Η δεκαετία του ΄80 χαρακτηρίστηκε από το εύκολο χρήμα που βελτίωσε τη ζωή των πολιτών αλλά επί της ουσίας σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση για την αποβιομηχάνιση της χώρας και την αποφυγή ανάληψης ρίσκου σε ευρεία έκταση. Σ΄ ένα βράδυ διπλασιάστηκαν μισθοί και συντάξεις και ο ελληνικός λαός (ο οποίος αισθάνθηκε ότι… είχε έρθει στην εξουσία) άρχισε να βλέπει το… φως το αληθινό. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν ότι τα όσα συντελέστηκαν στη δεκαετία του ΄80 και συνεχίστηκαν σχεδόν κατά το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου έως το 2009, αποτέλεσαν τα συστατικά στοιχεία της χρεοκοπίας μας.
Ένα από τα κεφαλαιώδους σημασίας θέματα είναι το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος σήμερα τις έννοιες Οικονομικά και Οικονομία. Τα Οικονομικά αναφέρονται στη δημοσιονομική πειθαρχία ενός Κράτους και η Οικονομία στον τρόπο με τον οποίο αυτό το Κράτος είναι διαρθρωμένο για να παράγει και να είναι αποδοτικό. Κάπου τα μπερδέψαμε και αυτό δεν έγινε τυχαία. Η χώρα σε μια καθοριστική (όπως αποδεικνύεται σήμερα) περίοδο δυστύχησε να κυβερνάται από λαϊκιστές, δημαγωγούς και τυχοδιώκτες, οι οποίες λειτούργησαν με τη λογική της εξουσιολαγνείας και της καρέκλας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το δόγμα «Το Κράτος κομματικοποιείται και το κόμμα κρατικοποιείται». Και ας διατείνονταν κάποιοι ότι θέλουν να συμβεί το αντίστροφο, δηλαδή το Κράτος να είναι ακομμάτιστο και το κόμμα… αποκρατικοποιημένο!
Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση… ανισορροπίας έχοντας εκμαυλιστεί πλήρως από τα δανεικά, το εύκολο χρήμα του παρελθόντος, το βόλεμα, τη μαγκιά, την ατιμωρησία και την ανομία. Αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν τα συστατικά της χρεοκοπίας. Μια οικονομική χρεοκοπία επέρχεται μόνο και μόνο όταν τα πρόσωπα δηλητηριάζουν τους θεσμούς και οι πολίτες ρέπουν προς καταστάσεις αξιακής έκπτωσης και πολιτισμικής παρακμής. Όταν λαμβάνουν χώρα τέτοιες καταστάσεις, τότε αναπόφευκτα φταίνε οι… άλλοι. Δηλαδή οι ξένοι, οι… συνωμότες κ.ο.κ. Είναι σαν να ένα ζευγάρι που έχει προβλήματα στον έγγαμο βίο του και ενώ έχει τη στήριξη των γονέων καταλογίζουν σε αυτούς όλες τις ευθύνες για τους μεταξύ τους καυγάδες!
Ας πάμε όλοι στον περίγυρό μας και ας ρωτήσουμε τους παππούδες μας ή τους πατεράδες μας για το πώς ξεκίνησαν. Για τα δύσκολα χρόνια και τον αγώνα που έκαναν για να μπορέσουν να δημιουργήσουν περιουσία για τα παιδιά τους και να βοηθήσουν τα εγγόνια τους. Δυστυχώς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους είχαν την… ατυχία να ξεκινήσουν τη ζωή τους μέσα στην εποχή της «πλασματικής ευημερίας». Τότε που όλα ήταν εύκολα. Τότε που ελάχιστοι αναρωτιόντουσαν για το πώς συμβαίνουν κάποια πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν αφύσικα. Η εξήγηση υπάρχει και είναι πολύ απλή: οι νεότερες γενιές εθίστηκαν στα εύκολα που τα θεώρησαν και δεδομένα.
