Το ΝΑΤΟ περιπολεί στο Αιγαίο, οι Σκοπιανοί παραβιάζουν τα ελληνικά σύνορα και τις διεθνείς συνθήκες, οι Τούρκοι περισσότερο προκλητικοί από ποτέ πετάνε πάνω από τα νησιά, αμερικάνικα μαχητικά βγάζουν σέλφι πάνω από την Ακρόπολη, η ασταμάτητη ροή προσφύγων και μεταναστών δε μπορεί πλέον να ελεγχθεί και οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν τους «Θεσμούς» και μετά σπρώχνουν στη δημοσιότητα το προϊόν της υποκλοπής! Την ίδια ώρα σε δεύτερο επίπεδο, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει στη ζούλα τροπολογίες όπως αυτές που φωτογράφιζαν τον Σταθάκη και τη σύζυγο του Πρωθυπουργού, κυβερνητικά στελέχη αποδίδουν το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια, η ΕΣΗΕΑ διαγράφει δημοσιογράφους και υπουργοί κάνουν τη μία ατυχή δήλωση μετά την άλλη, από το ότι οι πρόσφυγες λιάζονται και μετά χάνονται, ότι θα φυτέψουν στο χώμα δημοσιογράφους, μέχρι πως η Ειδομένη είναι τιμή για την Ελλάδα και ο κατάλογος είναι δυστυχώς μακρύς. Πραγματικά η κατάσταση μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και πλέον ξεκινάει κανείς τη μέρα του έχοντας ως δεδομένο ότι θα πληροφορηθεί μία νέα κυβερνητική παραφωνία! Πρόκειται απλά για κυβερνητικές αστοχίες ή για ένα καλά εκτελεσμένο σχέδιο;

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καλώς ή κακώς οδηγήθηκε στην υπογραφή τρίτου μνημονίου και όλοι ήταν με την ευχή να γίνουν οι γενναίες μεταρρυθμίσεις και τελικά η χώρα να γλιτώσει την καταστροφή. Από τη στιγμή όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο κλαμπ των μνημονιακών κομμάτων η στρατηγική του άλλαξε καθώς διαπίστωσε, ότι καλές οι κάλπικες προεκλογικές του εξαγγελίες, αλλά προς απογοήτευση όσων τον στήριξαν με την ψήφο τους δεν έκανε ούτε μία. Τα οικονομικά μέτρα τα οποία έχει ήδη λάβει η κυβέρνηση αλλά και τα μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει είναι βέβαιο πως θα φθείρουν εντελώς το κόμμα με συνέπεια στις επόμενες εκλογές στην καλύτερη για εκείνους να έχει εμφανώς μειωμένα ποσοστά (έως και μονοψήφια) και στη χειρότερη κάποια στιγμή να βρεθεί και εκτός Βουλής. Οποιοσδήποτε εχέφρων νους μπορεί να το καταλάβει αυτό και ως εκ τούτου ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά πως δεν έχει παρά μία επιλογή. Να αποτύχει εσκεμμένα…! Ο λόγος είναι απλώς, αν ο Τσίπρας λάβει τα μέτρα που απαιτούνται και οφείλει να πάρει, τότε μπορεί να έχει εξυγιάνει τη χώρα όμως η λαϊκή δυσαρέσκεια θα είναι στο κόκκινο καθώς είχε άλλες προσδοκίες από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση με αποτέλεσμα αφενός να «τιμωρηθεί» πολιτικά στις εκλογές και αφετέρου να παραδώσει μία εύρυθμη χώρα στην επόμενη κυβέρνηση. Αυτό το τελευταίο είναι και το κλειδί! Αν η χώρα διορθωθεί τότε η επόμενη κυβέρνηση, θα έχει ευκολότερη δουλειά και λιγότερη φθορά, αφού δε θα υπάρχει πια η ανάγκη σκληρών μεταρρυθμίσεων. Αυτό όμως θα σήμαινε το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ που φθαρμένο και διασπασμένο πλέον θα ακολουθούσε την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τη λήθη της ιστορίας.

Όσο ακραίο και αν ακούγεται λοιπόν το σενάριο αυτό, η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα είναι απλή, να αφήσει πίσω του καμένη γη σε όλα τα επίπεδα ώστε να δυσκολέψει τη δουλεία της επόμενης κυβέρνησης και από ρόλο πλέον αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική στις μεταρρυθμίσεις που θα κληθούν να πάρουν οι επόμενοι, ως κύκνειο άσμα για να κρατήσει τα ποσοστά του όσο μπορεί και να τρέφει έτσι ξανά την ελπίδα της επανόδου στην εξουσία. Με δύο λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει προ καιρού να είναι κυβέρνηση και έχει αρχίσει από τώρα να χτίζει ατζέντα αντιπολίτευσης αφήνοντας πρακτικά τη χώρα ακυβέρνητη όπως καθημερινά προκύπτει. Σαν στρατηγική είναι εξαιρετική σε εσωκομματικό επίπεδο, αλλά το να καταστρέφεις εν γνώσει σου μία ολόκληρη χώρα στο βωμό της επανεκλογής είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα της μεταπολίτευσης…