γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Έχει περάσει πάνω από μια βδομάδα και τον σκασμό δεν λένε να τον βγάλουν. Κανένας. Ούτε φαίνεται να υπάρχει προοπτική να το βουλώσουν. Διαβάζω καθημερινά δηλώσεις, κρίσεις, στρεβλώσεις, γκεμπελικές παραφράσεις και κατασκευασμένες ειδήσεις και λυπάμαι. Λυπάμαι τους νεκρούς αλλά λυπάμαι και τους ζωντανούς. Κανένας σεβασμός.
Λίγο σεβασμό ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Λίγο σεβασμό στον ανθρώπινο πόνο ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Λίγο σεβασμό στον νεκρό και στον ζωντανό ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Λίγο σεβασμό στον συνάνθρωπό σας ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Λίγο σεβασμό σε αυτούς που χαθήκαν τόσο άδικα και με ευθύνη όλων ΡΕΕΕΕΕΕΕ. Κι αυτό δεν είναι μια τυχαία γενικολογία, ευθύνες δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί και το πελατειακό σύστημα που οι ίδιοι έστησαν και αποδείχτηκε στη διάρκεια του χρόνου δίκοπο μαχαίρι και Λερναία Ύδρα αλλά και οι … «πελάτες». Οι «πελάτες» που είναι έτοιμοι να καταγγείλουν το αυθαίρετο του γείτονα αλλά θα κλείσουν την εθνική αν πειράξει κανείς το δικό τους.
Διαβάζω και ακούω, πολιτικούς κυρίως αλλά και δημοσιογράφους, ειδικούς και γελοίους κληρικούς, να αυτοξεφτιλίζονται κι να αυτοδιαπομπεύονται καθημερινά και σε πανεθνική μετάδοση, κλινικά ζωντανοί – πνευματικά …ζόμπι. Πατώντας επί πτωμάτων και εκμεταλλευόμενοι τους νεκρούς, μικροπολιτεύονται στο όνομα πεθαμένων προσπαθώντας οι μεν να στηρίξουν την καρέκλα τους, οι δε να σκαρφαλώσουν στην καρέκλα. Με κανέναν σεβασμό για κανέναν, ούτε καν για τους πελάτες τους.
Αλλά ποιόν σεβασμό για ποιούς; Εδώ ο άλλος το έχει κάνει κεντρικό θέμα «ειδήσεων» ότι η κυβέρνηση κρύβει …νεκρούς και ο πραγματικός αριθμός είναι ο διπλάσιος από αυτόν που ανακοινώνεται. Ναι ρε ηλίθιε, ο Αλέξης κάνει το κόλπο Σπυράκη και έχει την Μπέτυ να κρύβει τα πτώματα κάτω από το μαξιλάρι μπας και γίνει …ευρωβουλευτής. Ποιος σεβασμός και από ποιούς;
Λέξη άγνωστη στην πολιτική και δημοσιογραφική μας ζωή, ο σεβασμός, με παράδοση και τωρινούς πρωταθλητές της ασέλγειας τα τσιράκια του Μαρινάκη στην Πειραιώς που κάνει πεζοδρόμιο ο Κούλης και τους πτωματολάγνους στο κανάλι του Αλαφούζου. Ουαί τοις ενημερωμένοις. Και μέσα σε όλα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας – το δουλικό του Μαρινάκη που λέγαμε – πάντα πρόθυμος να αποδείξει τι σημαίνει χρήσιμος ηλίθιος. Επειδή κάποτε πρέπει να αποκτήσουμε στην Ελλάδα κι έναν τελείως ηλίθιο πρωθυπουργό, γιατί έτσι πάει: μετά τον απατεώνα, ο ψεύτης κι έπεται ο ηλίθιος.
Έδινε «συμβουλές» ο πανηλίθιος ο Κυριάκος. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, λέει, να φοράμε βρεγμένα μπλουζάκια. Γιατί το βρεγμένο μπλουζάκι κάνει καλύτερα εγκαύματα. Τσάμπα πήγαν τόσα λεφτά για αγορά πτυχίου από το Χάρβαρντ. Το IQ ραδίκι που θέλει να γίνει πρωθυπουργός. Αλήθεια η ύπαρξη ενός ηλίθιου ηγέτη τι λέει για τους ακολούθους του; Αλλά γι’ αυτό περισσότερα όταν πλησιάζουν οι εκλογές.