Η ανθρώπινη φύση εθίζεται σε ο,τιδήποτε εύκολο. Ο σύγχρονος Έλληνας έτσι όπως έμαθε ή τον έμαθαν, απορρίπτει τη θυσία και την απώλεια των «κεκτημένων». Αρνείται να αναγνωρίσει τα δικά του λάθη, όταν συμβαίνει κάτι αρνητικό ή αναπάντεχο. Έτσι. την… πατήσαμε! Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία εθίστηκε στο βόλεμα, στην… εύκολη (και για κάποιους) άοκνη σύνταξη, στην ανομία που μετατρέπεται σε μαγκιά και τη φαυλότητα που θεωρείται… προτέρημα. Μόνο δεινά μας θα μπορούσαν να μας περιμένουν σε μια τέτοια περίπτωση. Όταν δε οι κυβερνώντες αρνούνται να συγκρουστούν και να δείξουν στους… κακομαθημένους (ή… καλομαθημένους) πολίτες τους ότι έχουν πάρει τον στραβό δρόμο, τότε τα πράγματα γίνονται ανησυχητικά. Όταν μάλιστα οι κυβερνώντες είναι πολιτικοί απατεώνες, τυχοδιώκτες, ψευτοεπαναστάτες και ψευτοδημοκράτες, τότε δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα περισσότερο παρά τον… εφιάλτη! Αυτό δηλαδή που βιώνουμε σήμερα…
Η χώρα έχει χάσει πολύτιμο έδαφος ώστε να καταφέρει να μαζέψει τα συντρίμμια που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση του… ψεύτικου οικοδομήματος του παρελθόντος. Οι ευθύνες ανήκουν προφανώς στους πολιτικούς εκείνους που δίδαξαν την απάτη, κινήθηκαν τυχοδιωτικά, καλλιέργησαν τον λαϊκισμό, υπέθαλψαν τη φαυλότητα, ευνόησαν το βόλεμα, ανέχθηκαν το θράσος, εξέθρεψαν την ανομία, υπέθαλψαν ή συμβιβάστηκαν με την ατιμωρησία. Από την άλλη πλευρά, ίσως τις μεγαλύτερες ευθύνες έχουν οι πολίτες που αποδέχθηκαν ή αφομοίωσαν την απάτη, επιδοκίμασαν τους ψεύτες και τους τυχοδιώκτες, ανήγαγαν σε προτέρημα το θράσος, θεώρησαν τη φαυλότητα ως… κεκτημένο, απαίτησαν την ατιμωρησία, επέβαλαν την ψευτομαγκιά και τον τραμπουκισμό…
Αναμφίβολα, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι, όπως και οι πολίτες. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η μειοψηφία των πολιτικών απατεώνων σε συνδυασμό με τη σχετική πλειοψηφία των… μπαχαλάκηδων και ανόητων πολιτών. Στο υποσυνείδητο της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών υπάρχει σήμερα ό,τι πιο άρρωστο και παρασιτικό θα μπορούσε. Γι αυτόν τον… μεταστατικό καρκίνο που βλέπουμε σήμερα στη χώρα είναι όλοι συμμέτοχοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Έχουμε φτάσει στο σημείο, να μην μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη στοιχειώδη λογική για να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας. Ανακαλύπτουμε φανταστικούς εχθρούς και καθυστερούμε όσο γίνεται περισσότερο, με αποτέλεσμα τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Είμαστε μια χώρα με τριτοκοσμικές αντιλήψεις που καθημερινά πασχίζει να αποδείξει ότι πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό. Αυτόν που έχει καλλιεργηθεί από τις ιδεολογικές εμμονές, το ψέμα, το παραμύθι, την απάτη και την ψευτομαγκιά. Το τίμημα που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για να μας γίνει κτήμα το χρεοκοπημένο αριστερό παραμύθι είναι βαρύ. Τα δίδακτρα είναι πανάκριβα. Ας είναι τουλάχιστον τα τελευταία που πληρώνουμε για να βάλουμε μυαλό. Γιατί το επόμενο στάδιο θα είναι αυτό της οριστικής καταστροφής μας…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
