Αλλά επειδή από ό,τι φαίνεται θα μονοπωλεί την επικαιρότητα, τις υποθέσεις κι όλες τις θεωρίες ηλιθιότητας διαφόρων «αρθρογράφων», ας παραμείνουμε με τάσεις μαζοχισμού στο θέμα με τους συλληφθέντες στρατιωτικούς από τους Τούρκους.
Κατ’ αρχή κανένας μας δεν ξέρει τι πραγματικά έγινε με τους δυο στρατιωτικούς και τους λόγους της σύλληψης τους και την αλήθεια θα την μάθουμε ΜΟΝΟ όταν επιστρέψουν οι ίδιοι και όταν οι ίδιοι αποφασίσουν να πουν ΜΟΝΟ την αλήθεια. Αυτά γιατί αυτή τη στιγμή είναι πιόνια εκβιασμών από την πλευρά των Τούρκων και όταν θα γυρίσουν θα γίνουν πιόνια πολιτικών από την πλευρά των Ελλήνων. Ακόμα και τα τσουτσέκια οι Χρυσαυγήτες θα θέλουν μερίδιο από τους ….ήρωες. Έτσι πολύ αμφιβάλλω αν ποτέ τελικά μάθουμε την αλήθεια.
Θα μου επιτρέψετε όμως μερικές σκέψεις που πηγάζουν από προσωπικές εμπειρίες στον Έβρο, στα φυλάκια και στις περιπολίες στο ποτάμι και στο δάσος. Πρώτα από όλα τις περιπολίες τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια και ειδικά στο δάσος κοντά στο τριεθνές ΔΕΝ τις κάνουν φανταράκια αλλά μονιμάδες ή επαγγελματίες εθελοντές με πείρα, εκπαίδευση και λίγο ψώνιο. Και αυτοί που τους διαλέγουν καλά κάνουν και διαλέγουν αυτούς που διαθέτουν και τα τρία προσόντα. Ακόμα και το ψώνιο σε αυτή τη περίπτωση είναι πολύ σημαντικό. Παλαιοτέρα στο περίπολο ήταν και ένας δυο φαντάροι που υπηρετούσαν τη θητεία τους, ήταν «παλιοί» και πάντα, ΠΑΝΤΑ υπήρχαν αξιωματικός/υπαξιωματικος κι ένας ακόμα μονιμάς καραβανάς μαζί τους. Η ύπαρξη λοιπόν επαγγελματιών σημαίνει ότι …ξέρουν τι κάνουν.
Στο δάσος πραγματικά υπάρχει η συνοριακή γραμμή, ορατή και μεγάλη, που ορίζει τα σύνορα των δυο χωρών αλλά… Αλλά, πρώτον: όταν πέσει η πάχνη στον Έβρο ακόμα και την άνοιξη ή το φθινόπωρο, με δυσκολία βλέπεις τον διπλανό σου και πας κυρίως με το ένστικτο και με το αυτί παρά με τα μάτια. Δεύτερο: στο δάσος δεν κυκλοφορούν μόνο φαντάροι από τις δυο πλευρές αλλά και κυνηγοί και αγρότες και από τις δυο πλευρές. Οπότε ΔΕΝ είσαι με το δάχτυλο στη σκανδάλη και με το που θα δεις σκιά ΔΕΝ πυροβολείς αμέσως, ειδικά με πάχνη, γιατί ξέρεις ότι ούτε κινδυνεύεις ούτε εισβολή γίνεται άσε που μπορεί να φας κάποιον αθώο και από τις δυο πλευρές. Εξ ου η ύπαρξη επαγγελματιών και από τις δυο πλευρές. Παράλληλα πολλές φόρες τα φανταράκια μας έχουν κάνει τσιγάρο με τουρκαλάκια ή όλοι μαζί τράκα από κυνηγό που επίσης τις περισσότερες φόρες έχει μαζί του και φλασκί με κονιάκ. Γιατί ξέρει τι συμβαίνει και πώς να το χειριστεί!
Έχουν συμβεί και οι «συνηθισμένες μαλακίες» στο στιλ: κοίτα πόσο άντρας είμαι και που πατώ αυτή τη στιγμή, αλλά επειδή και οι δυο πλευρές τις ξέρουν και τις έχουν κάνει από …πάντα, κανένας δεν μιλάει και κανένας δεν κάνει τίποτα. Είναι σαν παιχνίδι.