Η συζήτηση που ακολουθεί είναι αληθινή και παρόλο τον υποβόσκοντα εκνευρισμό ήταν απόλυτα ήρεμη και με τον γράφοντα μάρτυρα:
«Καιρός δεν είναι να δούμε κάποιον να αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τις καταστροφές σε αυτή τη χώρα;»
«Γιατί ανέλαβε ο Καραμανλής τις ευθύνες του για την χρεοκοπία και τα μνημόνια;»
«Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το Βατοπέδιο…»
«Για τη μεγαλοσπέκουλα του Βατοπεδίου εννοείς. Και λοιπόν; Κι ο Τσίπρας ανέλαβε πολιτικές ευθύνες για τις φωτιές. Ένα-ένα και ισοπαλία.»
«Εδώ μιλάμε για νεκρούς.»
«Ενώ στο Βατοπέδιο μιλούσαμε για νεκρή φύση;»
«Εγώ απαιτώ να γίνει κάτι εδώ και τώρα.»
«Και τι θέλεις; Θα σε ικανοποιούσε να δεις έναν υπουργό να κάνει χαρακίρι στην Ομόνοια;»
«Να παραιτηθεί η κυβέρνηση των Αριστερών.»
Κι εδώ τελειώνει η αναφορά γιατί σε αυτή τη τελευταία πρόταση ειπωθήκαν τα πάντα όλα.
Λυπάμαι για την ωμότητα αυτού που θα ακολουθήσει και λυπάμαι ιδιαίτερα γιατί γίνεται στο όνομα νεκρών που ελπίζω να με συγχωρέσουν αλλά …αλλά κανένας δεν δίνει δεκάρα για τα θύματα και τους νεκρούς. Τους είναι παντελώς αδιάφοροι όλοι. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να …πέσει ή να κρατηθεί η κυβέρνηση. Εξαρτάται από πια πλευρά το κοιτάς.
Όλα όσα λέγονται και γίνονται αυτή τη στιγμή έχουν πολύ συγκεκριμένη πολιτική σκοπιμότητα και εκεί είναι όλη η κανιβαλιστική ωμότητα κι όχι στη δικιά μου διαπίστωση. Αλλά το τέλος …μόνο εγώ ζητάω συγγνώμη.
Για την μία πλευρά, οι νεκροί, τα θύματα, οι καμένοι, οι αυθαίρετοι έγιναν αφορμή. Αφορμή για να πάρει μπροστά ο μηχανισμός που έχουν στήσει νταβατζήδες όπως ο Μαρινάκης για να φέρουν το πιόνι τους, τον Κούλη στην πρωθυπουργία και σαν ακρίδες να μην αφήσουν τίποτα αδάγκωτο. Η παρουσία του κυρίου Noor ομολογεί ωμότητα, κανιβαλισμό και σκληρότητα σε αυτή τη περίπτωση.
Από την άλλη η δικαιολογία …είμαστε νέοι και μαθαίνουμε από τα λάθη μας είναι πώς να το πω …απαράδεκτη. Δηλαδή μέσα στα όρια της εκπαίδευσής σας να περιμένουμε κι άλλους νεκρούς; Αυτοί οι νεκροί ήταν κάτι σαν πρόβα τζενεράλε; Στους πόσους νεκρούς θα έχετε …μάθει;
Λίγο σεβασμό ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Οπαδοί πολιτικοί νταβατζήδων και συμφερόντων, οπαδοί δημοσιογράφοι οπαδικών ΜΜΕ και ένας λαός αυθαίρετος με την ψήφο του σε πλειστηριασμό πλειοδότη.
Κανένα σεβασμό … ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ…
**************************
Στο μάτι του δράματος το σημερινό σκίτσο του Θάνου Ραφτόπουλου.
**************************
Στη φωτογραφία, οι πυροπτωμολάγνοι.
