γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Ως γνωστόν η σημερινή κυβέρνηση πίνει νερό στο όνομα του φασιστικού καθεστώτος της Βενεζουέλας. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «φτιάχνονται» ακόμη με το «ναρκωτικό» του «Viva! Hasta la victoria siempre» που εκστομίζουν εν μέσω ηλιθιώδους ενθουσιασμού όταν βρίσκονται στο δικό τους γνώριμο περιβάλλον. Μιλάμε για τους ανθρώπους που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα και έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημία εν καιρώ ειρήνης σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Αυτούς που έχουν επισκεφθεί τον… παράδεισο του Μαδούρο και νωρίτερα του Τσάβες.
Οι σημερινοί τύποι είναι θιασώτες της «ολιγαρκούς αφθονίας» για τους… ιθαγενείς αυτού του τόπου, όπως είπε πρόσφατα ο καταληψίας του Μαξίμου στη συνάντηση του με τον… ευαίσθητο αριστερό πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες. Όμως, εκεί που πραγματικά αποθεώνεται η ιδεολογική ταύτιση της αριστερής… παιδικής χαράς είναι στην περίπτωση της Βενεζουέλας. Οι σημερινοί τύποι που προέρχονται από τη μήτρα του φασιστικού κομμουνισμού εκθειάζουν τη συγκεκριμένη χώρα και εκθέτουν την Ελλάδα στα διεθνή φόρα. Άραγε γιατί τέτοια ταύτιση; Θα το μάθουμε όταν πέσει κάποια στιγμή το καθεστώς Μαδούρο και αποκαλυφθούν τα μύρια όσα. Γιατί όπως δείχνουν τα πράγματα, οι σημερινοί κυβερνώντες είναι πολύ άγρια μπλεγμένοι! Υπομονή…
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα των 33 εκατ. κατοίκων, την οποία τόσο πολύ θαυμάζουν τα εδώ πολιτικά περιτρίμματα. Μιλάμε για μια χώρα που είναι η πρώτη σε αποθέματα πετρελαίου και πριν μερικά χρόνια είχε ΑΕΠ σχεδόν 400 δισ.δολάρια, ενώ τώρα έχει κατρακυλήσει κάτω από τα 100 δισ.! Μιλάμε για τη χώρα όπου ο κόσμος στήνεται στις ουρές για να πάρει ένα φάρμακο, το οποίο συνήθως βρίσκεται σε έλλειψη. Μιλάμε για μια χώρα όπου πεθαίνουν βρέφη στα νοσοκομεία ελλείψει ρεύματος ή φαρμάκων. Μιλάμε για μία χώρα όπου οι καρκινοπαθείς πεθαίνουν αβοήθητοι χωρίς φάρμακα και περίθαλψη. Μιλάμε για μία χώρα που βυθίζεται κάθε τρεις και λίγο στο σκοτάδι. Μιλάμε για μία χώρα όπου ο μέσος μισθός δεν φτάνει τα 10 ευρώ και ίσα ίσα αρκεί για ένα κιλό τυρί και λίγο γάλα. Μιλάμε για μία χώρα όπου οι άνθρωποι τρώνε ακαθαρσίες. Μιλάμε για μια χώρα με αμέτρητες ουρές για τρόφιμα σε κρατικά σούπερ μάρκετ. Μιλάμε για μία χώρα όπου οι πολίτες πουλάνε τα μαλλιά τους σε γειτονικές χώρες για να πάρουν γάλα για τα παιδιά τους. Μιλάμε για μία χώρα όπου ατελείωτα καραβάνια μεταναστεύουν προς την Κολομβία για να σωθούν. Μιλάμε για μία χώρα όπου οι φόνοι, οι ληστείες και οι κλοπές παραπέμπουν στους νόμους του ισχυρού στη ζούγκλα. Αυτό είναι το… καμάρι του Τσίπρα και των λοιπών «αριστερών δημοκρατών» της κυβέρνησης του.
Η Ελλάδα έχει την τύχη να ανήκει στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Ταυτόχρονα, έχουμε την τύχη να σκεφτόμαστε μόνο τον εφιάλτη που θα περνούσαμε αν η χώρα μετά τον Συμμοριτοπόλεμο της περιόδου 1946-49 περνούσε στο ανατολικό μπλοκ και γινόταν Αλβανία του Χότζα ή Βενεζουέλα του Μαδούρο. Έχουμε την τύχη να διαθέτουμε θωρακισμένες δομές στη δημοκρατία μας έστω και αν οι σημερινοί «δημοκράτες» προσπαθούν να πάρουν και την εξουσία. Αυτούς τους τύπους που ταυτίζονται με τον Μαδούρο τους ψήφισαν 2.000.000 συμπολίτες μας, οι οποίοι πίστεψαν στα ψέματα του τυχοδιώκτη Τσίπρα. Οι σημερινοί τύποι ποτέ δεν έβγαλαν από το μυαλό τους την ιδέα «βενεζουελοποίησης» της Ελλάδας. Δεν τους έπαιρνε άλλωστε να το κάνουν γιατί η μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια έχει ασφαλιστικές δικλείδες για να αντιμετωπίζει τον κάθε… παρανοϊκό που θέλει να κάνει τη χώρα Βενεζουέλα, Κούβα ή Βόρεια Κορέα.
Στις προσεχείς εκλογές όλοι οι πολίτες πρέπει να ανοίξουν τα μάτια τους. Κάποιοι άλλοι πρέπει να δουν το φως τους και να συνειδητοποιήσουν τι πρεσβεύουν οι σημερινοί τυχοδιώκτες της εξουσίας. Να σκεφτούν ότι η σημερινή κυβέρνηση ταυτίζεται με μια κυβέρνηση φασιστών που σκοτώνει τον λαό της. Ξέρουμε βέβαια, ότι κομμουνιστική αριστερά υπάρχει μόνο όπου υπάρχουν φτώχεια και εξαθλίωση. Όπου υπάρχουν φόβος και τρομοκρατία. Όπου υπάρχουν σκοτάδι και θάνατος. Αυτά ας τα έχουμε καλά στο μυαλό μας.
Τα σημερινά απολειφάδια του κομμουνιστικού φασισμού πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους πρέπει στις προσεχείς εκλογές. Ακόμη πιο ηχηρή πρέπει να είναι η καταδίκη τους όταν θα έρθουν στο φως της δημοσιότητας οι σχέσεις τους με τον αιμοσταγή δικτάτορα Μαδούρο, για το οποίο έχει αρχίσει νομοτελειακά η αντίστροφη μέτρηση. Ως χώρα δεν ζήσαμε τον κομμουνισμό και είμαστε τυχεροί. Δυστυχώς όμως πέσαμε θύματα της κομμουνιστικής αντίληψης για έναν… παράδεισο που δεν υπάρχει. Επί δεκαετίες ζούσαμε με κομμουνιστικές ονειρώξεις εν μέσω ευημερίας που αρμόζει σε χώρα δυτικού τύπου. Ο κρατισμός αποτέλεσε μετεξέλιξη του κομμουνισμού. Τον κρατισμό τον πληρώσαμε με χρεοκοπία. Μέχρι εκεί. Γιατί αν ήμασταν σήμερα η Βενεζουέλα του Τσίπρα, θα ζούσαμε τον απόλυτο εφιάλτη ανόητε!
