Ρε α, στο διάολο. Ο Τσίπρας ακόμα εκεί είναι. Δεν παραιτήθηκε. Κοιτάω παρα κάτω. Ο Φίλης έκανε δηλώσεις. Σαν υπουργός παιδείας, ουτε αυτός παραιτήθηκε. Γκουγκλάρω ελληνική κυβέρνηση στα νέα, όλοι εκεί είναι και κάνανε και δηλώσεις, βραδιάτικα, πρωινιάτικα δεν ξέρω. Μπα, μάλλον δεν έχουν ενημερωθεί τα ΜΜΕ ακόμα. Είναι και νωρίς. Πάμε ραδιόφωνο. Real και Τράγκας. Εκεί παραιτήθηκα εγώ!

Επόμενη κίνηση ενημέρωσης και αξιοπιστίας, το φατσοβιβλίο. Κι εκεί βλέπω έναν λεχρίτη ξαπλωμένο πάνω στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη σε στάση, πιάσε ένα φραπέ με 25 ζάχαρες και καλά χτυπημένο. Πώς έλεγε ο ποιητής, ένα παιδί μετράει τα άστρα; Ε εδώ είχαμε, ένας μαλ@κας μετράει τα λάικ. Μεγάλε, έπρεπε να βάλεις και άσπρη αθλητική καλτσούλα στο σανδάλι για να φαίνεται πόσο τουρίστας είσαι στην Ελλάδα. Ο Λελές ο Παραιτήσου.

Μάπα η συγκέντρωση. Ακόμα κι η Αστραπή Βύρωνα μαζεύει περισσότερο κόσμο. Ουτε καν οι ψηφοφόροι του Άδωνι δεν πήγαν κι ας τους είχε φέρει γκεστ σταρ την Παναγιωταρέα και τη Λουκά. Αλήθεια, σε τι διαφέρουν η Παναγιωταρέα από τη Λουκά; Στη λευκή τούφα. Κατά τα άλλα, κρίμα το κομμωτήριο και το μεζ που κάνανε οι κυρίες και τα πράσινα τσαρούχια του Άδωνι. Τζίφος η ιστορία. Κούφια.

Αλλά ας σοβαρευτούμε …αν μπορούμε. Σε μια δημοκρατία όλοι έχουν δικαίωμα και στην διαμαρτυρία και στη δημόσια έκφραση αυτής της διαμαρτυρίας. Και οι πολίτες μιας χώρας έχουν μάλιστα την υποχρέωση να κρίνουν την κυβέρνηση τους και να εκφράζουν δημοσιά την πιθανή δυσαρέσκεια τους. Αυτό είναι γεγονός που δεν χωράει συζήτηση και όλες οι δηλώσεις υπουργών και πολιτικών της συμπολίτευσης την προηγουμένη βδομάδα μόνο γελοίες μπορούν να χαρακτηριστούν. Αυτό πριν περάσω σε ποιο σοβαρούς χαρακτηρισμούς.

Το εάν βοηθάνε τη δημοκρατία τέτοιες συγκεντρώσεις; Αυτό εξαρτάται από το πώς εκλαμβάνονται και πως εκφράζονται. Συγκεντρώσεις εναντίον των μεταναστών με καθαρά ρατσιστικά κίνητρα, όχι δεν βοηθάνε τη δημοκρατία. Συγκεντρώσεις που προωθούν τη βία κατά της δημοκρατίας, το διχασμό και το μίσος, τραυματίζουν τη δημοκρατία. Αλλά η δημοκρατία και το κράτος έχουν το σύνταγμα και τους νόμους τους κράτους σαν εργαλεία για να σταματήσουν αυτής της μορφής δημόσιας έκφρασης μίσους και να το κάνουν μάλιστα με την ομόφωνη στήριξη και του λαού και των πολιτικών.

Εν ολίγης, η συγκεκριμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των «παραιτηθείτε» – που δεν είχε τα παραπάνω αρνητικά στοιχεία – ήταν απλά μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας όπως χιλιάδες που έχουν καταλάβει το κέντρο της Αθήνας τα τελευταία …εκατό χρόνια. Θεωρητικά.

