γράφει ο Δρ. Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Ενώ η συζήτηση για την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις καλά κρατεί, σιγά σιγά η κανονικότητα επιστρέφει. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ΦΕΚ για να δει πως φορείς με μηδενικό έργο και παρασιτικοί οργανισμοί αποφασίζουν να δώσουν υπερωρίες στους υπαλλήλους τους (πχ. Κτιριακές Υποδομές ΑΕ). Ενώ η αστυνομία και οι αστυνομικοί προσπαθούν να κάνουν ελέγχους στα σύνορα για να αντιμετωπίσουν οργανωμένα δίκτυα εγκλήματος και λαθρεμπορίας προσώπων και εμπορευμάτων, μ’ ένα κινητό τηλέφωνο ή με «το μάτι», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους χρησιμοπποιεί ως ασπίδες εκτόνωσης των «συλλογικοτήτων» των Εξαρχείων ή των κυβερνητικών στελεχών και του Πρωθυπουργού σε εμποροπανηγύρεις.
Ενώ η εκπαίδευση καρκινοβατεί και φιλότιμοι δημοτικοί υπάλληλοι αγωνίζονται, μαζί με απελπισμένους γονείς, να κλείσουν τρύπες σε ταβάνια και πόρτες σε χώρους πλήρως ακατάλληλους για σχολεία, ο κ. Γαβρόγλου ανακοινώνει τις νέες ιδέες του για την αλλαγή του σκοπού της τρίτης Λυκείου η την έναρξη των μαθημάτων στα σχολεία, μετά τις 9π.μ., για να κοιμούνται οι μαθητές λίγο περισσότερο (!).
Ενώ τα νοσοκομεία, τις ημέρες των εφημεριών, θυμίζουν καταλύματα που προσφέρουν πρώτες βοήθειες σε εμπόλεμη ζώνη, η κυβέρνηση αντιπαραθέτει τα ΤΟΜΥ, στα οποία δεν προσέρχονται παρά ελάχιστοι γιατροί, αφού οι όροι εργασίας που τους διασφαλίζει το Υπουργείο είναι παρόμοιοι με εκείνους που συναντά κανείς σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.
Δεν είναι, όμως, η ανυπαρξία σχεδίου για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων που είναι εξοργιστική.
Είναι το γεγονός ότι καμία άλλη κυβέρνηση δεν πάσχισε τόσο συστηματικά και με τέτοιο πάθος όχι μόνον να κρατήσει αλώβητο το πελατειακό κράτος αλλά και να το χρησιμοποιήσει απροσχημάτιστα για την επιβίωσή της. Η εικόνα της τελευταίας κυβέρνησης με τους συριζαίους ρουσφετοπράκτες αγκαλιά με τους παλαιοπασόκους και τους καραμανλικούς κρατιστές είναι η πιο ισχυρή απόδειξη.
Εν τέλει, ούτε η χρεοκοπία ούτε η επιτροπεία μπορεί ν’ αλλάξει την ατζέντα; Υπάρχει μια αμετάβλητη «ατζέντα για όλες τις εποχές» ή κάτι σημαντικό εκκολάπτεται στο πολιτικό σύστημα;
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ λετουργούν, πλέον, ως χώρος υποδοχής οποιασδήποτε φαύλης και πελατοκρατικής πρακτικής και προσώπων που σημαδότησαν τέτοιες πρακτικές.
Η δημοκρατική παράταξη αντιπαραβάλλει και θα συνεχίσει να εργάζεται πάνω σε ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνσης. Ή θα επικρατήσει και θα σκοτώσει την πελατειακή Ελλάδα ή αυτή θα μας αφανίσει οδηγώντας μας σε μια νέα χρεοκοπία.
Χρέος της «βουβής» πλειοψηφίας των πολιτών είναι να συνταχθούν πίσω από τις πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που θέλουν και μπορούν να δώσουν αυτόν τον αγώνα προοπτικής και ελπίδας στη χώρα μας.
