γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Συνηθίζεται ο νέος χρόνος να καλωσορίζεται με απολογισμό του απερχομένου, προκείμενου ο νέος να μάθει από τα παθήματα του παλιού, να διορθώσει κάποια που έγιναν και να κάνει αυτά που δεν έγιναν. Κάτι σαν ισοζύγιο πράξεων και ηθικής. Έτσι είθισται.
Τα τελευταία χρόνια όμως – και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αυτό το ισοζύγιο πεπραγμένων και ηθικής είναι αυξανόμενα αρνητικό. Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα κι όλοι μαζί αποδεικνυόμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Λυπάμαι αν στο τελευταίο μου σημείωμα για το έτος θα σας στενοχωρήσω, αλλά για το 2019 ΔΕΝ προμηνύει τίποτα καλύτερο, καλό ή διαφορετικό από ότι είδατε τα τελευταία χρόνια.
Απεναντίας θα είναι σε αύξηση και συνέχεια αυτό που είδατε το 2018, για τον απλό λόγο: εδώ που φτάσαμε τα προβλήματα κληροδοτούνται από έτος σε έτος. Συν το γεγονός ότι πολιτικοί τύπου Μητσοτάκη (εντός) και Τραμπ (εκτός) τελματώνουν κάθε ηθική αντίδραση στις πολλαπλές θεσμικές αγκυλώσεις που οι ίδιοι προκαλούν.
Τα τελευταία δέκα χρόνια και με σειρά αφορμές – για την Ελλάδα ήταν τα μνημόνια – είδαμε τις πολιτικές αντιφάσεις διεφθαρμένων πολιτικών που ζουν σε ρυθμούς εκκρεμούς με μόνη ιδεολογία την καρέκλα, να κατακερματίζουν την κοινωνία, να αμφισβητούν με τα λόγια και τις πράξεις τους κάθε μορφής ηθική και αξία και να επενδύουν σε έναν εμφυλιοεπνευσμένο διχασμό.
Κι όλα αυτά κανονικά θα έπρεπε να ταυτοποιούνται με τον Αλέξη Τσίπρα κι ό,τι σήμερα αυτοαποκαλείται ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αν δεν υπήρχε η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ για να γίνουν κόμματα εξουσίας απαιτείται να είναι και πολυσυλλεκτικά. Το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα δεν ήταν ποτέ το αμιγώς σοσιαλιστικό κόμμα που θα ήθελε ο Γεννηματάς για παράδειγμα, απόδειξη η παρουσία των καραδεξιών Βενιζέλου (που έγινε και πρόεδρος) και Λοβέρδου. Το ίδιο ίσχυε και με τη Νέα Δημοκρατία που φιλοξένησε και υπουργοποίησε πολιτικούς όπως ο κεντρώος Μιχάλης Παπακωνσταντίνου κάνοντας ανοίγματα ακόμα και στο πιο φιλελεύθερο κέντρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση ούτε με το 4,13% του 2009, ούτε με το 16,8% του 2012 αν δεν κατάφερνε να τσιμπήσει από όλους τους άλλους και κυρίως από το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ.
Συμπέρασμα: για ένα κόμμα με βλέψεις εξουσίας η πολυσυλλεκτικότητα είναι μονόδρομος. Το απέδειξαν διαδοχικά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ακόμα και ο Σημίτης. Και η έμφαση δίνεται πάντα στο συνθετικό πολύ-, όπου το ‘πολύ’ εκφράζεται με την πολιτική και ιδεολογική συλλογή και ΟΧΙ την μονόπλευρη συγκέντρωση ενός συνονθυλεύματος λαϊκιστών, φασιστών, χουντικών, τραμπούκων και κοινωνικών αποβρασμάτων όπως είναι η σημερινή Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την αρχή την έκανε ο πιο διεφθαρμένος πολιτικός στην νεότερη Ελληνική ιστορία, ο ΑντωνΆκης Σαμαράς κάνοντας την ΝΔ υποκατάστημα του καρατζαφέριου ΛΑΟΣ και συνέχισε ο Κυριάκος κάνοντας την ΝΔ την κεντροδεξιά της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία που ονειρεύεται το 2019 να της φέρει την πρωθυπουργία και την εξουσία στις ζωές και τις περιουσίες μας.
Αυτά, την ίδια στιγμή που η χώρα ζει σε ένα κλίμα αβεβαιότητας λόγω της διεθνούς οικονομικής κατάστασης και αναταραχής, με απειλές που φτάνουν ακόμα και την ανεξαρτησία της και σε ένα περιβάλλον με φίλους σε «διπλωματικές» αποστάσεις και αδιάφορους ή απρόβλεπτους «παραδοσιακούς» συμμάχους.
Και μιας και μιλάμε για «απρόβλεπτους» συμμάχους, το 2018 υπήρξε αποκαλυπτικό για την λογική που κυοφορούν συγκεκριμένοι κύκλοι στις ΗΠΑ και είναι οι ίδιοι που ανέβασαν τον γελοίο Τραμπ στον προεδρικό θώκο. Μια λογική – αν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λογική – που ανατρέπει ό,τι ισορροπία δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες μετά τον παγκόσμιο πόλεμο και έχει οδηγήσει σε ένα νέο ανταγωνισμό εθνικισμών και επεκτατισμών με απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για όλους μας και ειδικά τους «μικρούς».
Με αυτά ήδη διαφαίνεται ότι το 2019 ΔΕΝ θα είναι έτος που θα προστατέψουμε την ειρήνη αλλά το έτος που θα πρέπει να αποτρέψουμε …τον πόλεμο.
Σε αυτό τον ορίζοντα η Ελλάδα μπαίνει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο όπου δυστυχώς θα πρέπει να διαλέξουμε τον λιγότερο ψεύτη, τον λιγότερο κλέφτη, τον λιγότερο φασίστα, τον λιγότερο ρατσιστή, τον λιγότερο ομοφοβικό, τον λιγότερο Χρυσαυγήτη, …τον λιγότερο Κούλη!
Ολόψυχα ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους σας
με δύναμη και υγεία για να αντέξετε!
****************************
Στη φωτογραφία: ποιον από τους δυο θα προτιμούσατε για πρωθυπουργό;
