Και ο σχεδιασμός ή η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής ενέχει πολιτικές ή ακόμη και ποινικές ευθύνες;
Η κυβέρνηση Τσίπρα στις 25 Ιανουαρίου 2015 εξελέγη με εντολή να επιτύχει καλύτερους όρους δανεισμού, να επαναδιαπραγματευθεί τα δάνεια που είχε λάβει η Ελλάδα και να βγει το συντομότερο από τα μνημόνια που είχαν συναφθεί. Ποτέ δεν ετέθη ζήτημα εξόδου από την ευρωζώνη ή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από όσους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης Τσίπρα έγινε κάποιος υπαινιγμός, διαψεύσθηκε κατηγορηματικά.
Παρά ταύτα η εντολή που είχε δώσει ο κ. Τσίπρας στον κ. Βαρουφάκη και με τη σειρά του αυτός στην ομάδα Γκαλμπρέιθ, που σημειωτέον, όπως αποκαλύπτεται αποτελείτο από ένα τσούρμο αιρετικούς και αντισυμβατικούς και αντισυστημικούς οικονομολόγους, ήταν να διατυπωθεί σχέδιο εξόδου από το ευρώ και επομένως και από την ΕΕ, μιας και ο ίδιος ο κ. Γκαλμπρέιθ παραδέχεται σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ότι ήταν δύσκολο να συμβεί το ένα χωρίς να συμβεί το άλλο.
Δηλαδή ο κ. Τσίπρας είχε δώσει εντολή να καταστρωθεί ένα σχέδιο πέρα και πάνω από την εντολή που είχε λάβει από το λαό δύο μήνες πριν.
Φυσικά αυτό δεν λέγεται προνοητικότητα αλλά υπέρβαση της εντολής που έχει λάβει από το λαό. Γιατί ο λαός δεν του ζήτησε να φθάσει στα άκρα και να οδηγήσει τη χώρα εκτός ΕΕ. Του ζήτησε να υλοποιήσει την εναλλακτική πολιτική που τον είχε πείσει ότι έχει σχεδιάσει για να ξεφύγει από τα μνημόνια και τα επώδυνα μέτρα.
Ο κ. Τσίπρας έκανε ακριβώς το αντίθετο. Και μάλιστα φοβούμενος κατάρρευση της χώρας και γενικό ξεσηκωμό, στα σχέδια που του ετοίμασε η ομάδα του plan X περιλαμβάνετο η ενεργός συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για την τήρηση της εσωτερικής ασφάλειας. Θα ξυπνούσαμε και θα βλέπαμε στους δρόμους ενόπλους να φυλάνε τα ΑΤΜς, τις τράπεζες, τα super markets, τα φαρμακεία… Σκηνές που παραπέμπουν σε Βενεζουέλα και σε άλλες χώρες της… δημοκρατικής Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.
Φυσικά όλα αυτά περιγράφουν μια κατάσταση που ισοδυναμεί με εκτροπή από τις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Όλα αυτά παραπέμπουν σε ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Κι ενώ αποκαλύπτεται ότι ο κ. Τσίπρας και η παρέα του σχεδίαζαν να μας δέσουν χειροπόδαρα και πάντως να αναστείλουν δημοκρατικές λειτουργίες του Συντάγματος που ούτε σε εμπόλεμη κατάσταση δεν συμβαίνουν, ένα χρόνο μετά συνεχίζουν να κυβερνούν χωρίς καμία επίπτωση, λες και δεν σχεδίαζαν τίποτε από όλα αυτά.
Φυσικά το επιχείρημά τους ότι αυτά ήταν μόνο στα χαρτιά και τίποτα δεν εφαρμόσθηκε δεν έχει βάση γιατί η πρόθεση και ο δόλος είναι εμφανείς. Και στη λειτουργία της δημοκρατίας μετράνε και οι προθέσεις. Πώς μια κυβέρνηση παραγγέλνει ένα σχέδιο που ξεπερνά την εντολή που έχει λάβει; Το ότι δεν το εφάρμοσε ίσως έχει σχέση περισσότερο με τις ποινικές ευθύνες που θα προέκυπταν για εκείνους που θα το υλοποιούσαν παρά με την σοβαρότητα και υπευθυνότητα των κυβερνώντων. Γιατί αν υπήρχε σοβαρότητα και υπευθυνότητα δεν θα φθάναμε στο χείλος της εξόδου από την ΕΕ και δεν θα χρειαζόταν κανένα plan X.
