Ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηριστικά πει ότι «αν πάτε στο δρόμο και ρωτήσετε τον κόσμο για την κυβέρνηση πολλοί θα μας πουν ψεύτες. Κανείς όμως δεν θα πει ότι βάλαμε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι».
Δηλαδή παραδέχθηκε την κατηγορία του ψεύτη αλλά όχι του κλέφτη.
Προσωπικά διαφωνώ ριζικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι και ψεύτης και «κλέφτης».
Το ότι είναι ψεύτης, πλέον δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσει να το αποδείξει κανείς. Αρκεί να θυμηθεί τις διαβεβαιώσεις του για τον ΕΝΦΙΑ που όπως έλεγε «είναι ένας φόρος παράλογος, ο οποίος δεν διορθώνεται. Καταργείται», ή την προσωπική του δέσμευση για επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, τη στιγμή που ουσιαστικά τον κατέβασε στα 360 ευρώ. Αναφερόμαστε μόνο σε δύο από τις βασικές δεσμεύσεις του, που και μόνο σε αυτές να είχε αθετήσει το λόγο του είναι ικανές να τον αποκαλέσει κανείς ψεύτη.
Ο κ. Τσίπρας όμως δεν είναι μόνο ψεύτης. Είναι και «κλέφτης». Γιατί με τα συνειδητά ψέματά του και με την καιροσκοπική πολιτική του έκλεψε ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να διαθέτουν οι νέοι: Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Την προοπτική για μια καλύτερη ζωή. Το όραμα για μια καλύτερη κοινή πατρίδα, για μια καλύτερη Ελλάδα.
Είναι γεγονός ότι όχι μόνο δεν ανέκοψε τη φυγή των νέων στο εξωτερικό αλλά και την επιτάχυνε καθώς από τα 10 χρόνια κρίσης, από το 2008, το 1/3 των νέων έφυγαν από την Ελλάδα από τη στιγμή που ο ίδιος ανέλαβε την εξουσία. Περισσότεροι από 600.000 νέοι έχουν φύγει από τη χώρα αναζητώντας αυτό που τους έκλεψε ο Αλέξης Τσίπρας. Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και πρόκειται για νέους εκ των οποίων οι 7 στους 10 είναι πτυχιούχοι. Πρόκειται για την μεγαλύτερη απώλεια ανθρώπινου δυναμικού και επενδυτικού κεφαλαίου από τη χώρα μας. Γιατί όλοι αυτοί οι νέοι που έφυγαν από την Ελλάδα για να εργασθούν στο εξωτερικό αναζητώντας ελπίδα και προοπτική, ήταν η επένδυση της Ελλάδας για τη δημιουργία του δικού της μέλλοντος.
Και φυσικά διαπιστωμένες περιπτώσεις όπου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν το χέρι στο βάζο με το μέλι, μπορεί να μην έχουν βγει στη δημοσιότητα, αλλά πληροφορίες για συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές όλο και πληθαίνουν, με ό,τι σημαίνει αυτό, καθώς πολλοί από τους ασκούντες εξουσία, θεωρούν ότι το κράτος τους ανήκει, ότι είναι βοσκοτόπι τους.
Η μεγάλη οικονομική κλοπή όμως που έχει κάνει σε βάρος του συνόλου των Ελλήνων ο κ. Τσίπρας, είναι αυτή που απορρέει από την άσκηση της οικονομικής του πολιτικής. Σε περισσότερα από 100 δις ευρώ έχει ανεβάσει επανειλημμένως τα επίχειρα της εξουσίας Τσίπρα για τον ελληνικό λαό ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ. Κλάους Ρέγκλινγκ, διαψεύδοντας τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιάννη Στουρνάρα ο οποίος μετριοπαθώς ανέβαζε τον λογαριασμό στα 80 δις ευρώ. Και φυσικά, πέραν όλων αυτών, αν δεν υπήρχε η τυχοδιωκτική πολιτική Τσίπρα – Βαρουφάκη στο α΄ εξάμηνο του 2015, δεν θα φτάναμε ποτέ στο γ΄ μνημόνιο των 86 δις ευρώ, και στα πρόσθετα εισπρακτικά μέτρα των 14 δις ευρώ, τα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αντλεί από τους Έλληνες φορολογούμενους.
Από τις τσέπες των Ελλήνων φεύγουν όμως όλα αυτά τα χρήματα για να καλύψουν πολιτικές που υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας.
Κάποιοι, ίσως, θα με χαρακτηρίσουν κυνικό, αν πω ότι αθροιστικά θα ήταν προτιμότερο να είχαμε στην κυβέρνηση κάποιες περιπτώσεις που ορισμένοι έβαλαν το χέρι στο βάζο με το μέλι και το δημόσιο έχασε 50 ή 100 εκατομμύρια ευρώ παρά τώρα που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε την ανικανότητα και βλακεία, σε αρκετές περιπτώσεις των κυβερνώντων με 100 δις ευρώ.
Γιατί τον κλέφτη τον πιάνεις, του δεσμεύεις την περιουσία και σε κάθε περίπτωση φτιάχνεις νόμους και τον πολεμάς. Τη διαφθορά και τους κλέφτες μπορείς να τους νικήσεις. Η ηλιθιότητα και η βλακεία, όμως, ενός ανίκανου να διοικήσει που θεωρεί τον εαυτό του ικανό, είναι αήττητη. Και οι πράξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ καθημερινά μας το θυμίζουν και το αποδεικνύουν.
