Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, η υπόθεση του διπλού ή παράλληλου νομίσματος αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα ουσίας. Ορισμένοι έσπευσαν να καταγγείλουν ασμένως το παράλληλο νόμισμα ως εργαλείο της ευρωκατοχής. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αν με την έκδοση του παράλληλου νομίσματος, η νομισματική πολιτική συνεχίσει να ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Όταν όμως αυτή ασκείται από μια ανεξάρτητη ελληνική τραπεζική αρχή, τότε η κυκλοφορία παράλληλα του ευρώ και της δραχμής μπορεί να είναι προς όφελος της χώρας συμφέρουσα πολιτικά και οικονομικά. Άρα, σημασία έχει ο τρόπος υιοθέτησης του παράλληλου νομίσματος.
Σύμφωνα με το σχέδιο συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή που έχουμε καταρτίσει ( βλ. www.odosdrachmis.gr), στην αρχική φάση της μετάβασης, είναι αναγκαία η προσωρινή συνύπαρξη του ευρώ με τη νέα δραχμή με αναλογία 1/1. Στη φάση αυτή, θα γίνουν οι αναγκαίες διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση των χρεών χωρίς το πιστόλι στον κρόταφο υπό την απειλή διακοπής της ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Στη δεύτερη φάση, η νέα δραχμή υποτιμάται κατά 25% και αυτό δίνει ισχυρή ώθηση στην χαμένη ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας. Ο επαπειλούμενος πληθωρισμός ελέγχεται με συνετή έκδοση της νέας δραχμής με ποσά που δε θα ξεπερνούν ετησίως το 20-30% του ΑΕΠ (36- 54 δις). Οι στοχευμένες επενδύσεις και δίκαιες παροχές θα ακολουθούν και δεν θα προηγούνται των ρυθμών ανάπτυξης της χώρας.
Εφ’ όσον η δραχμή σταθεροποιηθεί σε υποτίμηση της τάξης του 25%, αυτό δεν εμποδίζει την κυκλοφορία και του ευρώ. Η παράλληλη κυκλοφορία δύο νομισμάτων αποτελεί σήμερα μια συνηθισμένη πρακτική σε πολλές αν όχι στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Μια από τις χρηστικές δυνατότητες του διπλού ή παράλληλου νομίσματος είναι μέρος των συναλλαγών με το εξωτερικό να διενεργούνται με ένα διεθνώς ανταλλάξιμο νόμισμα όπως είναι το ευρώ και το δολάριο, ενώ μέρος των δαπανών για επενδύσεις, μισθούς, συντάξεις, κρατικές προμήθειες, να καταβάλλονται με το εθνικό νόμισμα.
Σε ορισμένες χώρες όπως λχ. στον Λίβανο, κυκλοφορούν επίσημα σήμερα, το εθνικό νόμισμα, η Λιβανέζικη λίρα και το δολάριο. Σε άλλες όπως στην Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, κλπ., το ευρώ και το δολάριο κυκλοφορούν άτυπα αλλά ανεμπόδιστα στην ελεύθερη αγορά. Σε άλλες περιπτώσεις όπως στην Ελβετία,στην Γερμανία στην Γαλλία και αλλού, τοπικοί φορείς εκδίδουν δικό τους νόμισμα κυρίως για τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η Ελβετία ειδικότερα χρησιμοποιεί δύο νομίσματα εδώ και 75 χρόνια. Εκτός από το γνωστό μας ελβετικό φράγκο, υπάρχει και το επιλεγόμενο WIR φράγκο, ένα ανεξάρτητο ηλεκτρονικό νόμισμα που ελέγχεται από την WIR Bank και χρηματοδοτεί επιχειρήσεις.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μελετημένη και συντεταγμένη εισαγωγή της νέας δραχμής χωρίς να αποκλείεται η παράλληλη κυκλοφορία του ευρώ, θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα με πρώτιστο την άμεση παροχή ρευστότητας στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
Αυτό θα επέτρεπε την αποκόλληση της χώρας από το σπιράλ της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα και από το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί με τις τρέχουσες συνθήκες των τεράστιων και συνεχώς διογκούμενων χρεών, της ακραίας ευρώ-λιτότητας και του υπερτιμημένου ευρώ που δεν ταιριάζει στη δομή της ελληνικής οικονομίας.
