Κατά τον Αρχιεπίσκοπο, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του το ΡΙΚ, οι συνομιλίες στο Κυπριακό πρέπει να τερματιστούν και να αρχίσουν υπό άλλη μορφή. Ο διάλογος θα πρέπει να αφορά τη δημιουργία ενός πραγματικά λειτουργικού, βιώσιμου και σωστού κράτους, χωρίς βέτο. Εάν θα υπάρχουν βέτο στη λύση, τότε αυτή δεν θα λειτουργήσει. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εξέφρασε την εκτίμηση πως όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο Κυπριακό η λύση θα αφορά όχι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία…
Επίσης, έθεσε το ερώτημα, εάν είναι βιώσιμη η ομοσπονδία που θα προέρχεται από όσα συμφώνησαν ως τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Κύπρου στο διάλογο… Εάν ρωτήσει, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν μπορεί να σταθεί αυτή η ομοσπονδία, εκτιμά πως η απάντηση που θα λάβει είναι ότι δεν είναι βιώσιμη και πως θα καταρρεύσει. Αν είμαστε ειλικρινείς, είπε, με ό,τι έχουμε συμφωνήσει ως σήμερα, αν επρόκειτο να κάνουμε ομοσπονδία, είναι ένα ερώτημα εάν θα «ποσαραντώσει ή εάν δεν θα ποσαραντώσει», όπως είπε, ερωτώντας εάν αυτό το κράτος θέλουμε.
Ο Αρχιεπίσκοπος έψεξε και τη στάση Ελληνοκυπρίων πολιτικών, αναφορικά τον τρόπο τοποθέτησης για ιστορικά γεγονότα. Δήλωσε πως το 1963 υπήρξε τουρκανταρσία στην Κύπρο. Λυπάται να παρατηρήσει, σημείωσε, πως μερικοί, μάλιστα και άτομα που έχουν υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση, «ομιλούν ότι εσφάξαμε τους Τούρκους, χωρίς ντροπή» και πως αυτό που έγινε ήταν διακοινοτικές ταραχές. Ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε πως το ’63 έγινε τουρκανταρσία και πως εάν κάποιοι είναι ανιστόρητοι, τότε να μάθουν να διαβάζουν και λίγη ιστορία. «Εμείς τα ζήσαμε », είπε, προσθέτοντας πως «όσοι δεν τα έζησαν, τουλάχιστον να διαβάζουν ιστορία, να μαθαίνουν και να μιλούν». (ΚΥΠΕ, 23 Ιουλίου)
Σχόλια πάνω σε πέντε σημεία της δήλωσής του:
1.«Εγώ πιστεύω ότι οι συνομιλίες στο Κυπριακό πρέπει να τερματιστούν και να αρχίσουν υπό άλλη μορφή».
Σχόλιο: Τερματίζονται; Και μετά; Να αρχίσουν με άλλη μορφή; Ποιαν; Και αν η τ/κ πλευρά δεν συμφωνήσει στην άλλη μορφή; Και αν ο ΟΗΕ δεν επιθυμεί κάτι που οδηγεί σε έξοδο από τις κατευθύνσεις του; Καμιά απάντηση, προφανώς γιατί γνωρίζει τα επακόλουθα. Και τα βλέπει μάλλον με συμπάθεια!
2. «Κακώς θέλει να συνεχίσει ο κ. Έιντε. Μετά από τις αιχμές που έχει αφήσει ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος, αν έχει λίγη ευαισθησία τουλάχιστον θα έπρεπε να απομακρυνθεί. Φαίνεται όμως ότι έχει στόχους και εννοεί να συνεχίσει για να πετύχει εκείνο που θέλει».
Σχόλιο: Εκείνος που μπορεί να τον απομακρύνει, κάθε 15 ημέρες δηλώνει δημόσια ότι τον εμπιστεύεται, τον στηρίζει γιατί κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Τι σημαίνει «τουλάχιστον να απομακρυνθεί»; Έχει και κάτι άλλο στο μυαλό του ο Αρχιεπίσκοπος, πέρα από την απομάκρυνση;
3. «Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο κυπριακό η λύση θα αφορά όχι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία. Εάν η τουρκική πλευρά όντως επιθυμεί να επιτευχθεί ένα σωστό κράτος, να εργαστεί γι`αυτό, σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει ένα κατασκεύασμα το οποίο θα καταρρεύσει και θα βρεθούμε ενώπιον χάους. Εθεσε το ερώτημα εάν αυτό το κράτος θέλουμε».
Σχόλιο: Κλασσικής μορφής κινδυνολογία, γαρνιρισμένη με μπόλικη αερολογία. Μήπως δεν γνωρίζει τα διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε ομοσπονδία και συνομοσπονδία; Μάλλον τα γνωρίζει. Γι’ αυτό με χαρακτηριστική «αφέλεια» σπρώχνει προς τα εκεί. Θέτει ψευδές δίλημμα για να φτάσει εκεί που θέλει: στη συνομοσπονδία!
4. «Αν είμαστε ειλικρινείς, με ό,τι έχουμε συμφωνήσει ως σήμερα, αν επρόκειτο να κάνουμε ομοσπονδία, είναι ένα ερώτημα εάν θα «ποσαραντώσει ή εάν δεν θα ποσαραντώσει». Αυτό το κράτος θέλουμε;».
Σχόλιο: Όχι, δεν θέλουμε αυτό το κράτος που περιγράφει με ένα δήθεν ερώτημα ο Αρχιεπίσκοπος γιατί γνωρίζουμε ότι μέσα στην ΕΕ μπορούμε την καλύτερη δυνατή εξέλιξη-από το σύνταγμα του 1960 σε μια νέα, συμφωνημένη, κοινά αποδεκτή συνταγματική δομή. Εγγύησή του είναι η γνώση που έχουμε κατακτήσει μέσα από το χρόνο, οι εμπειρίες, τα βιώματα, οι αγωνίες για το μέλλον. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες και τα διλήμματα γι’ αυτό και επιλέγει τις εφικτές λύσεις.
5. «Το ’63 έγινε τουρκανταρσία και πως εάν κάποιοι είναι ανιστόρητοι, τότε να μάθουν να διαβάζουν και λίγη ιστορία. Εμείς τα ζήσαμε. Όσοι δεν τα έζησαν, τουλάχιστον να διαβάζουν ιστορία, να μαθαίνουν και να μιλούν». (ΚΥΠΕ, 23 Ιουλίου).
Σχόλιο, δανεισμένο από τον ιστορικό Β. Κρεμμύδα:«Αντίθετα με ότι διδασκόμασταν στο σχολείο, η Ιστορία δεν είναι κάτι στατικό και μονολιθικό, ούτε «θέσφατο». Αλλάζει, εξελίσσεται, αναθεωρείται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που αποκαλύπτει η επιστημονική έρευνα. Γι’ αυτό κι έχουν πάντα ενδιαφέρον οι ιστορικές εκδόσεις, γι’ αυτό δεν βαριέσαι ποτέ να μελετάς εποχές κι ανθρώπους, ακόμα κι αν έχεις διαβάσει ήδη τόσα και τόσα σχετικά. Τώρα, αν μαθαίνεις και κάτι… παίζεται, που λένε, αφού η «Ιστορία δεν διδάσκει», τουλάχιστον όμως διευρύνει την αντίληψή μας». http://www.lifo.gr (25/3/2016)
