Σε μια χώρα όπου ο οδικός χάρτης για τη βιωσιμότητα του χρέους εξακολουθεί να είναι θολός, ας μην περιμένουμε ουσιαστικές μεταβολές. Όταν ακούς… ευφυολογήματα περί «δίκαιης ανάπτυξης» ή επαναλαμβανόμενα και ασύστολα ψεύδη περί… επιτυχημένων διαπραγματεύσεων και αλλαγής του κλίματος για τη χώρα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκφράσεις τη συμπάθειά σου για τη (δια)νοητική κατάσταση αυτών που τα λένε…
Το 2014 είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα μετά την άσωτη δημοσιονομική κατάσταση που διαμορφώθηκε και ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ΄80. Γιατί τα στοιχεία αυτό λένε. Μιας και η κυβέρνηση μιλάει με αριθμούς (έστω και αργά…), οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η χώρα μας το 1981 είχε δημόσιο χρέος 33% του ΑΕΠ. Άρα, το πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που άρχισαν να ριζώνουν τα αφηγήματα περί σοσιαλισμού, αριστεράς και άλλων ανοησιών!
Για να υπάρξει βιώσιμο χρέος πρέπει να δοθεί πλέον ιδιαίτερη έμφαση στον παρονομαστή του κλάσματος, δηλαδή στο ΑΕΠ. Για να μεγαλώσει το ΑΕΠ χρειάζεται ένα… τσουνάμι επενδύσεων το οποίο δεν μπορεί να προκαλέσει η σημερινή κυβέρνηση καθώς στερείται αξιοπιστίας. Όταν άλλωστε μετατρέπεις την πορεία βιωσιμότητας του χρέους σε μια κούρσα θανάτου χωρίς να έχεις φρένα, δεν μπορείς να έχεις και μεγάλες απαιτήσεις. Η ενθάρρυνση των επενδύσεων θα έρθει μέσα από την πιστή εφαρμογή των αρχών, θεωριών και αξιωμάτων της σύγχρονης οικονομικής θεωρίας. Σε όσους δεν αρέσει, ο καπιταλισμός είναι όρθιος εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια και συνεχώς προστίθενται στη λίστα του πρώην θιασώτες του χρεοκοπημένου κομμουνισμού ή του αποτυχημένου σοσιαλισμού με τα εύκολα και ανεξέλεγκτα δανεικά.
Η ρύθμιση του χρέους θα δώσει το μήνυμα στις αγορές για προσέλκυση επενδύσεων εφόσον αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει νομοτελειακά και στην άρση των περιορισμών που υπάρχουν σήμερα στην κίνηση κεφαλαίων. Το γεγονός ότι ο οδικός χάρτης ρύθμισης του χρέους παραμένει θολός και ως εκ τούτου καθίσταται προβληματική η εμπιστοσύνη από τις αγορές, οφείλεται ακριβώς στον περιορισμό της ελευθερίας στην κίνηση κεφαλαίων λόγω των capital controls. Με αυτήν την κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα άρσης των κεφαλαιακών ελέγχων και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν άπαντες. Ούτως ή άλλως η ζημιά των δύο ετών θα μας… κυνηγάει για πολλές δεκαετίες.
Πέρα από τα μαθήματα οικονομικής θεωρίας και ανάκαμψης για… αρχάριους και αστοιχείωτους, η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν αποτελεί μέρος της λύσης αλλά της διαιώνισης του προβλήματος και της προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας. Όσο συντομότερα το συνειδητοποιήσει και φύγει, τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ο συνδυασμός αρχάριων, αστοιχείωτων και ανεπίδεκτων μαθήσεως! Βεβαίως, εδώ υπάρχει ένα… θέμα. Το πολιτεύεσθαι αυτής της κυβέρνησης δεν έχει να κάνει με την προσπάθεια να βγει η χώρα στο ξέφωτο, αλλά με την εμμονή να κρατηθεί στην εξουσία απολαμβάνοντας τα προνόμια της. Μια ακόμη απόδειξη για το γεγονός ότι ενδιαφέρονται για την πάρτη τους είναι ότι ναρκοθετούν την πορεία της χώρας φέρνοντας για παράδειγμα την απλή αναλογική, ενώ η ανάληψη της διακυβέρνησης έγινε με το μπόνους των 50 εδρών! Ξέρουν ότι γι αυτούς δεν υπάρχει αύριο. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Η παραμονή τους στην εξουσία υπονομεύει ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