Όσοι έχουν θητεύεσαι στο τριεθνές, στα φυλάκια και στα περίπολα του Έβρου από Καστανιές και πάνω – όσες δεκαετίες κι αν έχουν περάσει – ξέρουν πολύ καλά για τί μιλάω και το …σύνθημα είναι «πάχνη» όχι ομίχλη, καρντάς σαν χαιρετισμός και το τοπικό ποτό που και για τις δυο πλευρές είναι το κονιάκ.
Έτσι λοιπόν η σύλληψη των δυο στρατιωτικών «μέσα σε Τουρκικό έδαφος» – εκεί θέλω να καταλήξω – κατά την προσωπική μου άποψη και εμπειρία, μόνο τυχαία δεν ήταν και μόνο από τα …συνήθη Τουρκικά περίπολα στον Έβρο ΔΕΝ έγινε. Κάπως τους την στήσανε – σίγουρα όχι τα συνηθισμένα Τουρκικά περίπολα αλλά κάτι ιδιαίτερο – και σίγουρα είχαν πολύ συγκεκριμένες οδηγίες αυτοί που το κάνανε.
Τώρα αυτά τα περί «ηρώων» και λοιπά είναι μάλλον ανόητα γιατί πρόκειται για δυο θύματα από χέρι από όλες τις πλευρές και προτιμώ να το σταματήσω εδώ γιατί καταλαβαινόμαστε. Το θέμα όμως είναι αν η Τουρκία είχε λόγο για αυτή την ενέργεια, – με δεδομένο ότι εγώ έχοντας προσωπική πείρα και από την περιοχή και από την «ζωή» εκεί, δεν πιστεύω ότι ήταν τυχαία η σύλληψη – ότι δεν είναι μια παράνοια εκ μέρους μας που ψάχνουμε να βρούμε κίνητρα στα πάντα και πραγματικά οι δυο στρατιωτικοί «χαθήκαν» και τελικά ποιοι είναι οι στόχοι των Τούρκων και πολύ συγκεκριμένα της συγκεκριμένης Τουρκικής κυβέρνησης και του συγκεκριμένου δικτάτορα, του Ερντογάν.
Τα ελληνοτουρκικά ζουν σε διαβαθμίσεις κρίσεων από ίδρυσης και των δυο κρατών που κατά περιόδους έχουν καταλήξει και σε πολέμους. Επίσης η Τουρκία με την παράνοια και τον μιλιταριστικό τρόπο που εξουσιάζεται και διοικείται τα τελευταία 100 χρόνια τουλάχιστον, είναι μια στρατιωτική δύναμη στα όρια της υπερδύναμης στην περιοχή, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Τον δε τελευταίο καιρό φροντίζει να το επιδεικνύει δεξιά και αριστερά σε μια προσπάθεια να επιβληθεί σαν τον τοπικό χωροφύλακα και νταβατζή.
Ο Ερντογάν έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους και όπως συμβαίνει σε όλα τα εγκλήματα, δεν είναι μόνο η ψυχασθένεια κίνητρο αλλά σχεδόν πάντα …το χρήμα. Βλέπετε ο Ερντογάν όπως κάθε καλός δικτάτορας έχει μπερδέψει το κρατικό θησαυροφυλάκιο με το οικογενειακό πορτοφόλι. Έτσι θέλει τα πετρέλαια των Κουρδών σε Ιράκ και Συρία, τον έλεγχο της Μεσογείου μέσω των Δαρδανελίων και Σουέζ σε θέματα εμπορίου, στρατιωτικών και φυσικά τους φυσικούς πόρους γιατί όλα αυτά σημαίνουν …χρυσάφι για τις θυρίδες της οικογενείας Ερντογάν από Ιταλία μέχρι Παναμά με κάτι Κάιμαν και Ελβετία στο ενδιάμεσο. Αν σε αυτά προσθέσετε ότι θέλει να μείνει στην ιστορία σαν ο επανιδρυτής της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έχετε την εικόνα ενός παράφρονα και πολύ επικίνδυνου δικτάτορα επιπέδου Αμίν.
Οι κορυφώσεις λοιπόν αυτών των κρίσεων είχαν πάντα τρεις δρόμους λύσης. Την διπλωματία, την προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς και τον πόλεμο. Δυστυχώς μετά από 200 σχεδόν χρόνια λίγες εναλλακτικές έκτος από αυτές τις τρεις έχουν μείνει. Τώρα, οι διεθνείς οργανισμοί όχι μόνο έχουν αποτύχει στα ελληνοτουρκικά αλλά αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο ναδίρ επιρροής διεθνώς και κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά με πρώτους να απαξιώνουν όλους τους οργανισμούς, τους Αμερικανούς. Άρα ξεχάστε το.