Στην πράξη όμως ήταν μια τραγικά εσφαλμένη πολιτική κίνηση από μέρους μιας τάσης/συνισταμένης της Νέας Δημοκρατίας που από το ίδιο βράδυ ο αρχηγός της θα ήθελε να την ξεχάσει. Ήταν μια κίνηση που από προσπάθεια να δημιουργήσει πνεύμα αντίδρασης στον Τσίπρα κατέληξε σε υπενθύμιση στους πάντες τι πραγματικά εκφράζει αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της με την συμμορία των γελοίων που τον περιτριγυρίζουν.

Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι με τον συνδυασμό του φύγετε/εκλογές και αυτής της «αυθόρμητης» συγκέντρωσης με τον Άδωνι να παίρνει απουσίες, η Νέα Δημοκρατία και ειδικά ο Κούλης τρομάξανε όποιον πραγματικά θέλει να αντιδράσει.

Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα από το …Brexit. Η πλειονότητα των βρετανών δεν τη θέλει την ΕΕ και αν ψηφίζανε πραγματικά με τη συνείδηση τους, το Brexit θα έπιανε το 80%. Αλλά το γεγονός ότι το Brexit έχει συνδεθεί με τα ποιο ακραία, εθνικιστικά, φασιστικά στοιχεία της Βρετανικής κοινωνίας, έχει τρομάξει τον μέσο βρετανό που δεν θέλει με τίποτα να ταυτοποιηθεί μαζί τους. Ακόμα και στο φιλοευρωπαϊκό Εργατικό Κόμμα, η πλειονότητα των μελών του ακούει ΕΕ και το βάζει στα ποδιά, αλλά μόνο η σκέψη ότι άνθρωποι γαλουχημένοι στα συνδικάτα και τις διαδηλώσεις εναντίων της Θάτσερ, θα συνδεθούν με τον Φαράγκε και τον Μπόρις όχι απλά τους τρομάζει, τους πανικοβάλει και τους οδηγεί στο ναι δαγκωτό.

Αυτό ακριβώς κατάφερε ο Μητσοτάκης – κι ας κρατάει τώρα πια τις αποστάσεις του – με αυτή τη συγκέντρωση του παραιτηθείτε, γιατί του αρέσει δεν του αρέσει, του χρεώθηκε. Αυτή τη στιγμή το 80% των Ελλήνων μουτζώνουν τον Τσίπρα και πολύ θα ήθελαν να τον δουν με ελικόπτερο να εγκαταλείπει την Ελλάδα. Έτσι χαιρέκακα. Και θα θέλαν να κατέβουν σε συγκέντρωση που να κάνει τη βουλή να τρέμει. Τον Τσίπρα να τρέμει. Όχι γιατί θα παραιτηθεί με μια τέτοια συγκέντρωση αλλά θα καταλάβει ότι αν κάτι δεν αλλάξει σύντομα, την Βουλή αυτός και οι σύντροφοι του θα τη βλέπουν μόνο σε τίποτα άλμπουμ με φωτογραφίες από το παρελθόν κι από άλλη χώρα. Αλλά αυτό αναβλήθηκε τώρα και πολύ φοβάμαι ότι αναβλήθηκε για πολύ. Ποιος θέλει να συνδεθεί η αντίδραση του με τον Μητσοτάκη, τον Άδωνι, την Παναγιωταρέα και την Λουκά; Ο Μητσοτάκης μόλις ξαναέριξε στο καναπέ την όποια αντίδραση υπήρχε.

Και επειδή όταν κάτι πάει στραβά, ένας σωστός Μητσοτάκης πρέπει να το πάει τελείως σκατά, να το τερματίσει, κάποιοι φωστήρες αποφάσισαν ότι …δεν ήταν ακριβώς παραιτηθείτε, ήταν σοβαρευτείτε. Ουσιαστικά όχι μόνο αποδεχτήκαν την αποτυχία της ενέργειας αλλά έδειξαν ότι είναι και δειλοί, έτοιμοι να κουκουλώσουν τις μαλακίες τους με ηλίθιους ευφημισμούς δικαιολογίες. Και ο Τσίπρας τους απάντησε αμέσως, δε πάτε στη γωνία να δείτε αν έρχονται τα τρία μου!

