Οι δυο κυρίες ήταν γύρω στα 45, καλοντυμένες και με αυτό το χαρακτηριστικό ύφος που σημαίνει δημόσιος υπάλληλος. Στη σιωπή που ακλούθησε η μια η μεγαλύτερη γύρισε στην γυναίκα μου και αγνοώντας με επιδεικτικά της είπε στα Φιλανδικά «Έλληνας είναι;» Παρασυρμένοι από την συζήτηση μας περιμέναμε ότι θα ρωτούσε κάτι για την Ελλάδα η για να μας πει ότι είχε κάνει διακοπές στην Ελλάδα, αυτό περιμέναμε αλλά μας ήρθε: «να τον προσέχεις γιατί όλοι οι έλληνες είναι εγκληματίες και σκοτώνουν τις γυναίκες τους!» Το σοκ δεν μας επέτρεψε να απαντήσουμε η να αντιδράσουμε και μετά από λίγη ώρα μάθαμε από τις ειδήσεις ότι Έλληνας μετανάστης είχε σκοτώσει τη γυναίκα του με τον πιο βίαιο τρόπο. Για σχεδόν ένα χρόνο όπου κι αν βρισκόμασταν οι περισσότεροι έλληνες είχαμε κάποιον Φιλανδό που μας υπενθύμιζε το γεγονός αφήνοντας υπονοούμενα ότι η δολοφονία μιας γυναίκας είναι …πολιτισμικό φαινόμενο. Ξαφνικά χάρις σε ένα εγκληματία – το έγκλημα δεν έχει πατρίδα – γίναμε όλοι οι έλληνες επικίνδυνοι δολοφόνοι και σε αυτό έπαιξαν σοβαρό ρόλο και τα ΜΜΕ που αντί να μιλάνε για έναν εγκληματία μιλούσαν για έναν Έλληνα εγκληματία βάζοντας στο ίδιο καλάθι οικογενειάρχες και σκληρά εργαζομένους μετανάστες.
Πριν από δυο εβδομάδες ήμουν στο τραμ και διάβαζα ένα βιβλίο με το iPad μου. Ο κύριος που στεκόταν ακριβώς μπροστά μου χωρίς εμφανή λόγο άρχισε να φωνάζει «που τα βρήκε ο μετανάστης τα λεφτά και έχει iPad, σίγουρα ζει με τους δικούς μου φόρους και τρώει το δικό μου ψωμί.» πριν από τρεις μέρες πολύ καλός φίλος πήγαινε το δίχρονο παιδί του στο γιατρό και βγαίνοντας από το αυτοκίνητο του μιλούσε ελληνικά. Νεαρός μαυροντυμένος, κουρεμένος γουλί από αυτούς που βλέπετε τελευταία και στην Ελλάδα άρχισε να του φωνάζει να πάει στη πατρίδα του και να σταματήσει να οδηγεί το αυτοκίνητο του, να τρώει το φαγητό του και να του κλέβει τις δουλειές. Ο φίλος μου έχοντας προτεραιότητα την προστασία του παιδιού του δεν είπε τίποτα και απλά κλείδωσε το αυτοκίνητο και απομακρύνθηκε όσο πιο γρήγορα γινόταν, ο μικρός βασανίζεται από εφιάλτες χωρίς καν να έχει καταλάβει τι έγινε.
Αυτές οι τρεις ιστορίες είναι απλά δείγμα μπροστά στις εκατοντάδες ιστορίες που όλοι οι έλληνες που ζούμε στο εξωτερικό μπορούμε να σας αφηγηθούμε με εξαίρεση βέβαια αυτούς που ζουν σε απόλυτα προστατευμένο – κυρίως επαγγελματικά – περιβάλλον. Αν για μια στιγμή αποστασιοποιηθείτε από τον καθημερινό βομβαρδισμό που δέχεστε σε θέματα μετανάστευσης και την ξενοφοβία που αυτός ο βομβαρδισμός δημιουργεί και αφήσετε το αριστοτελικό και ελληνικότατο πνεύμα κριτικής να κυριαρχήσει μέσα σας θα δείτε ότι πρώτα από όλα αυτό που τόνισα και προηγουμένως ότι το έγκλημα δεν έχει πατρίδα. Οι εγκληματίες, κάθε μορφής εγκλήματος και παράβασης, δεν αναγνωρίζονται από το χρώμα του διαβατηρίου τους, του δέρματος τους ή το χρώμα των μαλλιών τους. Αν ήταν έτσι θα ζούσαμε σε μια κοινωνία χωρίς εγκληματίες. Δεν υπάρχουν πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας μετανάστες. Πολλές φορές έχω ακούσει ότι οι έλληνες είμαστε μέλη της ΕΕ άρα δεν έχουμε τα ίδια προβλήματα με άλλους μετανάστες τουλάχιστον στην Ευρώπη. Αυτό είναι μύθος, μπροστά στον ξενοφοβικό και ρατσιστή όλοι είμαστε ίδιοι αρκεί που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα η είμαστε λίγο πιο σκούροι από τα πρότυπα που έχει θέση στον εαυτό του. Τέλος ένας ακόμα μύθος είναι ότι πρέπει να μας σέβονται λόγο της ιστορίας μας. Αν αυτό ισχύει τότε οι έλληνες γιατί δεν σέβονται τους κινέζους, τους αιγύπτιους ή τους Πέρσες, τους σημερινούς Ιρανούς μετανάστες; Αυτοί έχουν ιστορία και πολιτισμούς αν όχι αρχαιοτέρους τουλάχιστον ισοβαρείς με τον ελληνικό.
