Διαφωνώ σε ένα σημείο με το φίλο μου, στο ότι αδικεί τους Κάφρους. Αυτοί οι άξεστοι άνθρωποι, δεν είξεραν τι είναι το άλφα. Ήταν ένας λαός, ακαδημαϊκά τελείως αστοιχείωτος του οποίου ο μόνος οδηγός για τις πράξεις του, ήταν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Ό,τι βαρβαρότητα και αν έδειξαν, το έκαναν για να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Δεν κατέστρεφαν για αισθανθούν ευχαρίστηση και αγαλίαση όπως οι δικοί μας πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών, κακομαθημένοι γόνοι ευπόρων στελεχών της κοινωνίας μας. Δεν σου κάνει κατάπληξη, αγαπητέ φίλε, πως έπειτα από τόσες καταστροφές που έχουν επιφέρει στη δημόσια και ιδιωτική περιουσία, όχι δεν έχει καταδικαστεί ούτε ένας, αλλά ούτε έχει καν συλληφθεί; Μέχρι θάνατο έχουν προκαλέσει και έπειτα από 8 χρόνια ακόμα δεν έχει γίνει η δίκη για 2-3 που έχουν συλληφθεί σαν υπαίτιοι; Και σε διαβεβαιώ πως δεν θα έχουν καμία συνέπεια για τη εγκληματική τους πράξη, γιατί θα αναβάλλουν τη δίκη συνεχώς μέχρι να ξεχαστεί. Όπως λένε εδώ στην Αμερική: Justice delayed, justice denied.
Εκείνο που είναι τελείως αποκαρδιωτικό και προκαλεί δικαιολογημένη απαισοδοξία για μια μελλοντική ευνομούμενη κοινωνία, είναι ότι πολλοί κουλτουριάρηδες προοδευτικοί γραφιάδες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, όχι μόνο αποδέχονται τους βανδαλισμούς σαν κάτι αναμενόμενο και φυσιολογικό για μια προοδευτική κοινωνία, αλλά ενθαρρύνουν τους βανδάλους για περισσότερη δημιουργική δράση. Δεν μπορεί να θεωρηθεί βανδαλισμός το αίσχος του Πολυτεχνείου, διότι, άκουσον άκουσον, τι γράφει συγγραφέας και σχολιοφράφος: Το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνον χώρος εκπαίδευσης αλλά και χώρος ζύμωσης ιδεών. Οι ιδέες αυτές, εδώ και 40 χρόνια εκφράζονται με συνθήματα σε τοίχους γύρω, μέσα και εντός του των κτηρίων του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματα στους τοίχους είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία διαλόγου. Είναι ένας ωραίος τρόπος έκφρασης. Είναι εικαστική παρέμβαση στο δημόσιο χώρο. Το γκράφιτι είναι ένα είδος αναρχίας στην έκφραση. Επομένως το ζήτημα που μπαίνει εδώ είναι κατά πόσο κάποιος άνθρωπος έχει το ελεύθερο να βάφει τα δημόσια κρήρια. Και συνεχίζει. Κατά τη γνώμη μου ο κάθε άνθρωπος έχει το ελεύθερο.
Με τέτοιες εξωφρενικές ιδέες να βρίσκουν ευήκοα ώτα στη κοινωνία και να εκλαμβάνονται σαν κάτι φυσιολογικό και συνηθισμένο όταν τίθενται σε εφαρμογή, από τους εχθρούς της εξουσίας, πως μπορεί κάποιος να οραματιστεί μια μελλοντική ευνομούμενη και ευημερούσα Ελληνική κοινωνία; Πως μπορεί να ακούγεται σαν φυσικό η καθιέρωση της αναρχίας σαν σκοπός σπουδών των πτυχιούχων του Πολυτεχνείου; Ή ότι η ζύμωση των ιδεών γίνεται με γκράφιτι στους εξωτερικούς ή εσωτερικούς τοίχους του Πολυτεχνείου; Τότε, τι τους θέλουμε τους καθηγητές και γιατί να ξοδεύουμε τόσα χρήματα για να χτίζουμε Πολυτεχνεία; Θα μπορούσαμε να λύναμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, αν αντί σχολεία να χτίζαμε τσιμεντένιους τοίχους για να τους βάφουμε κατά τα γούστα μας και πιθανόν να χτυπούσαμε τα κεφάλια μας πάνω τους για να μαθαίνουμε την επιστήμη μας.