Αυτό που κατάφερε αυτή η συγκέντρωση ήταν χειρότερο από αυτό που είχε καταφέρει εκείνη η άλλη αστεία συγκέντρωση με τα κολονάτα ποτήρια του κρασιού, η μένουμε Ευρώπη, που έκανε κόσμο να ψηφίζει δαγκωτό το όχι μόνο στην εικόνα τους και τις φωτογραφίες στα ΜΜΕ. Αυτή η συγκέντρωση έδωσε άλλο έναν χρόνο στον Τσίπρα. Αυτά, γιατί πολλοί πιστεύαμε ότι ο Τσίπρας θα υποχρεωθεί σε εκλογές κάποια στιγμή πριν το τέλος του χρόνου. Τώρα γιατί; Για να ξαπλώσει ο Λελές ο Παραιτήσου στον άγνωστο στρατιώτη ή για να διαλέξουμε τον Κούλη τον φευγάτε;

Αλλά εδώ θα μου επιτρέψετε κάποιες πολύ προσωπικές σκέψεις. Σκέψεις και όχι αποκύημα κάποιας θεωρίας συνομωσίας. Ξέρετε πόσο αντιπαθώ τις θεωρίες συνομωσίας.

Στην Ελλάδα όλοι λίγο πολύ «γνωριζόμαστε». Ξέρουμε ο ένας τον άλλο και κάπου οι δρόμοι μας έχουν συναντηθεί ακόμα κι από μακριά. Αυτός που ξεκίνησε από το φατσοβιβλίο την όλη ιστορία με το «παραιτηθείτε» είναι ένας Τζήμερος που θα ήθελε πολύ να γίνει Τζήμερος. Ψιλικατζής «επιχειρηματίας» της αρπαχτής που θα ήθελε να είναι και Μπόμπολας και Τράγκας και που σαν τον Τζήμερο προσπαθεί με λάικ στο φατσοβιβλίο και άχυρα στο μυαλό, να χτίσει πύργους στην άμμο μπας και κάνει και καμία αρπαχτή. Κατέβασε λοιπόν την ιδέα του «παραιτηθείτε» και αποφάσισε να την κάνει και συγκέντρωση. Επιχειρηματίας ψιλικατζής και σουπερμαρκετάς, έβαλε και τα κορίτσια της προώθησης – πάρτε ένα τυράκι καλέ κυρία – να μοιράζουν φυλλάδια, στραγάλια, παξιμάδια για τις γριές κυρίες και περίμενε τους σπόνσορες.

Τώρα είπαμε, ψιλικατζής είναι, αρπαχτή κάνει, άχυρα έχει στον εγκέφαλο …εμένα γιατί μου βρωμάει Κρανιδιώτη …μυστήριο. Αλλά η συνέχεια είναι πιο συναρπαστική. Η συνέχεια της σκέψης μου, για να μην παρεξηγηθούμε. Η ιδέα άρχισε να αρέσει και εσωτερικά και ξαφνικά ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου ποια συνιστάμενη θα την καπελώσει. ΝΔημοκρατική συνισταμένη, για να μη παρεξηγούμαστε. Πέσανε πέντε έξη (ακόμα και οι Κεφαλογιάννηδες θέλανε μερίδιο, όπου χαμός και μπουστάκι) αλλά κέρδισε η συνισταμένη Άδωνι και Σία. Έτσι και σιγά-σιγά ακόμα κι ο ψιλικατζής κόντεψε να χάσει την ιδέα του κι ευτυχώς που πήγε άπατη γιατί στο τέλος θα έβγαινε το Άδωνις και θα έλεγε ότι ήταν δικιά του ιδέα. Τώρα που πήγε άπατη, του την επιστρέψανε του ψιλικατζή.

