόσο ακόμα θα αφήνεις το ζαβό αμολημένο;
****************************
Επίκαιρος και πάντα στο στόχο, ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του κι αυτή τη Παρασκευή.
****************************
Στη φωτογραφία: ο Τζιμάκος Åkesson στην Σουηδική βουλή.
