γράφει ο Δρ. Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Μπορούμε να διακρίνουμε την παροχολογία σε μεγάλη και μικρή. Κατ’ αναλογία της διάκρισης της διαφθοράς σε «grand» και «petty» μπορούμε να διαφοροποιήσουμε τις ναυαρχίδες της παροχολογίας (π.χ. «13η σύνταξη», «120 δόσεις») από τις πολλές βαρκούλες των μικρο-παροχών. Το μέγεθος της μικρής παροχολογίας είναι τεράστιο και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας εμβριθούς μελέτης για τις επιπτώσεις της τόσο στην οικονομία όσο και στους θεσμούς και στην κοινωνική συνοχή.
Ο βασικός τρόπος με τον οποίο ασκείται η μικρή παροχολογία είναι οι άσχετες βουλευτικές τροπολογίες. Επανήλθαν στο προσκήνιο με τις διαμαρτυρίες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κατά των συναδέλφων τους που βρίσκονταν στα κυβερνητικά έδρανα, επειδή δεν τις αποδέχτηκαν. Το νομοσχέδιο στο οποίο επιχειρούσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κολλήσουν τις τροπολογίες τους αφορούσε την κύρωση μιας διακρατικής συμφωνίας με το Αζερμπαϊτζάν για την προστασία του περιβάλλοντος. Από τις 18 προταθείσες βουλευτικές τροπολογίες καμία δεν ήταν συναφής με το αντικείμενο της συμφωνίας. Αφορούσαν όλες μικρο-παροχές, ρουσφέτια και μικρο-εξυπηρετήσεις. Ό,τι, δηλαδή, αφορούσαν και οι υπόλοιπες, χίλιες περίπου, βουλευτικές τροπολογίες τις οποίες υιοθέτησαν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ στο διάστημα της διακυβέρνησής τους.
Συγκεκριμένα, από την ημέρα που ανέλαβε την εξουσία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έως τον Οκτώβριο 2018, ψηφίστηκαν 252 νόμοι. Απ’ αυτούς, οι 131 ήταν νομοσχέδια, 88 αφορούσαν σε κυρώσεις διεθνών συμφωνιών και 33 αποτελούσαν ενσωματώσεις ευρωπαϊκών Οδηγιών. Από τη μελέτη των παραπάνω νομοθετικών κειμένων προκύπτει ότι στο σύνολο των 252 νόμων κατατέθηκαν συνολικά 854 τροπολογίες, από τις οποίες 567 ήταν άσχετες και 500 (οι ίδιες ή άλλες) εκπρόθεσμες (το άθροισμα των άσχετων και εκπρόθεσμων τροπολογιών ξεπερνά τον αριθμό των 854, καθώς κάποιες ήταν παράλληλα και τα δύο).
Επειδή, οι άσχετες τροπολογίες πλήττουν την ασφάλεια δικαίου, την αρχή της ισότητας ου μην αλλά και την οικονομία, το Σύνταγμα στο άρθρο 74παρα.5 ορίζει ότι «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγονται για συζήτηση». Το ποιά διάταξη είναι, όμως, άσχετη ερμηνεύεται από τις κυβερνητικές πλειοψηφίες- ενίοτε, δε, διακομματικά- και, όπως σωστά υποθέτετε, τις περισσότερες φορές οι άσχετες κρίνονται ως σχετικές.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ οι διαχρονικές παθογένειες της νομοθέτησης παροξύνθηκαν επικίνδυνα. Όχι μόνον έχουν πολλαπλασιαστεί οι άσχετες βουλευτικές τροπολογίες αλλά επικολλώνται παντού, ακόμη και σε διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες, μετατρέποντας το βουλευτικό σώμα σ’ ένα μίζερο γραφείο μικρο-εξυπηρετήσεων.
Για να υπάρξει ανάσχεση του φαινομένου, το Κίνημα Αλλαγής έχει υποβάλλει τρεις συγκεκριμένες προτάσεις:
Α) Οι εκπρόθεσμες τροπολογίες να συζητούνται και να ψηφίζονται με αυξημένη πλειοψηφία 3/5.
Β) Όλες οι τροπολογίες, ανεξαιρέτως, θα πρέπει να συνοδεύονται από έκθεση επιπτώσεων και έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Γ) Όλες οι τροπολογίες θα συζητώνται σε μια δήλη ημέρα ανά τρίμηνο.
Όσοι τις απορρίπτουν, συντηρούν και, εν τέλει, επικροτούν εκτός από την μεγάλη και την μικρή παροχολογία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στα ΝΕΑ