Τώρα τι γίνεται με τον κύριο αντιπρόεδρο. Κάποτε τον Άδωνι τον θεωρούσα γραφικό φασίστα. Επικίνδυνο αλλά γραφικό. Τώρα το γραφικός δεν υπάρχει πια. Αυτό που υπάρχει είναι ότι ο Άδωνις είναι ένας νάρκισσος, εγωκεντρικός καιροσκόπος φασίστας, έτοιμος να πατήσει σε πτώματα για να αναρριχηθεί. Και το πτώμα στον δρόμο του αυτή τη στιγμή είναι αυτό του Κούλη. Ο Κούλης ό,τι και να κάνει, ό,τι και να πει, είναι Μητσοτάκης και φίλος της Siemens. Αυτό κανένας δεν θα τον αφήσει να το ξεχάσει, ποτέ. Εχθροί και φίλοι. Και τα δυο θα είναι πάντα η σκιά που θα τον ακολουθεί και θα τον κάνει να βρωμάει πολιτική πτωματίλα. Και ο Άδωνις, ο νάρκισσος, εγωκεντρικός καιροσκόπος φασίστας Άδωνις δεν είναι μόνος του.

Φαντάζομαι την έκφραση «μεταξύ κατεργαρέων» την ξέρετε. Υπάρχει λοιπόν έτερος Καππαδόκης που πίσω από την κουρτίνα δυο αβαντάρει τον Άδωνι. Για δικούς του λόγους αυτός. Ένας άλλος νάρκισσος, εγωκεντρικός καιροσκόπος φασίστας, έτοιμος να πατήσει σε πτώματα για να επανέλθει στην εξουσία. Ο Αντωνάκης. Ο πιο διεφθαρμένος πρωθυπουργός της νεότερης ελληνικής ιστορίας που δεν έχει χωθεί σε καμία ντουλάπα για να κρυφτεί με όσα έχει κάνει, αλλά είναι πίσω από τη κουρτίνα και κινεί νήματα. Τη κουρτίνα δυο, νούμερο Άδωνις. Τώρα ποιος θα καβαλήσει ποιον και ποιος θα κάνει τον Κούλη παρένθεση, ο χρόνος θα δείξει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι τα όσα έγιναν πριν, κατά και μετά τη συγκέντρωση των «παραιτηθείτε» κρύβαν πολλά πράγματα που δεν είχαν κατ’ ανάγκη να κάνουν με τον Τσίπρα και την παραίτηση του. Μάλλον τον Κούλη είχαν στόχο.

Όσο για τη συγκέντρωση αυτή καθ’ αυτή, και πέρα από το πόσο κακό έκανε στην αντίδραση σε μια κυβέρνηση που καθημερινά ακόμα και με την απραξία της κάνει ζημιά, απέδειξε σε πολλούς συν τον Κούλη, ότι τα λάικ στο φατσοβιβλίο δεν μεταφράζονται σε πραγματική υποστήριξη και πολύ περισσότερο σε ψήφους.

******************************************

Σε φωτογραφία από τη συγκέντρωση είδα κάτι τυπάδες να κρατάνε κάτι χαρτοπανό που λέγανε «όχι στο Brexit». Δεν μπορεί να είσαστε τόσο φελλοί κάποιοι ρε γαμώτο. Έδειξα τη φωτογραφία σε φίλο Βρετανό και τρελάθηκε στα γέλια. Μετά έκανε τη φυσιολογική ερώτηση: δίναν ούζο σε αυτή τη συγκέντρωση;

******************************************

Σε πολλά γραπτά μου έχω αναφέρει την αγάπη μου για το Γιόρκσαϊρ. Περιοχή της βορείου Αγγλίας που έχω περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και λατρεύω όχι απλά για τη φυσική του ομορφιά, τους λόφους και τους αγρούς, αλλά και αυτούς τους υπέροχους και υπερβολικά φιλόξενους ανθρώπους του. Το δε Χάντερσφιλντ ή το Σέφιλντ τα ξέρω όπως ξέρω τον Βύρωνα και το Νέο Παγκράτι. Η Jo Cox ήταν ένα κορίτσι του Γιόρκσαϊρ και αυτό για μένα σημαίνει και λέει παρα πολλά πράγματα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.

