γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες, οι ενέργειες πέφτουν στο κενό. Το τοπίο θολώνει για τους κουράτορες και κουμανταδόρους γεφυροποιούς.
Η δια ζώσης επιμελητεία και η ψηφιακή επιχείρηση διείσδυσης αποτυγχάνουν σταθερά. Η τεχνική της «πλημμυρίδας» στο δημόσιο λόγο, κατά την M.E. Roberts, με την πορώδη φύση της να χρησιμοποιείται στρατηγικά για να αποπροσανατολίσει και να διχάσει το κοινό με παραπληροφόρηση και αληθοφανή αντεπιχειρήματα, δεν λειτουργεί. Ακόμη χειρότερα, η κατασκευασμένη ιστορικοπολιτική αξιακή συνείδηση, που ερμηνεύει το μεταβαλλόμενο κοινωνικό γίγνεσθαι με όρους παρελθοντικής λαχτάρας, αφηρημένων εννοιών και τιμωρίας, δεν πείθει.
Για την αριστερά είναι ανώδυνο να τάζει μισθούς, διαγραφές, αφορολόγητα, αξιοπρέπεια και ελπίδα, αλλά η περίφημη “σεισάχθεια ”, οι προτροπές μη καταβολής ΕΝΦΙΑ, τα τρομερά νταούλια και οι ρήτρες ανάπτυξης είναι γνωστό που οδήγησαν. Μετά τη σωτηρία μας από την ανθρωπιστική κρίση του ΄15, κυνικά επιδιώκουν τη σωτηρία μας και από την υγειονομική κρίση. Η πρεμούρα τους μεγάλη αλλά η αλλοπρόσαλλη πολιτική τους, οι κωλυσιεργίες σε κάθε τι αναπτυξιακό και η ανανεωμένη ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, δημιουργούν νέες καταστάσεις.
Στέκουν απογοητευτικά αρνητικοί ενάντια σε κάθε θετικό σημείο που οι “ξένοι” αναγνωρίζουν στην κυβέρνηση. Κατά μυστήριο τρόπο δηλαδή, ενώ οι εκείνοι θεωρούν άριστη την αντιμετώπιση της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού, πράττοντας ανάλογα, εδώ αποτελεί βήμα διεθνιστικού πατριωτισμού.
Αντίστοιχα, η κατά γενική ομολογία, ικανοποιητικότατη αντιμετώπιση της πανδημίας, στέκει σε αφοριστική ρητορική και κυνισμό, με τις γνωστές προσκλήσεις στις πορείες. Ενώ ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους αποτελεί σύμμαχο του πολίτη, για την αριστερά αποτελεί ταξική στόχευση, φορέα απομόνωσης και τεχνοφασισμό.
Στα οικονομικά, ενώ η φετινή ανάπτυξη προβλέπεται ισχυρή και των επόμενων ετών επίσης, εκείνοι βλέπουν εικονικά στοιχεία αντίθετα με την Ε.Ε. Υποθέτει κανείς πως και η Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, κ.α. εικονικές αναπτύξεις θα έχουν.
Πρόσφατα η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ εκθείασε τη χώρα, δίνοντας τα εύσημα για την γρήγορα επανάκαμψη και την εξαιρετική πρόοδο στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Πλέον τα προβλήματα ξεπερνούν τα στενά τοπικά ή εθνικά όρια, με την κλιματική, υγειονομική και ενεργειακή κρίση να απαιτούν λύσεις υπεράνω ιδεοληψιών. Οι πολίτες το αντιλαμβάνονται και δεν εγκλωβίζονται σε κάλπικες ρητορικές. Ατενίζουν το ’22 με αισιοδοξία, κοιτώντας πέρα από διαχωρισμούς και αυταπάτες. Αποδοκιμάστηκαν πολλάκις ως κυβέρνηση και αποδοκιμάζονται και ως αντιπολίτευση καθώς βυθίζονται στην αναξιοπιστία και την ανευθυνότητα.