Μια σημαντική σημείωση πριν συνεχίσω. Με αυτά που γράφω και τα παραδείγματα δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα για την ανεξέλεγκτη μετανάστευση στην Ελλάδα ούτε να μοιράσω συγχωροχάρτια. Αυτό που προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε είναι ότι τα θέματα μετανάστευσης δεν απλοποιούνται και ισοπεδώνονται. Παράλληλα να σας αφυπνίσω ότι αυτά που συμβαίνουν στους μετανάστες στην Ελλάδα συμβαίνουν και στους έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό και μην περάσουμε στα επιχειρήματα περί νόμιμων και παράνομων μεταναστών – θα έρθω και σε αυτό σύντομα – γιατί υπήρχαν και υπάρχουν νόμιμοι και παράνομοι έλληνες μετανάστες σε χώρες του εξωτερικού. Η ελληνική κοινότητα της Μεγάλης Βρετάνιας, της Γαλλίας και κυρίως της Γερμανίας δεν φτιάχτηκε μόνο από «νόμιμους» έλληνες μετανάστες προ ΕΕ άλλο αν στη πορεία νομιμοποιήθηκαν και έφτασαν να έχουν ακόμα και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεστε. Η λέξη κλειδί είναι «νομιμοποιήθηκαν» και θα έρθουμε εκεί σύντομα.
Ζω στη Φιλανδία τα τελευταία 13 χρόνια έχοντας περάσει από Βρετανία και Γαλλία και λόγο δουλειάς έχοντας ζήσει σε χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Αφρική. Η Φιλανδία είναι μια απόλυτα ελεγχόμενη πληθυσμιακά χώρα και μέχρι τα μέσα του 80 ήταν πιθανώς η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με τόσο υψηλό ποσοστό (έφτανε το 93%) εθνικής ομοιογενείας. Ο λόγος όσο κι αν σε πρώτη ματιά φαίνεται υπεραπλουστευμένος ήταν και είναι το κλίμα. Η Φιλανδία είναι μια χώρα που κατά το ήμισυ βρίσκεται στον αρκτικό κύκλο, με θερμοκρασίες που ακόμα και στο νοτιότερο μέρος της το Ελσίνκι να φτάνουν το χειμώνα του -30 και χωρίς ήλιο σχεδόν οκτώ μήνες το χρόνο. Η Φιλανδία έχει μια πλούσια ιστορία που χάνεται στις χιλιετίες και χωρίς να σημαίνει ότι είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τους έλληνες σε θέματα εξυπνάδας, εφευρετικότητας ή εργατικότητας δεν έχουν να παρουσιάσουν ποιητές , ζωγράφους, γλύπτες και φιλοσόφους για τον απλό λόγο ότι η καθημερινότητα τους ήταν μια συνεχής πάλη με την φύση όλες αυτές τις χιλιετίες ακόμα και σήμερα. Απόδειξη ότι τους πολύ τελευταίους αιώνες που βελτιώθηκαν οι καθημερινές συνθήκες εμφάνισαν και ποιητές και ζωγράφους και φιλοσόφους. Παρ’ όλα αυτά η καθημερινή ζωή δεν είναι εύκολη και σωματικά και ψυχολογικά και αυτό δεν την κάνει σαν ενδεδειγμένο παράδεισο προς μετανάστευση.