Στη σχέση μου με κάποιες NGOs και ειδικά σε αυτές που ασχολούνται με το Σουδάν και το Νταρφούρ, έτυχε να διαβάσω πολλές φορές γι’ αυτήν και να μάθω για όλα όσα έκανε κυρίως για τα θύματα βιασμού εκεί και τα παιδιά. Αν και πολύ νεότερη είχε καταφέρει να κάνει πολύ περισσότερα από όσα είχαμε κάνει όλοι οι μεγαλύτεροι της μαζί τα προηγούμενα χρόνια, και με εμμονή και επιμονή είχε δημοσιοποιήσει ιστορίες και μαρτυρίες φρικιαστικές.

Στην επιστροφή της στην Αγγλία βγήκε βουλευτής του Βρετανικού κοινοβουλίου με το Εργατικό κόμμα και σαν αντιπρόσωπος περιοχής του Γιόρκσαϊρ. Ο ακτιβισμός της από την εποχή των NGOs και οι ρίζες της στο Γιόρκσαϊρ – που ήταν πολύ περήφανη γι’ αυτό – ήταν εγγύηση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι πρόσφυγες και οι αδικημένοι είχαν βρει υπερασπιστή μέσα στο Βρετανικό κοινοβούλιο. Μέχρι …χτες το πρωί.

Χτες το πρωί ένα κάθαρμα, αφού την πυροβόλησε δυο φορές και την ώρα που συνέχιζε να την κόβει στο πρόσωπο με μαχαίρι ούρλιαζε «η Βρετανία πρώτη». Όπου η Βρετανία πρώτη, είναι ένα ακροδεξιό, φασιστικό, ναζιστικό, ρατσιστικό κόμμα, αντίστοιχο της εξ ίσου δολοφονικής και δειλής Χρυσής Αυγής που θέλει να είναι σημαιοφόρος του κινήματος «έξω από την ΕΕ».

Μετά από λίγη ώρα η 41χρονη Jo Cox υπέκυψε στα πολύ σοβαρά τραύματα της, αφήνοντας πίσω της δυο ανήλικα παιδιά και όλους εμάς βωβούς. Ένα κάθαρμα, ένα κοινωνικό παράσιτο, δολοφόνησε ιδεολογία, ανθρωπιά και δημοκρατία στο όνομα του …δικού του έθνους. Όπως ακριβώς ένα κάθαρμα χρυσαυγίτης δολοφόνησε τον Φύσσα στην Ελλάδα.

Όπως ακριβώς και με τον Παύλο Φύσσα σήμερα είναι μια πολύ βαριά μέρα για τη Δημοκρατία και δεν φτάνει η διακοπή της εκστρατείας για το δημοψήφισμα στην Βρετανία για να καλύψει τον πόνο. Αυτό ήταν ένα χτύπημα για τη δημοκρατία και την ανθρωπιά, παγκόσμια. Και για όσους αγαπούν το Γιόρκσαϊρ το χτύπημα διπλό, γιατί ήταν ένα δικό τους κορίτσι. Και το Γιόρκσαϊρ είναι πολύ αδικημένο και χρειαζόντανε την Jo Cox. Όπως και οι γυναίκες στο Νταρφούρ ή τα παιδιά στη Νιγηρία.

******************************************

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου θα γίνει το βρετανικό δημοψήφισμα οπότε στο επόμενο ραντεβού μας θα ξέρουμε αποτελέσματα. Ίσως να έχουμε πολλά να πούμε μιας και θα τα παρακολουθήσω από πολύ κοντά.

******************************************

Πάντα επίκαιρος και με το βλέμμα στο Brexit, παρέα μου κρατάει και σήμερα ο Θάνος Ραφτόπουλος.

******************************************

Στη φωτογραφία ο Λελές ο Παραιτήσου.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!