ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Η υπεροχή του λόγου
Μήτρα ήταν η πέτρα.
Έσπασε κι έγινε κομμάτια.
Τώρα αποσπασματικά υπάρχει.
Έτεξε από την ύλη της.
Τώρα, φτιάχτηκε πέτρα μικρή.
Γυναίκα έτεξε. Δεν μίκρυνε.
Έτεξε από την ύλη της.
Παρούσα όσο η γη θα αποφάσιζε.
Μετά θα έμεναν τα … κομμάτια της.
Περιμένοντας τη σειρά τους.
Παράξενος συσχετισμός.
Πήρε τον λόγο ο άνθρωπος και μίλησε γι αυτόν.
Η πέτρα άλαλη. Άκαρδη υπομονετική φιγούρα.
Ο λόγος του ανθρώπου διέσωσε και τους δύο.
Τους ανέστησε·
από της φθοράς την αναπότρεπτη διαδικασία.
