Το να δικαιολογήσει κανείς αυτήν την διαπίστωση, δυστυχώς, για τη χώρα είναι αρκετά εύκολο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αντί να διαπραγματεύεται για το ζήτημα των Σκοπίων, που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας άνοιξε, ασκεί… αντιπολίτευση στη ΝΔ!!! Λες και το εθνικό πρόβλημα είναι τι είχε πει πριν από 25 χρόνια ο αείμνηστος πατέρας του σημερινού προέδρου της ΝΔ, αν και θα ευχόμασταν να είχε διαπραγματευθεί και ο κ. Τσίπρας με το ίδιο σθένος την υπόθεση όπως και ο τότε πρωθυπουργός. Και όλα αυτά όταν η ίδια ως κυβέρνηση δεν διαθέτει ενιαία θέση με άλλα να υποστηρίζει ο πρωθυπουργός και άλλα ο υπουργός Άμυνας και κυβερνητικός του εταίρος. Αλήθεια ο κ. Καμμένος ποια θέση θα λάβει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ως υπουργός Άμυνας; Αυτή που λέει ότι πιστεύει ο ίδιος ή αυτή που θα του υπαγορεύσει ο προϊστάμενός του Πρωθυπουργός;
Την ίδια ώρα είναι σαφής η πρόθεση του κ. Τσίπρα, το είπε άλλωστε και στο τηλεοπτικό μήνυμά του μετά τις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς, να λύσει και τα ελληνοαλβανικά προβλήματα. Μόνο που οι Αλβανοί, ακολουθώντας την τακτική των Τούρκων δασκάλων τους, το μόνο που κάνουν είναι να θέτουν συνεχώς καινούργιες διεκδικήσεις, χωρίς να λαμβάνουν τις αντίστοιχες διεκδικητικές απαντήσεις από την Ελλάδα σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας που ζει στη χώρα τους εδώ και αιώνες.
Και ενώ η πρεμούρα της κυβέρνησης να κλείσει άρον- άρον εθνικά ζητήματα- και μάλιστα χωρίς την ανάλογη προετοιμασία- είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, έρχεται η επέτειος της τραγωδίας των Ιμίων και μπαίνει ξανά στο παιχνίδι ως πρωταγωνιστής ο Πάνος Καμμένος. «Με αεροπλάνα και βαπόρια», ελικόπτερα και κανονιοφόρους, εμφανίζεται στα Ίμια επιχειρώντας να πράξει αυτό που το εθνικό καθήκον επιτάσσει, να ρίξει ένα δάφνινο στεφάνι στον τόπο θυσίας των Καραθανάση, Γιαλοψού και Βλαχάκου. Αλλά και αυτό θέλησε να το εκμεταλλευθεί κομματικά. Θέλησε να στήσει σώου για να δείξει ότι ο ατρόμητος Έλληνας υπουργός τιμά όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Δυστυχώς όμως βρήκε μπροστά του το τουρκικό πολεμικό ναυτικό και ως «κοτούλα», έριξε το δάφνινο στεφάνι όπου βρήκε. Τα νερά του Αιγαίου, άλλωστε, το ίδιο γαλανά είναι παντού. Και τα ρεύματα πάνε το στεφάνι πότε από τη μια και πότε από την άλλη…
Αντί λοιπόν για το παλικάρι Πάνο Καμμένο, είδαμε τον υπουργό να πειθαρχεί στα κελεύσματα του τουρκικού πολεμικού και να αποφεύγει να εισέλθει στα «τουρκικά χωρικά ύδατα» τα οποία, όμως, είναι ελληνικά… Είναι τα «ύδατα» για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός και ο Καραθανάσης, αφήνοντας πίσω τους οικογένειες να τους θρηνούν και έναν λαό να τους θυμάται, δυστυχώς, μόνο κάθε τέτοια μέρα…
Ο κ. Καμμένος προφανώς ούτε μετά το προχθεσινό κάζο, κατάλαβε ότι όταν είσαι υπουργός Άμυνας μιας χώρας και φθάνεις σε έναν τόπο όπως τα Ίμια, για να πράξεις το εθνικό σου καθήκον, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να το πράξεις όποια εμπόδια κι αν βρεθούν στο δρόμο σου. Διαφορετικά, το μόνο που θα πετύχεις θα είναι να δικαιώσεις όσους αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία στην περιοχή και θα τους δώσεις το δικαίωμα να πανηγυρίζουν.
Λένε ότι αν δεν είσαι έτοιμος να τραβήξεις τη σκανδάλη, καλύτερα να μην οπλοφορείς. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση Καμμένου στα Ίμια. Αν κ. υπουργέ δεν ήσουν αποφασισμένος να φτάσεις στα άκρα σπάζοντας τον κλοιό των τουρκικών πολεμικών, καλύτερα να μη πήγαινες στα Ίμια. Γιατί το μόνο που πέτυχες είναι να επιβεβαιώσεις στα μάτια των Τούρκων ότι η περιοχή είναι – το λιγότερο- αμφισβητούμενη.
Με ψευτομαγκιές όμως δεν ασκείται εξωτερική πολιτική.
Και προ πάντων, δεν ασκείται εξωτερική πολιτική με γνώμονα τα εσωτερικά κομματικά συμφέροντα. Όποιος το έπραξε ζημιώθηκε και ο ίδιος, αλλά, κυρίως, ζημιώθηκε και η χώρα.
ΥΓ. Μέσα στην πρεμούρα και στις δεσμεύσεις που φαίνεται να έχει αναλάβει, η… αριστερή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα προς τους Αμερικανούς πάτρωνές της, ελπίζουμε να μην είναι και η επίλυση του Κυπριακού…