Ακόμα και σήμερα οι Φιλανδοί νιώθουν έκπληξη μπροστά στην επιθυμία κάποιου να θέλει να μεταναστεύσει στη χώρα τους όταν αυτοί ονειρεύονται ελληνικές παραλίες και μεσογειακό ήλιο. Χαρακτηριστικό όσοι Φιλανδοί «επέτυχαν» όπως ο δημιουργός του Linux το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μεταναστεύσουν σε πιο ζεστά κλίματα. Η μετανάστευση λοιπόν στη Φιλανδία για δεκαετίες ήταν πολύ μικρή και απόλυτα ελεγχόμενη. Οι μετανάστες έπρεπε να τηρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, την ύπαρξη βίζας (η Φιλανδία είναι από τα νεοτέρα μέλη της ΕΕ), γνώση της γλώσσας, αποδεδειγμένα με συμβόλαιο εργασία και κατοικία. Παράνομη μετανάστευση φυσικά υπήρχε και ήταν λογικό με γείτονες όπως η Σοβιετική Ένωση στην αρχή , η Ρωσία, Εσθονία και οι άλλες Βαλτικές χώρες στη συνεχεία. Μετά λοιπόν από τον νόμιμο έλεγχο και τη παροχή βίζας οι «παράνομοι» μετανάστες ενσωματωνόντουσαν στο σύστημα και ακλουθούσαν την πορεία των «νόμιμων» μεταναστών.
Τώρα για να καταλάβετε τι σημαίνει Φιλανδία και παράνομη μετανάστευση πριν από πέντε χρόνια η Σουηδία κάλεσε τις σκανδιναβικές και βαλτικές χώρες σε συνάντηση για να παρθούν μέτρα και ο τότε Φιλανδός πρωθυπουργός διαμήνυσε μέσω των ΜΜΕ ότι η Σουηδία θα έπρεπε να ακολουθήσει την πολιτική της Φιλανδίας στο θέμα. Ο Σουηδός πρωθυπουργός σαφώς εκνευρισμένος του απάντησε και εκείνος μέσω των ΜΜΕ ότι ο Φιλανδός πρωθυπουργός καλά θα έκανε να το βουλώσει στο θέμα (shut his mouth) γιατί όσους παράνομους μετανάστες έχει η Φιλανδία σε ένα χρόνο η Σουηδία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν ξεχωριστά η κάθε μια σε μια ώρα. Παρόλα αυτά όπως όλοι πιθανώς να ξέρετε με σημαία του το θέμα των μεταναστών ένα λαϊκιστικό και επικίνδυνα ξενοφοβικό και κρυφό-ρατσιτικο κόμμα πήρε το 19,3% στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές σοκάροντας ακόμα και τους ίδιους τους Φιλανδούς. Ένα κόμμα που ακόμα και το όνομα του αμφισβητεί την συνταγματική του νομιμότητα. Τι σημαίνει γνήσιος Φιλανδός (Perussuomalaiset, το όνομα του κόμματος στα φιλανδικά); Ξανθός με γαλάζια μάτια και κατάλευκο δέρμα; Πως ορίζεται αυτός ο γνήσιος και αληθινός Φιλανδός;
Η πλειονότητα αυτών που ψήφισε τους Αληθινούς Φιλανδούς όπως και στην Ελλάδα τη Χρυσή Αυγή δεν τους ψήφισε γιατί συμφωνούσε ιδεολογικά μαζί τους αλλά παρασυρμένος από τα πρόσκαιρα και καιροσκοπικά συνθήματα τους έχοντας άγνοια για το τι πραγματικά αντιπροσωπεύουν. Ίσως και σαν μορφή διαμαρτυρίας προς τα υπόλοιπα κόμματα που δεν κάνουν κάτι δραστικό, υποσυνείδητα χρησιμοποιώντας στην πράξη το επιθετικό σοκ. Μάλιστα έρευνες έχουν αποδείξει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ψηφοφόροι τους είχαν μετανιώσει και ένιωθαν ένοχοι για την επιλογή τους μέρες μετά την ψηφοφορία. Στην πραγματικότητα δεν νίκησαν στην Φιλανδία το 19,3% των Αληθινών Φιλανδών αλλά έχασε το 80,7% που απέτυχε να τους ενημερώσει και να τους πείσει για το τι είναι πραγματικά το μεταναστατευτικό πρόβλημα και πως πρέπει να το προσεγγίσουμε. Και εδώ φτάσαμε στην δεύτερη λέξη κλειδί, «ενημέρωση» εκπαίδευση και όσο πιο νωρίς γίνεται τόσο το καλύτερο.
Συνεχίζεται άυριο…
Ολόκληρο το άρθρο του Θάνου Καλαμίδα στο περιοδικό του apopseis με θέμα «Ομογένεια και Μετανάστευση»
