γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Στο χώρο της ΝΔ, προεκλογικά, οι κατά φαντασία πολιτευτές και οι κατά το θέμα του βολονταρισμού υποψήφιοι, ενίοτε φωτογραφίζονταν με οτιδήποτε πολιτικό θεωρούσαν πως τους ξεπερνά. Από πράγμα μέχρι πρόσωπο. Τα πάντα για το φιλοθεάμον κοινό, καθότι η πραγμάτωση των φιλοδοξιών προϋποθέτει σχεδιασμό, στρατηγική και φυσικά ολίγη μεταφυσική.
Μετεκλογικά τώρα, το ζήτημα παραμένει για κάποιους από τους εκλεγμένους το ίδιο. Προσεγγίζουν την πραγματικότητα με την ίδια βουλησιαρχική ψυχοπνευματική διάθεση. Πιθανά να μη κατάλαβαν, ίσως εξαιτίας του ήπιου πολιτικού προφίλ της κυβέρνησης, πως είναι κυβερνητικοί βουλευτές και πως επιτυχημένες δράσεις είναι εκείνες που διατηρούν την εμπιστοσύνη στην κοινωνία σε υψηλό επίπεδο. Αυτή εξασφαλίζει την αξιοπιστία και τη συνεργασία. Στην πράξη θα πρέπει να ασχοληθούν συστηματικά με το κυβερνητικό πρόγραμμα και να επιδιώξουν να παράξουν έργο εμπιστοσύνης. Από πρίγκηπες γεμίσαμε, άλλος της ντομάτας, της φέτας, της παιδείας, της παθολογικής… Οι φωτογραφίες δεν παράγουν έργο.
Επίσης έργο δεν γίνεται μόνο στις επιτροπές, εντός των τειχών. Εάν δε παράγεται άμεσα ή ενδεχομένως πέφτει βαρύ και δύσκολο, ας κατέβουν στο λαό να εξηγήσουν την αναγκαιότητα του κυβερνητικού έργου στην οικονομία, την παιδεία, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά… Εάν πάλι δυσκολεύονται στο λόγο και τα γραπτά δεν είναι του χαρακτήρα τους, μένουν άλλωστε, ας επιλέξουν στα γραφεία ανθρώπους που θα κάνουν τη διαφορά. Που θα παράξουν έργο για λογαριασμό τους. Όχι τους σφουγκοκωλάριους της κομματικής διαπλοκής και αναρρίχησης, ούτε φυσικά τους παρατρεχάμενους της τεθλασμένης πορείας και ρητορικής. Το ξέρουμε το ριζικό τους…
Έργο δεν είναι η τακτοποίηση των ημετέρων ή των ρουσφετιών, ούτε οι αποσπάσεις αστυνομικών, στρατιωτικών, εκπαιδευτικών και τα συναφή. Έργο νοείται η εξήγηση της αναγκαιότητας του κυβερνητικού έργου προς τους πολίτες που τόσο ταλαιπωρήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι φράσεις, δίκαιη ανάπτυξη, αδιαπραγμάτευτη και πραγματική ανάπτυξη και τα περί αλληλεγγύης με το υποτιθέμενο μέλλον της αλληλεγγύης, καθώς είναι άγνωστο τι εννοεί ο ποιητής. Ενίοτε το κρείττον σιγάν είναι χρυσός. Οι έφοδοι στους αιθέρες επίσης θυμίζουν τη συριζολαϊκή έφοδο στον ουρανό, όπου όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα… απλά ζημιώνεται.
Η πολιτική ωριμότητα και ορατότητα κερδίζεται στους αγώνες και σχετίζεται με θέσεις και τοποθετήσεις που δύνανται να έχουν πολιτικό αποτύπωμα. Δουλειά και μόνο δουλειά λοιπόν, διότι το σύνθετο πλέγμα των κοινωνικών αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων απαιτεί απαντήσεις και λύσεις. Επιδερμικά και μόνο, θα προέτρεπε κανείς να παρακολουθούνε τον Κώστα. Τη μια Γρεβενά, την άλλη Κοζάνη, κατόπιν με τους κτηνοτρόφους, μετά με τους τευτλοπαραγωγούς, στα βαμβάκια, στον τρύγο και ου το καθεξής… Σταθερά αεικίνητος με άποψη, προτάσεις και λύσεις.