Διπλωματία; Με τον Ερντογκάν; Έχω πολλά ερωτηματικά αν θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλά εκεί υπάρχει και η μόνη ελπίδα σωτηρίας και μάλιστα αν έρθει από εκεί που δεν το περιμένουμε και λόγω …κακών σχέσεων των Τούρκων με τον Τραμπ. Ίσως μετά από τόσες δεκαετίες που οι αμερικανοί κρατάνε …«ισορροπίες» υπέρ των Τούρκων και με δεδομένο της τεράστιας αντιπάθειας του Τραμπ προς τον Ερντογκάν κάτι να αλλάξει και να βοηθήσουν ακόμα και μέσα στην αγαρμποσύνη τους, να ηρεμίσει ο Σουλτάνος και να σβήσει μια κρίση που ζει σε μικροαναφλέξεις μέχρι να πάρει φωτιά και να τρέχουμε όλοι μας.
Προσέξτε τώρα, ένας πόλεμος στην περιοχή συμφέρει μόνο τους Αμερικανούς με τη λογική ότι έχουν πολύ ισχυρά συμφέροντα άρα η παρουσία τους θα είναι ποικιλότροπη, συνεχής και όχι απαραίτητα ορατή. Ένας πόλεμος δεν θα περιοριστεί στο Αιγαίο και θα δώσει την ευκαιρία στου Κούρδους στην αρχή αλλά ακόμα και στους Ιρανούς και τους Παλαιστινίους να βάλουν φωτιά στην περιοχή, ενώ θα λειτουργήσουν διάφορα γεωπολιτικά σχέδια που συζητούνται συχνά εδώ και πολλά χρόνια για την περιοχή και ειδικά για την Τουρκία και στο τέλος οι …Αμερικανοί θα κερδίσουν ακόμα και σε είδος.
Να σας πω κάτι, αυτό που εύχομαι είναι να σταματήσουν όλες αυτές οι ηλίθιες πολεμικές κραυγές και το λέω γιατί ενώ είναι εύκολο να φοράς το μαύρο μπλουζάκι του ελληναρά και να το παίζεις πατριώτης, εγώ έχω δει τα αποτελέσματα του πολέμου και ακόμα και τώρα, πολλά βράδια οι εικόνες αυτές μου στοιχειώνουν όχι μόνο τα όνειρα μου αλλά και τις σκέψεις μου και ξέρω ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεφύγω από τον τρόμο που έχω δει. Ο πόλεμος δεν είναι ταινία και σειρά στη τηλεόραση, είναι ο εφιάλτης που κανένας δεν θέλει να δει και όταν ακούω τσογλανάκια κασιδιάρικα να το παίζουν άντρες, ξέρω ότι στη πραγματικότητα είναι κότες που θα κρυφτούν μόλις δουν αιματάκι αφήνοντας πίσω τους θύματα όπως τους δυο στο Έβρο για να …πιαστούν.
Άρα η διπλωματία ΠΡΕΠΕΙ να πετύχει. Τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Και καλά θα κάνει ο Κούλης Μαρέβας, ο επενδύτης εξ Παναμά, να καταλάβει ότι κάποια θέματα δεν χωράνε μητσοτακική μικροπολιτική και Αδώνια φασιστική παραφροσύνη.
*************************************
Και μιας και μιλάμε για φασισταριά, ο Αντωνάκης που βρήκε τα λεφτά για το άρθρο στους Financial Times; Γιατί ο υπερκαπιτάλας και εξ ίσου αρχιφασίστας Ρούπερτ Μέρντοχ κάτι τέτοια ΔΕΝ τα δίνει ΠΟΤΕ τσάμπα. Από ό,τι ξέρω οι Financial Times χρεώνουν κάτι δεκάδες χιλιάδες δολάρια κάτι τέτοια άρθρα. Ποιος πλήρωσε οεο; Τα χάπια σου ΑντωνΆκη;
Επίσης άλλη ερώτηση για το άρθρο: ποιος το έγραψε το άρθρο και μετά έβαλε υπογραφή ο ΑντωνΆκης; Γιατί η ορολογία και το στιλ δεν ταιριάζουν στα γνωστά καλαματιανά που έχει επιδείξει ο Αντωνάκης όλα αυτά τα χρόνια.
*************************************
Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του.
*************************************
Στη φωτογραφία, καλαματιανός με προφορά Χάρβαρντ! Πως λέμε Γιωργάκης, Κούλης, Μαρέβα; Τέτοια πράγματα, τόση χλιδή ο ΑντωνΆκης.