Ή το άλλο εξωφρενικό που μας λέει ο/η σχολιαγράφος! Ότι εφόσον ένα κτίσμα είναι δημόσιο, είναι κτήμα του λαού και εφόσον ο κάθε ένας είναι ιδιοκτήτης, ο κάθε πολίτης έχει το διακαίωμα να το βάψει, να το βανδαλίσει, να το ουρήσει. Δικό του είναι,το κάνει ό,τι θέλει. Τί το επιλήψιμο; Και αν του αντιτείνεις, μα, αυτό το κτίσμα είναι και ιδιοκτησία των πολιτών που το θέλουν καθαρό και αψεγάδιαστο, τι λες σε αυτούς τους πολίτες; Γιατί να τους αγνοήσουμε; Σηκώνει τους ώμους με αδιαφορία.
Δώστε μου όποιο χαρακτηρισμό θέλετε, πείτε με ανόητο, αφελή, βλάκα, καθυστυερημένο, φασίστα, συντηρητικό, αλλά , σας παρακαλώ, δώστε μου μια απάντηση σε μια ερώτησή μου. Πως είναι δυνατόν, το δικαίωμα των φοιτητών που θέλουν να απεργήσουν, να καταλάβουν τα πανεπιστημιακά κτίρια και να τα καταστρέψουν είναι πιο ισχυρό από το δικαίωμα του άλλου που θέλει να πάει στο σχολειό του και να παρακολουθήσει τα μαθήματά του; Τι μπορεί κανείς να πεις στο γονιό που στερείται τα πάντα για να στείλει το παιδί του στο Πανεπιστήμιο, ότι πρέπει να να επωμιστεί περισσότερα έξοδα διότι το παιδί τους έχασε την εξεταστική του περίοδο επειδή διακόπησαν τα μαθήμάτα λόγω καταλήψεων και καταστροφών του Πανεπιστημίου; Γιατί το δικαίωμα αυτού που θέλει να βλέπει τους τοίχους των δημοσίων κτιρίων μουτζουρομένους, είναι πιο ισχυρό από αυτού που θέλει να τα βλέπει καθαρά και περιποιημένα; Από ποια εξουσία παίρνει αυτό το δικαίωμα; Γιατί η βία έχει πάρει τόσο ευνοϊκά επίζηλη θέση στη συνείδησή μας και έχει γίνει τόσο αποδεχτή; Γιατί της δίνουμε τόσο προνομιακή θέση στη συνείδησή μας;
Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, δυστυχώς, η ανομία έχει γίνει «δίκαιο», έχει γίνει «δικαίωμα», έχει γίνει «λογική». Η βία, σε κάθε μορφή της, έχει γίνει το μόνο μέσον για να πετύχουμε την ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί «όχι» στις απαιτήσεις του. Ο διάλογος και η συναίνεση έχουν παραμεριστεί σαν χρονοβόρες και αναποτελεσματικές και επομένως άχρηστες. Η βία δίνει πιο ευνοϊκά και πιο γρήγορα αποτελέσματα. Η δε ατιμωρησία στις βίαιες και άνομες πράξεις, έχει εμπεδώσει στη συνείδηση του λαού ότι η βία είναι και νόμιμη. Δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Δεν τρομάζει κανείς από τις συνέπειες αυτής της αντίληψης στο μέλλον.
Αυτοί που ανέχονται, που υποθάλπουν, που παραβλέπουν την επικράτηση της ανομίας και της βίας σαν τρόπο ζωής και αυτοί που μπορούν να σταματήσουν τον εξευτελισμό του νόμου και της τάξης και δεν το κάνουν λόγω πολιτικού κόστους ή ιδεολογικών αγκυλώσεων, εγκληματούν στον υπερθετικό βαθμό εναντίον της κοινωνίας που υπάρχει και της κοινωνίας που έρχεται. Αν γίνει αποδεκτό ότι μπορείς να καταλάβεις ένα δημόσιο κτίριο και μπορείς να το ληστέψεις και να το καταστρέψεις επειδή έτσι το θέλεις, τι θα σταματήσει αύριο το γείτονα ή το περαστικό να μπει στο δικό σου σπίτι και να σου πάρει ό,τι έχεις και νομίζει ότι χρειάζεται; Μπορείτε να φανταστείτε μια τέτοια κοινωνία; Μια κοινωνία που η υπακοή στους νόμους να θεωρείται βλακεία;
Και όμως, αυτή τη κοινωνία ετοιμάζουμε.
Εικόνα από tanea.gr