Όλα αυτά που συνέβησαν σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα έπρεπε ήδη να αποτελούν αντικείμενο ποινικής έρευνας. Και ίσως γι’ αυτό θα έπρεπε να υπάρχει στη χώρα μας Συνταγματικό Δικαστήριο το οποίο θα κρίνει όχι μόνο τη συνταγματικότητα των νόμων αλλά και τις πράξεις ή τα σχέδια των κυβερνώντων. Στην Ελλάδα ακόμα και για να αναζητηθούν οι πολιτικές, κατ’ αρχάς, ευθύνες και να συζητηθεί στη Βουλή το ενδεχόμενο σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής πρέπει να κάνει τον κόσμο ανάστατο η αντιπολίτευση.
Αν η κυβέρνηση ήταν καθαρή στο ζήτημα αυτό θα έπρεπε από τη στιγμή που κατέθεσε την πρόταση για Εξεταστική Επιτροπή η ΝΔ, να αποδεχθεί την πρόκληση και να ζητήσει να συγκροτηθεί η Εξεταστική και να βγουν όλα στο φως.
Δυστυχώς όμως δεν το πράττει γεγονός που ενισχύει τις υποψίες ότι δεν επιθυμεί τη διερεύνηση γιατί πιθανόν μέσα από αυτή ίσως βγουν στην επιφάνεια και άλλα μυστικά σχέδια για τις άνομες προθέσεις της.
Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα προκύπτει είναι μέχρι πού φθάνουν οι δημοκρατικές αντοχές της παρούσης κυβερνήσεως και μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φθάσει για να υπερασπισθεί πολιτικές και ιδεοληψίες της;
Και βλέποντας τον αγώνα που κάνει για να δημιουργήσει εμπόδια στην Αξιωματική Αντιπολίτευση να γίνει αύριο κυβέρνηση, προκύπτει ένα ακόμα σοβαρότερο ερώτημα: Μέχρι πού μπορεί να φθάσει για να διατηρήσει το δικαίωμα να κυβερνά;
Φέρνει την απλή αναλογική, όπως είχε κάνει ο Κουτσόγιωργας το 1989. Δίνει ψήφο στους 17ρηδες (δηλαδή 16 και μία μέρα ψηφίζουν), καλοβλέπει την κατάργηση του εκλογικού ορίου… Αλλά αν η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιάσουν ποσοστά προηγουμένων δεκαετιών πάνω από 45%, τι θα σκαρφιστεί για να εμποδίσει τη ΝΔ να κυβερνήσει;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βήμα – βήμα «χτίζει» το δικό της κράτος το οποίο την κατάλληλη στιγμή θα τεθεί στην υπηρεσία του κόμματος. Με απλές και μελετημένες κινήσεις που ξεκινούν από την ενίσχυση των υπαλλήλων του δημοσίου με διάφορα μπόνους, όπως η έκπτωση στα δίδακτρα του Ανοικτού πανεπιστημίου κατά 50% και η ευνοϊκότατες ρυθμίσεις για 145.000 δημοσίους υπαλλήλους που έχουν λάβει δάνεια από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, έως τον τρόπο αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών, για να μπορεί ο λαός να πληροφορείται τη μία και μοναδική κυβερνητική αλήθεια, προετοιμάζουν το έδαφος για τη δημιουργία ενός ελεγχόμενου κράτους.
Και μη νομίζετε ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας όσων έχουν ξαναζήσει στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις και ισχύει η ρήση «όποιος έχει καεί από τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι», γιατί αν πέρυσι τέτοια εποχή σας λέγαμε για την ύπαρξη ενός plan X το οποίο προέβλεπε τη συμμετοχή του Στρατού, θα λέγατε ότι έχουμε τρελαθεί. Ακριβώς όμως επειδή προφανώς κάποιοι έχουν τρελαθεί από το μέλι της εξουσίας, χρειάζεται να επαγρυπνούμε καθώς η εμπειρία δείχνει ότι μπορεί να μην είμαστε όλοι δολοφόνοι, αλλά όσοι σχεδιάζουν με λεπτομέρειες έναν φόνο έχουν περισσότερες πιθανότητες να τον διαπράξουν από εκείνους που ο φόνος δεν έχει περάσει ποτέ καν, ούτε σαν σκέψη, από το μυαλό τους. Και πέρσι τέτοια εποχή η σημερινή κυβέρνηση σχεδίαζε τον «φόνο» της δημοκρατίας στη χώρα μας.
