γράφει ο Δρ. Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Καθημερινά διαβάζουμε κι ακούμε για διάφορα «καμπανάκια» που σημαίνουν, ιδίως, από την πλευρά των δανειστών και των αγορών σε σχέση με την άφρονα πολιτική παροχών που εφαρμόζει ο κ. Τσίπρας. Παρά τα επαναλαμβανόμενα καμπανάκια, καμία αλλαγή στάσης της κυβέρνησης δεν παρατηρείται. Δεν πιστεύω, όμως, ότι τα καμπανάκια αυτά ηχούν για την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα η οποία απέρχεται. Ουδείς, πλέον, στις Βρυξέλλες ή στην Αθήνα πιστεύει ότι, αίφνης, θα ακούσουν οι, αποδεδειγμένα, πολιτικά κωφοί, οπότε, προς τι τα «καμπανάκια»;
Σημειωτέον, ότι τέτοια καμπανάκια χτυπούν, εδώ και δεκαετίες, για τον πελατειακό τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Δεν εισακούονταν, όμως, όταν μετά τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας οι «κουτόφραγκοι» επέμεναν ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο σύστημα αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών κι όχι ένας τρόπος μετάθεσης ευθυνών από τον έναν στον άλλο. Αντί, γι αυτό, συνεχίσαμε αμέριμνοι να πορευόμαστε στην πεπατημένη, μέχρι που ήρθε η Μάνδρα και, μετά, το Μάτι.
Καμπανάκια ηχούσαν όταν η Ελλάδα κατασπαταλούσε πολύτιμους πόρους που μας δίδονταν αφειδώς για τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης των νοσοκομείων μας αλλά πάλι, το μόνο που καταφέραμε ήταν να αποφασίζουν για το ετοιμόρροπο σύστημα υγείας οι ιδεοληπτικοί Πολάκης και Ξανθός. Συνεχή ήταν, επίσης, τα καμπανάκια για την αναδιοργάνωση των δικαστηρίων και τον εκσυγχρονισμό του σωφρονιστικού συστήματος. Αντ’ αυτού, φθάσαμε στους ξυλοδαρμούς των σωφρονιστικών υπαλλήλων από τους κρατούμενους και τον υπουργό να αναζητά τις ευθύνες εκείνων που κοινοποιούν το πρόβλημα.
Επομένως, τα καμπανάκια αφορούν αυτούς που έρχονται στη θέση των πιο ασύδοτων πελατοκρατών που έχει γνωρίσει το ελληνικό κράτος από την σύστασή του. Και τα καμπανάκια αυτά αφορούν συγκεκριμένες αλλαγές που πρέπει να γίνουν προκειμένου να μπορέσει η κρατική μηχανή να στηρίζει κι όχι να υπονομεύει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Για μας, το Κίνημα Αλλαγής, οι μείζονες προτεραιότητες και οριζόντιες αλλαγές στην οργάνωση του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας είναι:
- Η άμεση μεταφορά πεδίων πολιτικής (υγεία, παιδεία, ασφάλεια) στην αυτοδιοίκηση με ταυτόχρονη μεταφορά της ευθύνης διοίκησης και των πόρων που απαιτούνται για την άσκησή τους.
- Η άμεση απεμπλοκή του συστήματος διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού από κομματικές παρεμβάσεις. Το ΑΣΕΠ, αποκαθαρμένο από τους κομματικούς εγκάθετους, αναλαμβάνει το σύνολο των δράσεων που αφορούν το ανθρώπινο δυναμικό και λογοδοτεί στην Βουλή. Κανένας άλλος δεν παρεμβάλλεται.
- Ο άμεσος προγραμματισμός δράσεων όλων των δημοσίων οργανώσεων ανεξαρτήτως της νομικής τους μορφής. Σχέδια δράσης συνδεδεμένα με τον προϋπολογισμό υποβάλλονται από όλους και ελέγχονται ως προς τον βαθμό υλοποίησής τους.
- Όλες οι δημόσιες οργανώσεις και οι δημόσιοι υπάλληλοι κρίνονται με βάση την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν στους πολίτες και τις επιχειρήσεις.
Εάν οι επόμενοι δεν αντιμετωπίσουν στη ρίζα τους τα προβλήματα διακυβέρνησης που παραμένουν, μετά από τρία μνημόνια, τότε, φοβάμαι ότι τα καμπανάκια θα σταματήσουν να ηχούν. Στη θέση τους θα μας έχουν κρεμάσει κουδούνια που θα συνοδεύουν τον αποσυνάγωγο που αρνήθηκε να αδράξει την μεγαλύτερη ευκαιρία της νεώτερης ιστορίας του: Να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του πελατειασμού και να οικοδομήσει μια αντι-πελατειακή Ελλάδα, όρο και προϋπόθεση όχι μόνο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσής της αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής της.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο liberal.gr
